(2014-02-27 ساعت 00:32)rs232 نوشته:  من تا حدودی کاملیا و نگرانی های او را درک می کنم. در این هشت سالی که در آمریکا هستم می توانم بگویم که آمریکا خوبی هایش خیلی خوب است و بدی هایش هم می تواند خیلی بد باشد. وقتی که شما بچه دارید و قرار است که او به مدرسه برود باید در محله بسیار خوبی زندگی کنید و متاسفانه این کار هزینه زیادی می طلبد و شما باید کار و درآمدی به مراتب بالاتر (حدود دو برابر ) از درآمد میانگین مردم آمریکا داشته باشید. شاید با پولی که شما بتوانید در شمال شهر تهران زندگی کنید و بچه خودتان را به بهترین مدرسه بفرستید نتوانید در یک محله متوسط آمریکا زندگی کنید و فرزند شما با کسانی ممکن است مواجه شود که در خانواده سالمی زندگی نمی کنند. مخصوصا در شهرهای بزرگ این خطرات بیشتر است ولی اگر در یک شهر کوچک در حد روستا در آمریکا زندگی کنید می توانید با هزینه بسیار کمتر فرزند خودتان را در شرایط سالمی پرورش دهید و کنترل بیشتری به او داشته باشید. ولی زندگی در شهرهای کوچک هم به اندازه کافی برای کسانی که از ایران می آیند جذاب نیست و بیشتر آنها دچار کسالت و افسردگی می شوند. من خودم دارم در یک شهر کوچک در نزدیک سنفرانسیسکو زندگی می کنم که محیط خیلی سالمی دارد ولی اگر بخواهم به خود شهر سنفرانسیسکو بروم با این هزینه و درآمد فعلی می توانم در یک محله ناامن و خراب شهر خانه بگیرم و زندگی کنم. خوب من هر چقدر هم که در کار و درآمد موفق باشم نمی توانم در کنار خانه یک ثروتمند آمریکایی در یک محله خوب سنفرانسیسکو خانه بگیرم و کل درآمد یک ماه من کفاف یک هفته زندگی در آنجا را هم نمی دهد. بنابراین شرایط آدم ها و نوع انتخاب محل زندگی در آمریکا بسیار مهم است مخصوصا اگر فرزندی دارید و می خواهید که در یک محیط سالم بزرگ شود و درس بخواند. همخانه سابق من یک دختر سیزده ساله داشت و من حتی تمام هم کلاسی های او را هم می شناختم و چون شهر ما بسیار کوچک است احتمال این که مثلا یک نفر از این بچه ها عضو یک گنگ بشود صفر است چون اصلا گنگی در اینجا وجود ندارد. ولی در شهر سنفرانسیسکو در بعضی محله ها حتی عبور کردن از آنجا هم باید با سلام و صلوات باشد و اگر شما در آن حوالی زندگی کنید به هرحال ممکن است فرزند شما به هر طریقی به دام آنها بیفتد. من یک خانواده را می شناسم که در سنفرانسیسکو پسرش معتاد هروئینی تزریقی شده است و من حتی تا آن زمان نمی دانستم که در آمریکا هم هروئین وجود دارد! خلاصه نگرانی های کاملیا در مورد فرزندش بی علت نیست و از طرفی هم ممکن است به خاطر کار و حرفه نتوانند به شهر کوچک تری بروند. بنابراین شاید اگر من هم جای ایشان بودم ایران را گزینه بهتری برای تربیت فرزندم می دانستم چون اگر از محیط زندگی خود کاملا مطمئن نباشم موضوع خیلی جدی تر از مشکلات ناچیزی مثل روابط نامشروع بین پسر دختر و این قبیل تضادهای فرهنگی است. البته اعتیاد در ایران هم بیداد می کند ولی اگر کسی بتواند در محله های خیلی خوب شهرهای ایران زندگی کند این خطرات به حداقل می رسد.

مثلا خود من در ایران نمی توانستم در محله خوبی زندگی کنم و اگر در آنجا بچه دار می شدم می بایستی او را به یک مدرسه دولتی بفرستم ولی الآن اگر در آمریکا بچه دار شوم با توجه به مدرسه های بسیار خوب اینجا شرایط فرزند من به مراتب بهتر از ایران خواهد بود. خوب درست است که وسط جنگل و در میان غاز و بوقلمون و آهو و ماهی و درخت زندگی می کنیم و بلند مرتبه ترین ساختمان شهر ما هم از دو طبقه تجاوز نمی کند و ساعت هفت شب هم همه جا تعطیل است و کلا شهر در خواب است ولی در عوض امنیت و آرامش دارد و کنترل فرزند هم در چنین محیط کوچکی بسیار راحت تر از شهر بزرگی مثل نیویورک و یا سنفرانسیسکو است که بچه با یک بلیط اتوبوس بتواند خودش را به بدترین مناطق شهر برساند. بهرحال اگر بچه من در میان این دار و درخت ها تارزان و یا زبل خان هم بشود باز خیلی بهتر از این است که به خاطر زندگی در یک شهر بزرگ آمریکا عضو یک باند مواد مخدر شود! بعد که هجده سالش تمام شد دیگر مسئولیت ما به عنوان والدین پایان یافته است و خودش برای ادامه تحصیل می تواند به هر شهر بزرگی که کالج معروفی داشته باشد برود و ما را به خیر و او را به سلامت.

(2014-02-28 ساعت 22:28)سی سی نوشته:  سلام دوستای خوبم.
یک هفته از اومدن من به آمریکا گذشت!

با هواپیمایی امارات به سان فرانسیسکو وارد شدم و بعدشم با ماشین با نامزدم اومدیم ساکرامنتو. اوضاع اجتماعی داخل هواپیما (!) فوق داغون بود. تمام راه رو به خاطر آلودگی هوای تنفسی نتونستم بخوابم و تا میومدم بخوابم به خاطر بوهای ناخوشایند بیدار می شدم. هیچوقت نمیدونستم بوی بد هم میتونه آدم رو از خواب بیدار کنه!!! البته ناگفته نماند که منم تا حدودی بد شانسی اوردم هاااا.... در کل به نظرم تنها سفر نکنید. خوبه که با یک هم وطن قرار بگذارید که در طول سفر با هم باشید. ماسک هم یادتون نره بردارید با خودتون. ممکنه احتیاج بشه.

بعد از پیاده شدن از هواپیما، هوای خوب کلی به دلم نشست. واقعا تمیز بود. بوی پاکی رو میشد حس کرد. ترافیک هم سبک سبک. برای من که بچه تهررون بودم این یکی از شگفتی ها محسوب میشه. توی این یک هفنه هم اتفاقات جالبی برای سیستم بدنیم افتاد! تهران مدام احساس خواب آلودگی داشتم. همش دنبال یه گوشه ای واسه چرت زدن بودم. اینجا به جز دو روز اول که کمی جت لگ داشتم، شب ساعت 11 خوابم میگیره و صبح 7 بیدار میشم. عصر هم که میشه چندان نیازی به خواب احساس نمی کنم. میدونم که یک هفته زمان خیلی کمیه و شاید عجیب به نظر برسه، اما پوستم هم دیگه کدر نیست. طوری که اصلا احساس نمیکنم الان باید با صد تا لایه کرم رنگش رو عوض کنم.

اما در مورد مردم اینجا: خیلی خیلی با ماها فرق دارن و هرچند خیلی مدل خوبی دارن اما برای من پذیرشش سخته. در حد اطلاعات یک هفته اینها رو میگم بنابر این خیلی دقیق نیست و این فقط نگاه یک تازه وارده:
1. من تو ایران یاد گرفته بودم که با صدای بلند در جمع صحبت نکنم... اما اینها وقت حرف زدن هوار میکشن...

2. من تو ایران یاد گرفته بودم که وقتی با کسی حرف میزنم توی خیابون زود نیشمو بندم که وقت نگاه به نفر بعدی یهو اون آدم فکر نکنه داشتم به اون میخندیدم و به دنبالش مزاحمت ایجاد کنه تو ... تو چشم کسی هم زل نمیزدم... اما اینها زل میزنن تو چشت همراه با لبخند و به احتمال زیاد سلام هم میکنن که باید جواب بدی... کلا باید بشاش و خنده رو باشی وگرنه فکر میکنن یه چیزیت هست...

3. تو ایران اگر شما وقتی با کسی که نمیشناسید برخورد می کنید مثلا توی فروشگاه ازش سوال خصوصی نمی پرسید، چون نمیخواهید فضولی کنید. اما اینجا مردم به دنبال برقراری ارتباط هستند. مثلا میرید یه چیزی می خرید بعد وقتی میرید حساب کنید فروشنده می پرسه اینا برای کسی خریدید؟ برای کی؟ میخواهید برید خونه ش؟ اولین باره؟ ... ... ... و از این قبیل. کلا ماها تو زندگی هامون یک عالمه جنبه های پنهان و خصوصی داریم و یاد گرفته ایم که تو این جنبه ها سوال نکنیم اما اینها اینجوری نیستن. از این جنبه های پنهان ندارن و بنابر این این سوالها فضولی محسوب نمیشه...

چیزی که دلم میخواد توجه کنید بهش اینه که توی یک همچین جامعه ای که مردم انقدر وراج هستن چه مصیبتیه اگر زبان ندونید

نمیدونم من رو چقدر می شناسید. من کارشناسی ارشد یکی از رشته های علوم پزشکی بودم. زبانمم خیلی خیلی از نظر خودم خوب بود. کلی کلاس و اینها رفته بودم از 5 سالگی با اجاز ه تون... اما اینجا اصلا نمیتونم ارتباط برقرار کنم. وقتی باهام حرف میزنن نمیفهمم چی میگن با اینکه فیلم که میبینم میفهمم. نامزدم میگه به خاطر استرسه ولی گمان نکنم. جواب مناسب هم اصلا نمیتونم بدم. خلاصه گیج گیجم. روزی سه چهار بار هم به برگشتن فکر میکنم. این فکر که باید تا برگشت نامزدم بشینم توی خونه در حالیکه تو ایران میتونم برم سرکار و با دوستام گردش و اینها داغونم میکنه. دوری از خانواده 4 نفری که داشتیم هم که نگو...

فعلا باید برم... خوش باشید دوستای گلم

(2014-03-01 ساعت 04:43)rs232 نوشته:  

(2014-03-01 ساعت 03:32)سی سی نوشته:  

(2014-02-28 ساعت 23:04)rs232 نوشته:  اشتباه گفتید اصلا نترسید. در مجموع اصلا نگران نباشید چون خیلی زود راه می افتید.

ممنون دوست خوبم. دقیقا همینطوره که میگید. مثلا چند روز پیش رفته بودیم محاوره هاش میبینید یادداشت بردارید و نگهشون دارید. خلاصه هرکاری الان انجام بدید بعدا کلی به خودتون به خاطر انجام دادنش افتخار خواهید کرد...

سی سی جان, اتفاقا اقدامات مقتضی (همسرم) هم همین مشکل شما را دارد و با این که زبانش خوب است ولی چون من همه چیز را بلدم همواره پشت من قایم می شود. من بیشتر وقت ها سعی می کنم او را در موقعیتی قرار دهم که مجبور شود خودش صحبت کند. و وقتی که مثلا نوبت پول دادن او در فروشگاه فرا رسید از او دور می شوم و پشت یک جایی قایم می شوم تا خودش صحبت کند. بعضی وقت ها هم که فروشنده چیزی می گوید و او متوجه نمی شود دور برش را نگاه می کند و وقتی که من را نمی بیند هول می شود و من را صدا می زند و بلند می گوید برفی! (چون من زیادی سفید هستم من را برفی صدا می کند!) من هم از پشت لباس ها می پرم بیرون و مشکل را حل می کنم. ولی سی سی جان یک هفته و یک ماه و یک فصل هنوز خیلی زود است و خودت پس از یک سال به تمام چم و خم کار وارد می شوی و کم کم به لهجه مردم هم عادت می کنی ولی باید یک مقداری صبور باشید تا زمان بگذرد. امیدوارم که نامزد کنونی و یا همسر آینده شما هم آنقدر مهربان و فهمیده باشد که مشکلات شما را درک کند و اجازه دهد تا با گذشت زمان جا بیفتید.

(2014-03-01 ساعت 17:28)baba manam sanaz نوشته:  به به ببه به به! من مبودم اينجا چه رونقى گرفته،كيا اومدن ارش خان،يامي جان بقيه قدم رنجه فرمودين.
كاملا جان خوبى اميدوارم كه كار شوهرتون زود درست بشه و بيان پيشتون تا در كنار هم باشين و تصميم واسع رندگس بگيرين.كه ارزو ميكنم هر جا باشي خوشحال و موفق باشين.
من نميتونم اظهار نظر كنم چون اونجا زندگي نكردم ولى استفاده ميكنم از نظراتون ممنون.[/size]
سي سي جونم خوبى خوشي؟خوش حالم كه به سلامت رفتى پيش همسرت شادو خوش باشي.مرسي كه امدني اينجا واسم تعريف كردي تا شايد مني كه زبان نمي خونم شايد سر عقل بيام كه همش مسافرتم ٥ماه يه كلمه هم نخوندم!فكر كنم ارش خان تو يكي از نوشته هاش نوشته بود كه "اگه ٥ماه مونده بياين امر يكا و شما روزي ١بار زبان ميخونين پس موضوع مهاجرتو جدي نگرفتين"!!منم ديگه!روز كه ويزارو ايشالا بعد٢ماه[size=medium] گرفتم اون موقع تازه باورم ميشه كه باباااا دارم ميرم هااا چه غلطى كردم نخوندم!!
ولى خب نميدونم چه جورى بخونم تنبلى نكنم اخه بايد زور باشه نباشه نميخونم!وقت ثبت نامه اموزشگاهم ميگذره ديگه ميره تا ٢ماه.بچه ها فيلم زدم به لپتاپ از فلش دوستم زير نويس فارسيشو چه جوري انگليسي كنم؟روش كليك ميكنم ساب تايتلو ميزنم نميشه اخه؟
اقا به اين سوال على اقايى ما جواب بدين لطفن!تو از هر درى سخنى " هم پرسيده بود بنده خدا ،جواب بدين تكليفشو روشن كنه
بازگشت جان اين شقايق ما زبل خان همه جا حضور داره ماهم دوسش داريم زياد.منم زبل خانم ولى بيرون سايت! يخو ميبيني صدام از يه شهر امد ٢ساعت بعد از يه جا ديگه!بعد به شوهرم ميگم پوسيدم از بس خونه نشستم! خب ادم بيكار چيكار كنه اخه اين همه سال همش منتظريم!

(2014-03-04 ساعت 03:03)sepideh jan نوشته:  خدایا صبر!وای که امشب چقدر داغونم!پسرم هم که با قد و قواره کوچولو همش کارت تلفن می اورد امشبو و میگفت به بابا زنگ بزنیم!حالا من هی باید بگم مامان جان!الان اینجا شبه و اونجا صبحه!!!بابایی سر کاره.....وای دوستان خوبم چکارکنم؟نمیشه این ایمیگریشن یکم اوناییو که بچه کوچولو دارن هل بده جلوتر؟دیوونه دارم میشم
--------------------------------------------------------------------------------
این آهنگه توی سرم میچرخه که میگه:باران میبارد امشب/دلم غم دارد امشب:,(

(2014-03-04 ساعت 03:03)sepideh jan نوشته:  خدایا صبر!وای که امشب چقدر داغونم!پسرم هم که با قد و قواره کوچولو همش کارت تلفن می اورد امشبو و میگفت به بابا زنگ بزنیم!حالا من هی باید بگم مامان جان!الان اینجا شبه و اونجا صبحه!!!بابایی سر کاره.....وای دوستان خوبم چکارکنم؟نمیشه این ایمیگریشن یکم اوناییو که بچه کوچولو دارن هل بده جلوتر؟دیوونه دارم میشم
--------------------------------------------------------------------------------
این آهنگه توی سرم میچرخه که میگه:باران میبارد امشب/دلم غم دارد امشب:,(