(2011-10-12 ساعت 01:46)behzadb57 نوشته:(2011-10-11 ساعت 19:20)yami نوشته:(2011-10-11 ساعت 19:05)saied-k نوشته: sindrella عزيز !
من گفته هاي دوست خوبمون yami رو كه فكر مي كنم ...
یک چیزی رو هم یادم رفت اضافه کنم....
خیلی ممنون از اطلاعات خوبت
ولی ..."
بهزاد جان... اینجور چیزها رو مولانا در داستان «فیل شناسی در تاریکی» بخوبی توضیح میده. درسته که با یک بار لمس خرطوم فیل در تاریکی نباید قاطعانه بگیم که فیلم حیوانی شبیه مار هست اما حق بده که مثلا اگه یک نفر پنج بار در کشورهای مختلف و در شرایط مختلف و در تاریکی و روشنایی فقط تونسته باشه خرطوم فیل رو لمس کنه, عاقلانه هست که با قطعیت بگه که فیل حیوانی دراز و شبیه مار هست!!
جریان ما و این پستم هم شبیه همین مطلبه. متاسفانه ایرانی ها از حس حمایت از همدیگه و ناسیونالیسمی که به شدت در بین مثلا هندی ها و چینی ها و هیسپنیک ها و ... هست یا با درجه ای کمتر بین مثلا افغانها و اروپاییهاست کاملا بی بهره هستن و تجربه بیش از ده ساله من در سفر به کشورهای مختلف و ارتباط با ایرانیان متفاوت به من ثابت کرد که قریب به اتفاق اونایی که واقعا میتونن برای هموطنانشون کاری انجام بدن, از جمع هموطنان و مخصوصا اونایی که ممکنه به کمک اونا نیازمندن, فراری بودده و عده ای هم که دم دست هستن با دیدن یک هموطن درمانده بیشتر به فکر «دک کردن» یا «استفاده کردن» از اون میوفتن تا کمک کردن (و اگه کمکی هم کنن چنان رفتار میکنن که گویی به یک ایرانی بدون مجوز کار لطف کردن و کار دادن. کاری که ممکنه مدتها بود براش دنبال کارگر بودن و کسی رو پیدا نمیکردن اما این ایرانی جدیدالورود از روی اعتماد کار رو قبول میکنه و مشکلاتش و الی آخر). اینگونه شد که ما سالهاست قید هموطنانمون رو از بابت کمک گرفتن زدیم (تا باعث پشیمانی بیشتر و خدای نکرده ایجاد حس تنفر نشه) اما اگه کمکی از دستمون بر اومده همیشه سعی کردیم که دریغ نکنیم.
بازم میگم, این تجربه شخصی من و تعدادی از دوستانم هست که در چهارگوشه دنیا پراکنده هستیم ولی از خدامه که یک روز بیام بگم که اشتباه کردم و ایرانی ها هم مثل هندی ها و چینی ها همدیگه رو درمیابند.