حمایت از کسانی که کسی را در آمریکا ندارند

[rasarasa]

دوستان عزیز, من اگر یک زمانی بگویم که دادن آدرس خانه ام هیچ مشکلی ندارد مطمئن باشید که بعد از این حرف آدرس خانه ام را در یک تاپیک عمومی قرار می دهم تا هر کسی که می خواهد از آن استفاده کند. لطفا حرفی را نزنیم که عملی به همراهش نباشد. آن دوست عزیز که نیاز به آدرس دارد هنوز مشکلش باقی است.

به نظر شخصی من آدرس خانه و تلفن یک فرد در یک محیط مجازی در محدوده حریم خصوصی وی است و من احساس می کنم که باید فردی را که موقعیت فیزیکی زندگی من را می داند تا حدودی بشناسم و این را بدون تعارف بیان کردم.

اگر کسی از من پول بخواهد یا به او می دهم و یا نمی دهم ولی هرگز نمی گویم که به خدا من عاشق این هستم که به تو کمک کنم ولی جان بچه ها دیروز صد تومن داشتم پنجاه تومنش را دادم به حسن صد تومان هم باید بدهم به تقی و خودم لنگ پنجاه تومن هستم اگرنه چه کسی بهتر از تو.

آرش جان وقتی من نمیدانم آدرسم ماه دیگر کجاست و میخواهم اسباب کشی کنم معلوم است که دیروز صدتومانم را داده ام به نقی و تقی و امروز شرمنده کسی هستم که آدرس میخواهد . ولی حداقل میتوانم همسایه ام را ترغیب کنم که پنجاه تومن به او کمک کند وخیالش را راحت کنم که مشکلی برایش پیش نخواهد آمد.قرار هم نیست ما ادرسمان را در معرض دید عموم قرار دهد و همانطور که محسن گفت با پیام خصوصی این کار را میکنیم.

من نه میخواهم نظر کسانی که در کمک رسانی سابقه دارند را دردادن یا ندادن آدرس به دیگران تغییر دهم و نه اینکه خارج گود بنشینم و بگویم لنگش کن . و واقعا هم اگر ادرس ثابتی داشتم به ایشان میدادم همانطور که محسن که از دوستان من است و همین حوالی زندگی میکند این کار را کرد. میدانم که شما حتما بارها به دیگران کمک کرده ای ، و برای خودت دلایلی داری که دلت نمیخواهد آدرست را به ناشناسی بدهی ( این دوست نیازمند آدرس که اصلا در شهر شما هم نیست کلی عرض میکنم )من اصلا نمیخواهم وارد آن مقوله شوم و چهارچوب کمک رسانی کسی را تغییر دهم و برای چهارچوبتان احترام قائلم چون هر چه باشددر دسته کمک رسانها هستی با هر چهارچوبی . مثلا کسی نمیتواند به من خرده بگیرد که چرا از مهاجر در خانه خودت پذیرایی نمیکنی که اینقدر پول هتل ندهد .خب آن در چهارچوب کمک رسانی من نیست و هیچ کس هم نمیتواند مرا در مورد انجام این کار قانع کند. و در مورد انجام ندادنش خرده بگیرد .

ولی هدف من از بیان ارسال 64 و 69 این بود که دوستان تازه مهاجر هم کمی وارد گود شوند و اینقدر دست و دلشان برای کوچکترین کمکها به دیگران نلرزد . من آن موقعها که دل و دماغ و وقت بیشتری برای کمک داشتم بارها از برخی دوستان مهاجرسرایی نزدیک خودم شنیده ام که تو چطور جرات میکنی به کسی کمک کنی تو که او را نمیشناسی چون ممکن است از آدم سواستفاده کنند و نمک بخورند و نمکدان بشکنند و وبال گردن آدم شوند و از این حرفها ... من میدانم که خیلیهای دیگر هم همینطور فکر میکنند و برای همین برای کمک به بقیه مهاجران پا پیش نمیگذارند.

ولی حرف من به شما که نه ،به بقیه دوستان به خصوص تازه مهاجرها اینست که از کمک به هم نترسیم ،وقتی ما قبلا این کار را کرده ایم حتی شده یکبار برای همیشه و حالا نشسته ایم خارج گود و فقط حرف میزنیم معنیش اینست که در آن زمان برایمان مشکلی پیش نیامده که به دیگران هم توصیه میکنیم این کار را انجام دهند، برای آنها هم با مشخص بودن چهارچوبشان مشکلی پیش نخواهد آمد.
اگر هر مهاجری حداقل به یک نفر برای اولین و اخرین بار در زندگیش کمک کند و بعد برای همیشه بنشیند بیرون هم اتفاق فرخنده ایست و دیگر کسی در کشور غریب بدون کمک نخواهد ماند.