برای من در آمریکا چه شغلی هست؟

[behzadb57]

sindrella عزيز !

من گفته هاي دوست خوبمون yami رو كه فكر مي كنم در امريكا هستند ،‌ تاييد مي كنم و معتقدم شغل پيدا كردن در امريكا ميتونه بسيار سختتر از اون چيزي باشه كه دوستان در ايران فكر مي كنند....

یک چیزی رو هم یادم رفت اضافه کنم. البته این قسمتش رو واقعا نمیدونم چطور بنویسم که به کسی بر نخوره یا متهم به ایرانی ستیزی نشم ولی واقعیت اینه که من به شخصه توصیه میکنم که به هیچ وجه من الوجوه روی «پیدا کردن کار از طریق یک ایرانی در آمریکا یا کار کردن برای یک ایرانی در آمریکا» حساب نکنین.
البته در اینکه بیشتر ایرانیان آمریکا واقعا افراد متشخص و تحصیلکرده و با شخصیت هستن و با افتخار لقب با سوادترین اقلیت اجتماعی رو در آمریکا دارن, حرفی نیست ولی بحث اینه که مایی که میاییم اینجا قرار نیست و مقدور نخواهد بود که برای مثلا پروفسورها و دکترهای ایرانی اینجا کار کنیم. خیلی شانس بیاریم ممکنه بتونیم افرادی رو پیدا کنیم با دیدن یک ایرانی جدیدالورود که بی صبرانه در جستجوی کار هست, به فکر استفاده یا سواستفاده از اون بیوفتن (چون میدونن که به اونها بیشتر از غیرهموطن ها اعتماد خواهد کرد). به قول معروف آذری ها «دنبال خر مرده هستن که نعلش رو بکشن».
من که تاکیدا میگم که سعی کنین در همچین شرایطی قرار نگیرین. وقتی برای یک غیرهموطن کار میکنین, حواستون جمع هست ولی در هنگام کار کردن برای هموطن یک حس اعتماد کاذب دست میده که جو رو برای هر نوع سو استفاده مهیا میکنه. بحث من روی کلاهبرداری نیست بلکه منظورم اینه که افرادی هستن که به صرف گیر آوردن یک کارگر دیگه برای بیزنس نه چندان جالبشون (که هرکسی حاضر نیست انجام بده مثل دلیوری پیتزا که هزینه بنزین و خود ماشین از شماست و وقت آزادتون رو هم باید تو مغازه کار کنین! اینجور کارا زیاده ولی هرکسی حاضر نیست انجام بده), حتی به هموطن تازه وارد هم رحم نمیکنن و این باعث دور افتادن شما از موقعیت های مناسب کاری میشه. یا عده ای هستن که الکی بدون اینکه قصد بد یا کلاهبرداری داشته باشن, مدتها شما رو سر میدووننن برای هیچی و آخر هم میگن که نشد و میبینی که اوضاع خرابه و یا بخاطر همون نعل! به دوست دیگه ای پاستون میدن.
عیب دوم کار کردن یا نت ورک کردن با این دسته از هموطن ها برای کار پیدا کردن اینه که شما رو بیخود و بیجهت به امید کمک کردن علاف میکنن و موقعیت ها از دستتون خواهد رفت. به امید واهی اینکه این فرد یا افراد برای شما کار بهتری رو به صرف هموطن بودن پیدا خواهند کرد, ممکنه به پیشنهادهای کاری مناسب جواب رد بدین.
خلاصه خوب یا بدش به پای هر کس, اما از ما گفتن رفاقت با هموطن رو در حد پارتی و دید و بازدید نگه دارین و بس. ایرانی برای ایرانی کار چاق نمیکنه!

* راستی سعید جان, من با این قسمت فروش اموال و خونه زندگی در ایران موافق نیستم. واقعیت اینه که کسی که خونه زندگی داره تو ایران و کار مناسب اگه بیاد اینجا و ببینه که واقعا نمیتونه زندگی کنه, ممکنه قید اینجا رو بزنه. حالا اگه خونه زندگی و کارش (مثلا با مرخصی بدون حقوق) جای خود بود که با خیال راحت و کوله باری از تجربه برمیگرده و قدر زندگی شو اونجا بهتر میدونه و اگه هم کارش اینجا گرفت که یه روز میره و همه چی رو به حراج میکشه اما اینکه همه چی رو بفروشه و بیاد اینجا و بعد ببینه نمیتونه تحمل سختی بکنه و نه راه پیش باشه و نه راه پس, نتیجه اش این خواهد شد که کل سرمایه اش رو تا 5 سال خواهد خورد تا پاس آمریکایی شو بگیره و برگرده ایران! ایرانی که دیگه تو اون هیچی از سرمایه های مادی نداره. من وقتی شرایط زندگی و کاری و تحصیلی بیشتر برندگان لاتاری رو تو مهاجرسرا میخونم متوجه میشم که بیشترشون اگه خونه زندگیشون رو به حراج نکشن, برگشتنشون در یک سال اول قطعی هست. حالا ما که ازدواج کردیم و یک ساپورت محلی داریم اینجا بحثمون تا حدی جداست ولی خداییش کار برندگان لاتاری خیلی خیلی سخته.

خیلی ممنون از اطلاعات خوبت
ولی بهتر بود جملاتت با قطعیت محض همراه نبود چون کار من رو یک هموطن توی یک کارخونه که صاحبش ایرانی بود ردیف کرد و حقوقم هم برابر امریکایی ها بود
ولی من با کلمه اکثرا کاملا موافقم همچنین با پاراگراف آخرت " راستی سعید جان, من با این قسمت فروش اموال و خونه زندگی در ایران موافق نیستم. . . . "