(2014-04-18 ساعت 13:13)adonis2006 نوشته:  American Airline

(2014-04-18 ساعت 13:53)babak433 نوشته:  "راستی شما امروز صبحانه چی خوردید؟"
نگارنده، مثل بسیاری از شما که اکنون این نوشته را می خوانید صبح های بچگی و نوجوانی اش را با نان داغ، پنیر تبریز و چای شیرین شروع کرده است و در مناسبت های خاص با تخم مرغ و حلیم و کله پاچه و عدسی - که البته هرروز اتفاق نمی افتاد - هم آشنایی دارد. پس صبحانه من در ایالات متحده چطور تغییر کرده است؟ خوب، اول باید تعریف کنیم که صبحانه آمریکایی چی هست. واقعیتش را بخواهید، چیزی به اسم صبحانه آمریکایی وجود ندارد. پرسش صحیح اینست که آمریکایی ها برای صبحانه چی می خورند؟ خوب، بستگی دارد. برخی کارشناسان تغذیه مدتهاست که بر این باورند صبحانه مهمترین وعده غذایی روز است درحالیکه برخی دیگر معتقدند درمورد مزایای سوخت و سازی وعده غذایی صبحانه در این سالها کمی اغراق شده است. البته رژیم گیر های حرفه ای هم که مدام توصیه می کنند که برای خوش اندام ماندن باید صبحتان را با یک سیب، ده بادام ویک لیوان قهوه بدون شکر شروع کنید. ولی در زندگی واقعی، خارج از تلویزیون و روزنامه و اخبار سلامتی صبحانه واقعاً به این بستگی دارد که چقدر وقت دارید و چقدرش را می توانید برای تهیه و خوردن صبحانه استفاده کنید. ادامه در http://go.usa.gov/k9NH
پس، ارزانترین و سریعترین غذای مصرفی برای صبحانه در آمریکا چیست؟ برشتوک صبحانه ( cereal ) و غذایی حلیم مانند بدون گوشت به نام Oatmeal. هر سوپرمارکتی را که نگاه کنید حداقل پنجاه مدل مختلف برشتوک های صبحانه را با انواع طعم ها برای کودکان و بزرگسالان در طبقه های خود جای داده است. برشتوک ها غذای موردعلاقه بسیاری کودکان آمریکایی هستند و با کمی شیر سرد، برای آنهایی که فرصت زیادی ندارند می توانند یک صبحانه کامل - و البته اغلب پر از شکر – باشند. اوت میل، غذایی بسیار شبیه به حلیم اما بدون گوشت و با پخت بسیار سریعتر، گزینه ای سالم برای صبحانه بسیاری آمریکایی هاست. کمی از جوی پرک شده سنتی به نام اوت میل را با کمی آب یا شیر، شکر، عسل یا کشمش در ظرفی بریزید و چند دقیقه ای در مایکروفر قرار دهید. صبحانه شما حاضر است. بسیاری معتقدند که این غذای صبحانه می تواند به پایین آوردن کلسترول نیز کمک کند.
Bagel و پنیر خامه ای هم از غذاهای ساندویچ گونه صبحانه است. بیگل نانی است که به طور سنتی به شکل حلقه درآورده شده و از خمیری از آرد گندم یا جو درست می شود. این نان که معمولاً به اندازه کف دست می باشد، قبل ازینکه داخل تنور برود برای چند دقیقه ای در آب جوش غلطانده می شود. بنابراین پس از بیرون آمدن از تنور، نانی است که بیرون آن ترد و تق تقی و داخل آن نرم است. این روزها البته بیگل ها در انواع شکلها و با مزه های مختلف مثل پنیری، فلفلی، کشمشی، ادویه ای و غیره پخته می شود اما بیگل سنتی در سال ۱۶۱۰ و در کشور لهستان شکل گرفته است.
اگر جایی دیدید که نوشته شده "ساندویچ صبحانه"، احتمالاً منظورشان نوعی نان (تست، biscuit یا English Muffin) به همراه تخم مرغ، یک یا دو ورق پنیر(معمولا به انتخاب شما) ، سوسیس و بیکن است. برای اغلب ایرانی هایی که اولین بار وارد آمریکا می شوند واژه biscuit آنها را یاد همان بیسکویت ترد یا مادر می اندازد که احتمالاً برای ساندویچ درست کردن مخصوصا با تخم مرغ و سوسیس نباید چندان مناسب باشد. در آمریکا biscuit در واقع نان نرمی است که می تواند براحتی آن را از وسط دو نیم کرد و مثل ساندویچ داخل آن را پر نمود. بنابراین با خیال راحت می توانید برای صبحانه biscuit سفارش دهید و حداقل ارزش یکبار امتحان کردن را دارد. نکته متفاوت دیگر هم سوسیس های صبحانه هستند. این سوسیس ها می توانند به شکل سنتی سوسیس یا دایره ای شکل باشند تا براحتی روی بیگل ها یا biscuitها قرار گیرند. حتی مزه آنها می تواند شیرین هم باشد. رستورانهای زیادی مخصوصا آنها که در نزدیکی اداره ها و شرکتها قرار دارند، از صبح زود باز هستند و ساندویچهای صبحانه را با انواع نانها، تخم مرغ، گوشتها و سبزیجات مثل گوجه فرنگی، اسفناج، لوبیا و فلفل سرو می کنند.
اگر خانواده ای فرصت و بودجه اش را داشته باشد و بخواهد صبحانه سنتی برای جمع بزرگتری تدارک ببیند احتمالاً همه را به چیزی به نام brunch دعوت می کند. برانچ در واقع ترکیبی از صبحانه و ناهار است که کمی دیرتر از صبح و معمولا شنبه ها و یکشنبه ها سرو می شود و می توان آن را در رستورانها گاهی تا ساعت ۳ بعدازظهر نیز سفارش داد. هدف سنتی برانچ این است که همه افراد خانواده و دوستان دور هم جمع شوند و فرصتی داشته باشند تا همدیگر را ببینند، باهم گفتگو کنند و غذایی مفصل را نیز صرف کنند. برانچ در اواخر سالهای ۱۸۰۰ میلادی در انگلیس پدید آمد و از سالهای ۱۹۳۰ در آمریکا متداول شد. ادامه در http://go.usa.gov/k9NH
صحبت کردن درباره اینهمه غذاهای مختلف آدم را گرسنه می کند. راستی شما فردا صبحانه چی می خورید؟

(2014-04-18 ساعت 14:00)kooroshfs نوشته:  

(2014-04-18 ساعت 13:53)babak433 نوشته:  "راستی شما امروز صبحانه چی خوردید؟"

دمت گرم داداش نشستی تو ایالات داری صبحونه آمریکایی میزنی بر بدن. مارو چی بابا نشستیم یه گوشه چشمون به لب تابه زندگیمون روهوا . که چی اسممون دراد یا نه. به قولی مارو باش اینارو باش.

(2014-04-18 ساعت 14:07)babak433 نوشته:  

(2014-04-18 ساعت 14:00)kooroshfs نوشته:  

(2014-04-18 ساعت 13:53)babak433 نوشته:  "راستی شما امروز صبحانه چی خوردید؟"

دمت گرم داداش نشستی تو ایالات داری صبحونه آمریکایی میزنی بر بدن. مارو چی بابا نشستیم یه گوشه چشمون به لب تابه زندگیمون روهوا . که چی اسممون دراد یا نه. به قولی مارو باش اینارو باش.

کوروش جان، منم مثل شما سال آینده آمریکا هستم.

(2014-04-18 ساعت 12:22)tenardie2bai نوشته:  فكر كن تو امريكا زندگى كنى ... با دوستات برنامه كافى شاپ ميذارى ... وقتى داخل ميشى اين صحنه رو ببينى چه احساسى بهت دست ميده ؟
عكس ارسالی از طرف یکی از دوستام دیشب : كافى شاپ گليس Cafe Glace در وستوود لس آنجلس
من خودمم یه همچین تجربه ایی داشتم ...یه بار برای سرکشی از یک بیمارستان طرف های مرز عربستان و امارات وسط صحرا فرستادنم ماموریت...اونجا جز چاه نفت و ماسه زار هیچ چیز دیگه ایی نیست برهوت محض.. حتی پمپ بنزین هم یکی دو تا تو مسیر هست که اگه رد کردی هر کدومش رو کارت ساختست ...خلاصه خسته از رانندگی چهار -پنج ساعته برای بنزین زدن پمپ بنزین توقف کردم و رفتم داخل فروشگاه ( اینجا همه پمپ بنزین ها یک فروشگاه کوچیک مثل سوپر مارکت دارند ) چون هوا گرم بود رفتم سراغ بستنی ...در یخچال رو که باز کردم چشمم به بستنی خرسی میهن افتاد ....وایی که نمیدونید چه ذوقی کردم همه خستگیم در رفت ...عوض یه دونه دوتا گرفتم عینهو این بستنی ندیده ها پشت سر هم خوردم

(2014-04-18 ساعت 14:58)Balagar_assaluyeh نوشته:  آقا برو بچ دوستان عزيز، سلام
از اونجايي كه من خيلي خوش شانس و با اعتماد به نفس هستم امسال ثبت نام كردم، حال فقط يه جواب ميخوام ازتون.
من مشكل سربازي دارم ، ٣٠ سالمه و خدمت نرفتم و دانشجو هم نيستم ، به نظرتون من برنده شم ميتونم برم؟
اصلا هزينه و قانوني و غير قانونيش مهم نيست، ميتونم برم يا نه؟ كسي رو داشتيد با شرايط من كه رقته باشه؟
فقط بگيد كه ببينم منم منتظر جواب ها باشم يا برم پي بازيم؟؟؟ ?