عدم سازش، طلاق و پیامدهای آن

[yami]

@yami
با تشکر از تجربیاتتون. فقط 1 سوال پیش میاد (البته اگر لازم یا صلاح نیست جوابی ندید لطفا) که ایا ازدواج شما با میل شخصی بوده یا صرف مهاجرت چون مسئله به کلی متفاوت خواهد شد.

سهیل جان
اگه پست دوم من رو خونده باشید, اونجا نوشتم که از همون بچگی, خلق و خوی من تریپ غربی و آمریکایی (!!) که ناگفته نماند باعث شد از 32 سال زندگیم در ایران تقریبا هیچ لذتی نبرم
نوشتم که همیشه فکر می کردم که در صورت ازدواج با زن خارجی و مخصوصا آمریکایی, دیگه به مشکلاتی که مطمئن بودم در ازدواج با زن ایرونی بر خواهم خورد, روبرو نخواهم شد. البته داخل پرانتز یک مطلبی در این مورد بگم خدمتتون.
در اینکه مطمئن هستم نمی تونستم (با تفکر زمان مجردی) و احتمالا نمیتونم (با تفکر الانم) با دختر ایرونی زندگی کنم, شکی ندارم و صدبار هم به گذشته برگردم باز با دختر ایرونی ازدواج نخواهم کرد چون هم اونا رو دوست دارم و هم خودم رو و نمیخوام زندگی هر دو طرف داغون بشه!! حالا چرا و چگونه اش بماند ولی خداییش خیلی وقتها به خودم باریکلا میگم که این همه مدت خودم رو نگه داشتم و باعث بدبختی خودم و تیره بختی یک دختر (ایرونی) نشدم!! البیته بیکاری و بی پولی در مملکت گل و بلبل هم مزید بر علت بود و خیلی کمکم کرد در این زمینه! پس تا قسمت زیادی در اینکه فکر می کردم در صورت ازدواج خارجی زندگی بهتری خواهم داشت, به نتیجه رسیدم.
ازدواج من کاملا بر اساس عشق و علاقه بود و مهاجرت تقریبا در اون نقشی نداشت چون پول و پله این چیزا تو دست و بالم نبود. آشنایی من و همسرم کاملا تصادفی بود و من به نیت اینکه دنبال دختر آمریکایی (بر اساس همون تصورات ذهنیم) باشم با ایشون آشنا نشدم. راستیش عمرا فکر نمیکردم که دختر آمریکایی قبول کنه که با پسر ایرونی ازدواج کنه, پس زحمت دنبال اینکارا رفتن رو هم به خودم ندادم ولی همیشه تو تخیلاتم بود که ..."آی آی آی... اگه بشه... چی میشه!!" هه هه
این دو تا موردی که برای شما نوشتم صرفا مربوط به روابط من با خانمم نمیشه و تقریبا همه افراد رو شامل میشه. مشکل زبان از متصدی بانک گرفته (که وقتی میپرسم ببخشید متوجه منظورتون نشدم, دوباره همون جمله رو با همون سرعت تکرار میکنه, بحالت کسل تر!!) تا بیچاره پدرزنم که وقتی میخواد از قدیمها برام تعریف کنه و طبیعتا مجبوره یک عالمه اصطلاحات محلی بکار ببره و من نمی فهمم و آخرش بیخیال میشه!! و مشکل تفاوتهای فرهنگی هم همینطور چون من یک عمر عادت کرده بودم که با خارجی جماعت به تسامح و تساهل رفتار کنم و هر کمکی از دستم بر اومد بهشون بکنم و اگه متوجه میشدم که طرف در حال یادگیری زبان ما هم هست که نور علی نور! تا میتونستم کمکش میکردم. سالهای سال از اعضای فعال CouchSurfing.org بودم تو ایران. اومدم اینجا دیدم نه خیر, اینجا هرکی سرش به کار خودشه و حال حوصله «لطف» کردن به خارجی جماعت رو نداره و اگه شما هم حواستون نباشه و خارج از نرمها و آداب و اصول اینجا رفتار کنین, همه ناراحت خواهند شد.
وقتی با افراد دیگه صحبت میکنم و میگم که وضعیت من اینجوریه, بهم میخندم و میگن خوب یکباره بگو من مشکلی ندارم دیگه! اینا که موردی نیست. زبانه که به مرور زمان درست میشه. بیسواداش هم اینجا آخرسر زباندان شدن! آداب اصول اینجا هم باز کمی زمان میبره. تازه از این ایالت بری اون ایالت, باز باید زمان بذاری واسه یادگرفتن آداب اصول اونجا و البته راست هم میگن. احتمالا من کمی عجول تشریف دارم.
من خیلی خوشحالم که کمی حواسم جمع بود و تونستم از همون لحظه اول خانمم رو در پروسه مدیریت اختلاف سلیقه ها همراه خودم کنم و درک و احترام متقابل حرف اول رو در زندگی ما میزنه.
نهایتا با توجه به اینکه میدونم که تعداد اعضایی که خانومشون اصالتا آمریکایی هست در این فورام زیاد نیست, ازشون خواهش میکنم که با همدیگه در تماس باشیم و از تجربیات زندگی با همسر آمریکایی با همدیگه صحبت کنیم.