2011-05-07 ساعت 15:39
ضمن تشکر از مطالب مفید دوستان می خواهم به نکاتی اشاره کنم ، به نظر من شرایط زندگی ما در وطن و مقایسه اون با امکانات و شرایطی که در آمریکا می توانیم داشته باشیم خیلی مهمه. مسلما کسی که اینجا(ایران) از رفاه خوبی برخورداره و مثلاً خونه و ماشین خوب و درآمد مناسب داره و خیلی هم در گیر مسائل فرهنگی و اجتماعی نیست و در کل زندگی شادی رو در کنار دوستان و اقوام داره، با مهاجرت حتما خیلی از اونا رو از دست میده و باید با تلاش دوباره و تحمل سختی ها مجددا اونها رو بدست بیاره پس در نتیجه تحمل این مشکلاتی که عزیزان اشاره کردند خیلی سخت تر خواهد شد.
اما کسی که مثل من نوعی اینجا هم از این امکانات برخوردار نیست شرایطش کاملا متفاوته.
من و همسرم از صبح تا شب( بدون اغراق تا شب) کار می کنیم و در نتیجه وقت و انرژی هم برای تفریح و معاشرت برامون نمی مونه، با درآمدی که داریم و هزینه های خیلی بالای زندگی که هیچوقت با هم تعادل ندارند امیدی هم به بهتر شدن اوضاع مالی نداریم چون مثلا همین اجاره های سنگین در ایران و سیر صعودی بی حساب و کتابی که داره هر روز شانس خونه دار شدن رو از آدم می گیره و همه میدونید که مستاجر بودن در ایران یعنی فقط پول در بیاری و تقدیم صاحبخانه کنی و هزاران مشکل دیگه. مسائل فرهنگی و حرص و جوش های همیشگی و مشکلات از این دست که بماند... برای کسانی مثل ما ، امریکا می تواند فرصت خوبی باشد که حداقل در فضایی امن تر، شاد تر و زیباتر زندگی کنیم و اگر کار میکنیم بتوانیم از حاصل تلاشمون استفاده کنیم و هر سال در فکر این نباشیم که پس اندازمون رو به پول پیش خونه اضافه کنیم! برای ما شاید تحمل مشکلات اولیه مهاجرت راحتتر باشه چون میدونیم که با مدتی تلاش کردن به امکاناتی دست پیدا می کنیم که قبلا نداشتیم و می تونیم از توانمندی ها و تخصص هامون بهره برداری کنیم. هرچند که دوری از خانواده و احساس غربت هیچوقت دست از سر غربت نشینان بر نمی دارد.
به دوستانی که مثل ما هنوز اینجا هستند توصیه می کنم حتما شرایطشون رو با تمام خوبی ها و بدیها مقایسه کنند و بعد تصمیم بگیرند.
امیدوارم همه مهاجران روز به روز پیشرفت کنند و به رویاهایشان برسند.
اما کسی که مثل من نوعی اینجا هم از این امکانات برخوردار نیست شرایطش کاملا متفاوته.
من و همسرم از صبح تا شب( بدون اغراق تا شب) کار می کنیم و در نتیجه وقت و انرژی هم برای تفریح و معاشرت برامون نمی مونه، با درآمدی که داریم و هزینه های خیلی بالای زندگی که هیچوقت با هم تعادل ندارند امیدی هم به بهتر شدن اوضاع مالی نداریم چون مثلا همین اجاره های سنگین در ایران و سیر صعودی بی حساب و کتابی که داره هر روز شانس خونه دار شدن رو از آدم می گیره و همه میدونید که مستاجر بودن در ایران یعنی فقط پول در بیاری و تقدیم صاحبخانه کنی و هزاران مشکل دیگه. مسائل فرهنگی و حرص و جوش های همیشگی و مشکلات از این دست که بماند... برای کسانی مثل ما ، امریکا می تواند فرصت خوبی باشد که حداقل در فضایی امن تر، شاد تر و زیباتر زندگی کنیم و اگر کار میکنیم بتوانیم از حاصل تلاشمون استفاده کنیم و هر سال در فکر این نباشیم که پس اندازمون رو به پول پیش خونه اضافه کنیم! برای ما شاید تحمل مشکلات اولیه مهاجرت راحتتر باشه چون میدونیم که با مدتی تلاش کردن به امکاناتی دست پیدا می کنیم که قبلا نداشتیم و می تونیم از توانمندی ها و تخصص هامون بهره برداری کنیم. هرچند که دوری از خانواده و احساس غربت هیچوقت دست از سر غربت نشینان بر نمی دارد.
به دوستانی که مثل ما هنوز اینجا هستند توصیه می کنم حتما شرایطشون رو با تمام خوبی ها و بدیها مقایسه کنند و بعد تصمیم بگیرند.
امیدوارم همه مهاجران روز به روز پیشرفت کنند و به رویاهایشان برسند.