(2012-08-08 ساعت 03:11)elahenadafy2 نوشته:  راستش من هم از این فکرا میکنم، البته نه به این شکل بلکه به این صورت که همش فکر میکنم که اونجا خییلیییی تنها خواهم بود و درسته که همسرم هست و منم خیلی دوسش دارم، ولی خوب اونم درس داره و مشغله های خودشو داره و فکر کنم نمیتونه تنهایی و غربت منو پر کنه و بخصوص واسه آدم وابسته به خانواده ای مثل من، مطمئنم خیلی خلا عاطفی حس خواهم کرد. خیلی دلم میخواست میشد اونجا که رفتم از صبح تا شب با کار سرمو گرم کنمو شب که رسیدم خونه فقط بیفتم بخوابم. آخه فکر میکنم تنها راه فرار از فکر و خیال و دلتنگی همین باشه. بعدش میگم خوب همسرم چه گناهی کرده که من بخوام اینجور زندگی کنم؟ بعدش خودم جواب میدم که اینا همش تقصیر اونه که من قراره انقدر سختی بکشم و حقشه!!! حالا که هرچقدر من التماس کردم که نریم، به خرجش نرفتو گفت من باید از این پاسپرتم یه استفاده ای بکنم وگرنه تا آخر عمر این فکر باهام میمونه که من پاسپورت آمریکایی داشتمو همه عمرمو توی ایران موندم و ازش استفاده نکردم، پس حقشه که من اونجا صبح تا شب کار کنمو تنهاییمو خودم پر کنم.
بعد که اینارو میگم، یدفعه میگم عجب آدم بدذاتی هستم من، و دلم واسه شوهرم میسوزه.
خلاصه پر از احساسات ضدونقیض شدم. وااااای

(2012-07-29 ساعت 01:49)فردا نوشته:  فکر کنم دیگه نوبتی هم باشه ، نوبت خودمه.
من هم ازین حرف و حدیث ها زیاد شنیدم که واسه پاسپورت ازدواج کردم و ... البته از طرف دوستان و فامیل های خودم !

و اینکه کی میری و چرا نمیری و پس چی شد.تازه اینجا بود که متوجه شدم مردم چقدر امریکا رفتن براشون مهمه.
رفتار بعضی ها که قبلا زیاد مصالمت آمیز نبود یهو مهربانانه شد! و خلاصه خیلی چیز ها که همتون مشابه اون رو زیاد شنیدین.
اما چیزی که این وسط برای خودم جالب بود اینکه بارها از خودم پرسیدم نکنه حالا که دیگران هی جو میدن منم جوگیر بشمو قکر منم حالا چه خبره؟!
با اینکه این انتظار مثل یه بچه شیطون زل زده توی چشمامو اعصابم رو بهم ریخته ولی باز هم از خدا می خوام وقتی این انتظار تموم بشه که منم جنبه این داستان رو پیدا کرده باشم و به قول خودمون جو گیر نشم.
حرف های زیادی دارم که براتون بگم ...

(2012-08-11 ساعت 18:38)girl نوشته:  منت تحت هیچ شرایطی خوب نیست چون باعث تحقیر میشه و تحقیر شدن باعث میشه ادم کینه به دل بگیره و کینه ممکنه منجر به از هم پاشیدن زندگی شه!!!

(2012-08-11 ساعت 16:20)فردا نوشته:  امروز به خاطر گرفتن اصل مدرک کارشناسیم به ساختمان ستادی امور کل فارغ التحصیلان مراجعه کردم.فکر می کنید با چه منظره ای مواجه شدم؟
جلودر نوشته بودن از 18 /5 تا پایان ماه مبارک تعطیل می باشد!!!!!!!!!!
واقعن اولش باورم نمی شد که چی دارم می بینم.روز شنبه ،اولین روز کاری مملکت، "امور کل فارغ التحصیلان "یه دانشگاه عریض و طویل تعطیله؟
منم با کلی عصبانیت و بد و بیراه گفتن برگشتم.جالب اینجاست که دقیقن 3شنبه زنگ زده بودم وپرسیده بودم بیام؟ یک کلمه هم نگفتن تعطیله!
قسمت خنده دار اینه که من فارغ التحصیل 81 هستم و چون ارشدم رو هم توی همین دانشگاه قبول شده بودم اصل مدرکم رو پیش خودشون نگه داشتمه بودن.جالا که می خواستم کارهای فارغ التحصیلی ِ ارشدم رو انجام بدم،اصل مدرک لیسانسم رو ازشون خواستم که به طرز عجیبی زل زدن توی چشمم و گفتن نیست!
یعنی چی نیست؟ خانم نیست دیگه ، یعنی چی نداره که! برو درخواست صدور مجدد بده.
خلاصه بعد از 2ماه دوندگی و .... امروز برای گرفتنش رفتم که اینجوری شد.
منم تا جایی که می شد توی این گرما پیاده برگشتم به سمت خونه که امروز رو همیشه یادم بمونه و وقتی ازین جا و مشکلاتش دور شدم ،نزنه به سرم و هوا ورم دارم که الان وطنم بدون من چی به سرش میاد...
توی این مدت که دنبال انجام برخی کارهای اداری و جمع و جور کردن مدارک و .... بودم اینقدر اذیت شدم که از هرچی تعلقِ بریدم.
اما چرا این ها رو اینجا گفتم؟
می خوام ربطش بدم به بحث شیرین منت گذاشتن همسر برای پاسپورت آمریکاییش!
من که زیاد رفتن و نرفتن برام فرقی نداشت و گاهی هم تمایلم بیشتر به زندگی در وطن بود،بابت آزارهایی که این مدت دیدم کارم به جایی رسیده که اگر همسرم روزی 2وعده هم منت پاسپورتش رو به سرم بذاره ، وعده سوم رو حتما خودم بهش یادآوری می کنم.وقتی خودم رو جای اون میذارم ،می بینم تا آخر عمرش هم منت بذاره باز هم کمه.........

(2012-08-11 ساعت 20:31)shani نوشته:  

(2012-08-11 ساعت 16:20)فردا نوشته:  امروز به خاطر گرفتن اصل مدرک کارشناسیم به ساختمان ستادی امور کل فارغ التحصیلان مراجعه کردم.فکر می کنید با چه منظره ای مواجه شدم؟
جلودر نوشته بودن از 18 /5 تا پایان ماه مبارک تعطیل می باشد!!!!!!!!!!
واقعن اولش باورم نمی شد که چی دارم می بینم.روز شنبه ،اولین روز کاری مملکت، "امور کل فارغ التحصیلان "یه دانشگاه عریض و طویل تعطیله؟
منم با کلی عصبانیت و بد و بیراه گفتن برگشتم.جالب اینجاست که دقیقن 3شنبه زنگ زده بودم وپرسیده بودم بیام؟ یک کلمه هم نگفتن تعطیله!
قسمت خنده دار اینه که من فارغ التحصیل 81 هستم و چون ارشدم رو هم توی همین دانشگاه قبول شده بودم اصل مدرکم رو پیش خودشون نگه داشتمه بودن.جالا که می خواستم کارهای فارغ التحصیلی ِ ارشدم رو انجام بدم،اصل مدرک لیسانسم رو ازشون خواستم که به طرز عجیبی زل زدن توی چشمم و گفتن نیست!
یعنی چی نیست؟ خانم نیست دیگه ، یعنی چی نداره که! برو درخواست صدور مجدد بده.
خلاصه بعد از 2ماه دوندگی و .... امروز برای گرفتنش رفتم که اینجوری شد.
منم تا جایی که می شد توی این گرما پیاده برگشتم به سمت خونه که امروز رو همیشه یادم بمونه و وقتی ازین جا و مشکلاتش دور شدم ،نزنه به سرم و هوا ورم دارم که الان وطنم بدون من چی به سرش میاد...
توی این مدت که دنبال انجام برخی کارهای اداری و جمع و جور کردن مدارک و .... بودم اینقدر اذیت شدم که از هرچی تعلقِ بریدم.
اما چرا این ها رو اینجا گفتم؟
می خوام ربطش بدم به بحث شیرین منت گذاشتن همسر برای پاسپورت آمریکاییش!
من که زیاد رفتن و نرفتن برام فرقی نداشت و گاهی هم تمایلم بیشتر به زندگی در وطن بود،بابت آزارهایی که این مدت دیدم کارم به جایی رسیده که اگر همسرم روزی 2وعده هم منت پاسپورتش رو به سرم بذاره ، وعده سوم رو حتما خودم بهش یادآوری می کنم.وقتی خودم رو جای اون میذارم ،می بینم تا آخر عمرش هم منت بذاره باز هم کمه.........

بنظرم حرف قشنگی زدی و باعث شد به این فکر کنم:
کلا اگه کسی منت گذاشت و گفت من نجاتت دادم و از این حرفا اگه به جای گاردگرفتن بگی آره اینو قبول دارم واقعا راست میگی، دیگه خودش هم بیش از حد تکرار نمیکنه اون حرف رو. حتی در حالت عصبانیت. چون موضوع دیگه برای خود همسر هم تکراری و لوث میشه.

(2012-08-11 ساعت 21:34)فردا نوشته:  

(2012-08-11 ساعت 20:31)shani نوشته:  

(2012-08-11 ساعت 16:20)فردا نوشته:  امروز به خاطر گرفتن ...

بنظرم حرف قشنگی زدی...

فکر کنم این جوری که رفتار بشه...

(2012-08-08 ساعت 03:33)laili نوشته:  میدونم الان من هر چی بگم شاید کمکی بهتون نکنه ولی بعد از مشاوره با روانشناس که واقعا کمک بزرگیه یه چیزی که فکر میکنم بهتر باشه هممون بهش توجه کنیم اینه که هر اتفاقی تو دنیا امکان داره بیوفته و هیچ چیزی بعید نی ..ما چه غصه بخوریم چه نخوریم زمین داره میگرده و ما عملا کوچکترین کاری نمیتونیم برای اتفاقات خوب و بد انجام بدیم ..شماها که وقتی تو ایرانین انقد نگرانین پس حتما وقتی بیائین اینجا نگرانیهاتون خیلی بیشتر میشه ..نمیدونم این خصلت زندگی توی یه محیط و جای غریبه یا دوری از خانواده ..به هر حال هر کسی نگرانیهای خودش و داره و من شدیدا معتقدم که غم و ناراحتی و نگرانی و یا شادی و خوشی مثل علف هرز می مونن اگه به هر کدومشون پر و بال بدیم خیلی زود رشد میکنن و زندگیمون و پر میکنن ..پس بهتره که به فکرهای خوب بال و پر بدیم و غصه ی فکرهای بد و بذاریم برای زمانی که اتفاق افتادن ..اینطوری نمیشه که ماها همیشه غصه بخوریم که ..یه زمانی برای اتفاقاتی که نیوفتاده و یه زمانی برای اتفاقاتی که افتاده

(2012-08-12 ساعت 10:54)manoun نوشته:  با یاسمن موافقم.
امروز چیزی تو تلویزیون ایران دیدم که قلبم به درد اومد. هرگز دلم برا اینجا تنگ نخواهد شد. هرگزززززززززززززززززز.
شاید من تنها تبریزی این جمع باشم. نمیدونم چند نفر از زلزله ای که دیروز عصر اینجا اومده خبر داره. دو تا بود با قدرت 6.4 و 6.3. تا الان 220 کشته و 1500 زخمی. چندین روستا 100% با خاک یکسان شده. اجازه ی ورود به خبرنگارا نمیدن. و همه ی مردم تبریز از ترس شبو تو پارک ها و هیابونا خوابیدن. ما رفتیم خونه ی خالم که یه حیاط بزرگ داره و کل فامیل شب چادر زدیم اونجا خوابیدیم (نمیهوام قبل آمریکا رفتن بمیرم) الان اومدیم خونه با ساک هایی که نمیخوایم بازشون کنیم چون بعد از 40 تا پس لرزه هنوز تا 48 ساعت گفتن بازم شاید پس لرزه داشته باشیم! همه ی اینا رو گفتم که برسم به این که الان که اومدیم خونه تلویزیون رو روشن کردم و هیچی! هیچییییییییییییییییی. همه چیچز طبق روال عادی هست تو تلویزیون! حتی شبکه ی استانی داره فیلم نشون میده!!!!!!!!!!! زلزله ی بم 6.6 بود و همه ی کانال ها داشتن ساپورت میکردن زلزله ی اینجا 6.4 هست و هیچ کس عین خیالش نیست! اون هم از دریاچه ی ارومیه که داره همه ی ما رو زجر کش میکنه اینجا. روزی نیست که با سرفه و عطسه بیدار نشیم.
حالم داره از اینجا بهم میخوره.
پ.ن. حالاما که شهر نشینیم و جای خوب شهر میشینیم و مرکز زلزله اهر بوده و چند کیلومتر با ما فاصله داشته دیوار خونمون ترک برداشته! شما حساب روستاها رو بکنید!