2012-03-23 ساعت 03:27
اولا من نظرم اینه که ایکاش مدیران سایت اجازه میدادن این تاپیک زیر مجموعه همون برندگان لاتاری می بود که پر جمعیت هست چون متاسفانه خیلی از اون اعضا چنان برق اومدن چششون رو گرفته که بعید میدونم به بخش کار و اشتغال در آمریکا اصلا سری بزنن. بلکه اینجوری توفیق اجباری میشد برای همه مون که در زمینه بیشتر با هم تبادل نظر کنیم. واله اهمیت این از کلیرنس و نمیدونم چیزهای دیگه خیلی بیشتره.
ام-استار عزیز! این فکر نه تنها فکر شماست بلکه فکر قریب به اتفاق دوستانی هست که دارن میان اینجا!! یکیش خود من! البته من بعد از اومدن بیش از دو ماه وقت گذاشتم و سه بار هر بار نیم ساعت با اداره کنترل دارایی های خارجی تلفنی صحبت کردم و نهایتا نتیجه کار رو به شما میگم. بعدش ببینین با این وضعیت میتونین همچین کاری کنین یا نه. کلا دلم میخواد این ایده قالش کنده بشه تا بریم سر ایده های اساسی!!
قبل از هر چیز تکلیف صادرات از ایران به آمریکا رو روشن کنم. بجز کتاب و نقاشی و مدیا (سی دی و دی وی دی و ...) هیچ چیزی دیگری قابل صادرات به آمریکا از ایران نیست. یعنی حتی کنسر قیمه بادمجون یک و یک هم که ربطی به برنامه هسته ای ایران نداره نمیتونه به آمریکا بیاد. دلیلش هم واضحه چون بر اساس تحریم پول آمریکایی نباید به ایران بره. حالا چرا مطبوعات و مدیا آزاده نمیدونم.
در حال حاضر شما (البته اداره کنترل دارایی های خارجی ترجیح میده یک شهروند مثلا همسرتون) میتونین محدود چیزهایی رو بدون تشریفات اخذ مجوز به ایران صادر کنین. این «چیزها» به طور کلی شامل لیست زیر هست (حالا من خلاصه کردم بدون قید استثنائات):
فرآورده های غذایی, غذای حیوانات, صدف و محصولات دریایی, آبجو, نوشابه گازدار, دام (احتمالا شامل طیور و زنبور عسل هم باشد), الیاف پنبه ای پشمی یا دیگر الیاف, محصولات توتون و تنباکو (سیگار و غیره), چوب و محصولات چوبی (مانند تیر چوبی و صفحات تخته ای. اشیا چوبی را شامل نمی شود), دانه ها, مواد تلقیح شده مانند تخم مرغ جنین دار, جنین و مایع منی. کودهای خاص و کودهای آلی (مایع با هر مقدار نیترات آمونیوم و جامد با کمتر از 15 درصد نیترات آمونیوم), لوازم آرایشی که کاملا از مواد گیاهی ساخته شده باشند, ویتامین ها و مواد معدنی, مکملهای غذایی, آب آشامیدنی در بطری, داروهای انسانی و دامی و تجهیزات پزشکی که در لیست کنترل بازرگانی نباشد.
شما هر چیزی خارج از این لیست بخوای به ایران صادر کنی باید مجوز خاص بگیری که البته گرفتنش بسیار سخته چون شما داری برای مستثنی شدن از تحریم مجوز میگیری که باید دلایل محکم و قانع کننده خودش رو داشته باشه. با اونجاش کاری نداریم.
ازین لیست بعضی هاشون که اساسا صادراتش معقول نیست مثل محصولات دریایی و آب آشامیدنی در بطری یا کود کشاورزی به خاطر هزینه های حمل و نقل. بعضی هاشون هم از کشورهای دیگه بیاد خیلی ارزونتر تموم میشه مثل الیاف پشمی و پنبه ای مگر اینکه در حجمهای چند کشتی خریداری بشه که راست کار ما نیست. اونایی که معقول به نظر میرسه از آمریکا خریداری بشه اینایی هستن که مینویسم بهمراه مشکلاتی که باهاشون همراهه.
- دانه ها: اگه به نیت بذر بهش نگاه کنیم خوب میشه روش حساب کرد. شما باید از وزارت کشاورزی ایران برای این کار مجوزهای خاص بگیری که به خاطر مسائل قرنطینه ای به این راحتی ها هم نمیدن. تا جایی که میدونم شرکتهای تخصصی خاصی در این زمینه فعال هستن و بعید میدونم به افراد متفرقه اجازه فعالیت در این زمینه داده بشه.
- مواد غذایی: چیزی که من بیشترین فوکوس رو روش کرده بودم و متاسفانه به علت افزایش قیمت دولار کلا معادلاتم به هم ریخت. در اینکه در بازار ایران مواد غذایی ساخت آمریکا ممکنه طرفدار زیادی داشته باشه شکی نیست اما بعید میدونم دیگه امروزه روز کسی برای یک سس فلفل تاباسکو لوئیزیانا که شما اینجا براش مثلا 4 دولار پول دادی, در ایران به بقالی ده هزار تومن پول بده!! (با احتساب همه هزینه های سربار تا برسه دست مصرف کننده)
البته من نمیدونم کماکان بازار مواد غذایی مالزیایی در کوچه مروی تهران به همان رواج سابق هست یا با گرون شدن رینگیت و دولار اونم کساد شده.
- مواد آرایشی صد در صد گیاهی: تعدادشون به اون صورت زیاد نیست اینجا و ایران هم باید از اداره بهداشت و هم اداره استاندارد مجوز بگیرین. اونایی که در کار مواد آرایشی هستن خوب میدونن که رقابت جنس واردات قانونی و تعرفه داده با جنس بازار سیاه چقدر سخته. ضمنا یکی دو تا از مارکهای معروف این جور مواد آرایشی هم از کشور اسمشو نبر هست که به همین خاطر نمیشه براش مجوز واردات گرفت به احتمال زیاد.
- داروها و مکملهای دارویی و غذایی: پر سودترین تجارت بین ایران و آمریکا میتونه باشه و البته با بالاترین محدودیت در طرف ایران. تاسیس شرکت واردات و صادرات دارو در ایران دنگ و فنگ زیادی داره و اخذ مجوز برای هر واردات هم بسیار سخت و پر هزینه هست. اتحادیه خودش رو داره (اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی، رژیمی، ویتامینی و گیاهی ایران که سایتشونم خرابه www.sifs.ir) و اینم لینک شرایط اخذ مجوز واردات http://www.fda-kums.ir/detail.asp?id=116
معدود شرکتهایی که در این زمینه فعال هستن معمولا چندین نفر دکتر و مهندس ایرانی مقیم آمریکا و اروپا جزو هیات مدیره شون هست و احتیاجی به من و شما (یا حداقل فقط من!) ندارن.
و اما مشکل بعدی بحث انتقال پول هست. درسته که صادرات این چیزهایی که در بالا گفتم به ایران آزاده اما دادن پول اینا به طرف آمریکایی مصیبت اعظم هست. ایران و آمریکا که رابطه بانکی ندارن. این شرکتهای ایرانی هم قبلا در دوبی و اروپا نمایندگی داشتن و از طریق بانک ایرانی پول به بانک اروپایی و از اونجا به آمریکا میرفت و البته باید اداره کنترل دارایی های خارجی هم در این زمینه کامل مطلع میبود. الانم که دیگه سویفت رسما قطع شده در ایران. یعنی کسی بخواد پول طرف آمریکایی رو بده باید با چمدان پول رو ببره اروپا یا دبی که شرکتش اونجا ثبته بعد از اونجا پول و بفرسته به آمریکا و مشکل همینجا به وجود میاد. اداره کنترل دارایی های خارجی میگه مبدا پول نامشخصه و کل قضیه کنسل. من الان خودم موندم که این شرکتهای ایرانی که از آمریکا دارو و ویتامین وارد میکنن الان میخوان چکار کنن؟
مورد و مشکل دیگه هم بحث خود حمل و نقل هست که از آمریکا به ایران به این راحتی و ارزونی نیست. خیلی از شرکتهای کشتیرانی اساسا از قبول بار به مقصد ایران در آمریکا امتناع میکنن با اینکه در شبکه کارگوشون به ایران هم سرویس دارند. شرکتهای هواپیمایی کارگو و یا DHL هم بسیار گرون تموم میشن و صرف نمیکنه برای هر چیزی.
خوب الان کی میخواد به ایران صادرات کنه؟
* بهزاد جان, خبر بد رو که اینجوری نمیدن! طرف زهره ترک شد!!
ام-استار عزیز! این فکر نه تنها فکر شماست بلکه فکر قریب به اتفاق دوستانی هست که دارن میان اینجا!! یکیش خود من! البته من بعد از اومدن بیش از دو ماه وقت گذاشتم و سه بار هر بار نیم ساعت با اداره کنترل دارایی های خارجی تلفنی صحبت کردم و نهایتا نتیجه کار رو به شما میگم. بعدش ببینین با این وضعیت میتونین همچین کاری کنین یا نه. کلا دلم میخواد این ایده قالش کنده بشه تا بریم سر ایده های اساسی!!
قبل از هر چیز تکلیف صادرات از ایران به آمریکا رو روشن کنم. بجز کتاب و نقاشی و مدیا (سی دی و دی وی دی و ...) هیچ چیزی دیگری قابل صادرات به آمریکا از ایران نیست. یعنی حتی کنسر قیمه بادمجون یک و یک هم که ربطی به برنامه هسته ای ایران نداره نمیتونه به آمریکا بیاد. دلیلش هم واضحه چون بر اساس تحریم پول آمریکایی نباید به ایران بره. حالا چرا مطبوعات و مدیا آزاده نمیدونم.
در حال حاضر شما (البته اداره کنترل دارایی های خارجی ترجیح میده یک شهروند مثلا همسرتون) میتونین محدود چیزهایی رو بدون تشریفات اخذ مجوز به ایران صادر کنین. این «چیزها» به طور کلی شامل لیست زیر هست (حالا من خلاصه کردم بدون قید استثنائات):
فرآورده های غذایی, غذای حیوانات, صدف و محصولات دریایی, آبجو, نوشابه گازدار, دام (احتمالا شامل طیور و زنبور عسل هم باشد), الیاف پنبه ای پشمی یا دیگر الیاف, محصولات توتون و تنباکو (سیگار و غیره), چوب و محصولات چوبی (مانند تیر چوبی و صفحات تخته ای. اشیا چوبی را شامل نمی شود), دانه ها, مواد تلقیح شده مانند تخم مرغ جنین دار, جنین و مایع منی. کودهای خاص و کودهای آلی (مایع با هر مقدار نیترات آمونیوم و جامد با کمتر از 15 درصد نیترات آمونیوم), لوازم آرایشی که کاملا از مواد گیاهی ساخته شده باشند, ویتامین ها و مواد معدنی, مکملهای غذایی, آب آشامیدنی در بطری, داروهای انسانی و دامی و تجهیزات پزشکی که در لیست کنترل بازرگانی نباشد.
شما هر چیزی خارج از این لیست بخوای به ایران صادر کنی باید مجوز خاص بگیری که البته گرفتنش بسیار سخته چون شما داری برای مستثنی شدن از تحریم مجوز میگیری که باید دلایل محکم و قانع کننده خودش رو داشته باشه. با اونجاش کاری نداریم.
ازین لیست بعضی هاشون که اساسا صادراتش معقول نیست مثل محصولات دریایی و آب آشامیدنی در بطری یا کود کشاورزی به خاطر هزینه های حمل و نقل. بعضی هاشون هم از کشورهای دیگه بیاد خیلی ارزونتر تموم میشه مثل الیاف پشمی و پنبه ای مگر اینکه در حجمهای چند کشتی خریداری بشه که راست کار ما نیست. اونایی که معقول به نظر میرسه از آمریکا خریداری بشه اینایی هستن که مینویسم بهمراه مشکلاتی که باهاشون همراهه.
- دانه ها: اگه به نیت بذر بهش نگاه کنیم خوب میشه روش حساب کرد. شما باید از وزارت کشاورزی ایران برای این کار مجوزهای خاص بگیری که به خاطر مسائل قرنطینه ای به این راحتی ها هم نمیدن. تا جایی که میدونم شرکتهای تخصصی خاصی در این زمینه فعال هستن و بعید میدونم به افراد متفرقه اجازه فعالیت در این زمینه داده بشه.
- مواد غذایی: چیزی که من بیشترین فوکوس رو روش کرده بودم و متاسفانه به علت افزایش قیمت دولار کلا معادلاتم به هم ریخت. در اینکه در بازار ایران مواد غذایی ساخت آمریکا ممکنه طرفدار زیادی داشته باشه شکی نیست اما بعید میدونم دیگه امروزه روز کسی برای یک سس فلفل تاباسکو لوئیزیانا که شما اینجا براش مثلا 4 دولار پول دادی, در ایران به بقالی ده هزار تومن پول بده!! (با احتساب همه هزینه های سربار تا برسه دست مصرف کننده)
البته من نمیدونم کماکان بازار مواد غذایی مالزیایی در کوچه مروی تهران به همان رواج سابق هست یا با گرون شدن رینگیت و دولار اونم کساد شده.
- مواد آرایشی صد در صد گیاهی: تعدادشون به اون صورت زیاد نیست اینجا و ایران هم باید از اداره بهداشت و هم اداره استاندارد مجوز بگیرین. اونایی که در کار مواد آرایشی هستن خوب میدونن که رقابت جنس واردات قانونی و تعرفه داده با جنس بازار سیاه چقدر سخته. ضمنا یکی دو تا از مارکهای معروف این جور مواد آرایشی هم از کشور اسمشو نبر هست که به همین خاطر نمیشه براش مجوز واردات گرفت به احتمال زیاد.
- داروها و مکملهای دارویی و غذایی: پر سودترین تجارت بین ایران و آمریکا میتونه باشه و البته با بالاترین محدودیت در طرف ایران. تاسیس شرکت واردات و صادرات دارو در ایران دنگ و فنگ زیادی داره و اخذ مجوز برای هر واردات هم بسیار سخت و پر هزینه هست. اتحادیه خودش رو داره (اتحادیه واردکنندگان مکمل های غذایی، رژیمی، ویتامینی و گیاهی ایران که سایتشونم خرابه www.sifs.ir) و اینم لینک شرایط اخذ مجوز واردات http://www.fda-kums.ir/detail.asp?id=116
معدود شرکتهایی که در این زمینه فعال هستن معمولا چندین نفر دکتر و مهندس ایرانی مقیم آمریکا و اروپا جزو هیات مدیره شون هست و احتیاجی به من و شما (یا حداقل فقط من!) ندارن.
و اما مشکل بعدی بحث انتقال پول هست. درسته که صادرات این چیزهایی که در بالا گفتم به ایران آزاده اما دادن پول اینا به طرف آمریکایی مصیبت اعظم هست. ایران و آمریکا که رابطه بانکی ندارن. این شرکتهای ایرانی هم قبلا در دوبی و اروپا نمایندگی داشتن و از طریق بانک ایرانی پول به بانک اروپایی و از اونجا به آمریکا میرفت و البته باید اداره کنترل دارایی های خارجی هم در این زمینه کامل مطلع میبود. الانم که دیگه سویفت رسما قطع شده در ایران. یعنی کسی بخواد پول طرف آمریکایی رو بده باید با چمدان پول رو ببره اروپا یا دبی که شرکتش اونجا ثبته بعد از اونجا پول و بفرسته به آمریکا و مشکل همینجا به وجود میاد. اداره کنترل دارایی های خارجی میگه مبدا پول نامشخصه و کل قضیه کنسل. من الان خودم موندم که این شرکتهای ایرانی که از آمریکا دارو و ویتامین وارد میکنن الان میخوان چکار کنن؟
مورد و مشکل دیگه هم بحث خود حمل و نقل هست که از آمریکا به ایران به این راحتی و ارزونی نیست. خیلی از شرکتهای کشتیرانی اساسا از قبول بار به مقصد ایران در آمریکا امتناع میکنن با اینکه در شبکه کارگوشون به ایران هم سرویس دارند. شرکتهای هواپیمایی کارگو و یا DHL هم بسیار گرون تموم میشن و صرف نمیکنه برای هر چیزی.
خوب الان کی میخواد به ایران صادرات کنه؟
* بهزاد جان, خبر بد رو که اینجوری نمیدن! طرف زهره ترک شد!!