تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[SANI HAGHIGHI]

سلام همه دوستان
من پشیمون شدم آره ولی از بعد از فوت مامان . یعنی دقیقا" شبی که برادرم زنگ زد گفت اگه میتونی زودتر بیا کلی به خودم بد و بیراه گفتم که چرا اومدم چون میدونستم مامان خیلی غصه میخوره . که متاسفانه اینطوری هم شد و الانم بارها پشیمان شدم از اینکه اومدم و به خودم میگم من به بهای از دست دادنِ مامان اینجا رو دارم .... آیا این خوبه ؟؟؟؟!!!!!!!!
کاش نمی اومدم
میدونم خیلی ها سرزنشم میکنید ولی خب این ذهنیتمِ .... متأسفانه
با آرزوی بهترینها برای همه

من همیشه حتی از بچگی که نمی دونستم تفاوت ایران با جاهای دیگه چیه،دوست داشتم از ایران برم،همه هم از فامیل و دوست و آشنا به من می گفتم اخلاق تو به درد ایران زندگی کردن نمی خوره...کلاً هم زندگی سختی داشتم اما خدا رو شکر همیشه با سختی ها کنار اومدم و کلاً با شرایط خودم رو وفق می دم، نمی گم از رفتن نمی ترسم،می ترسم چون جایی می رم که هیچ کس رو ندارم و به قول اون دوستمون مثله یه تولد دوبارس با این تفاوت که کسی نیست تا الف بای زندگی بهت یاد بده،اما می دونم که می تونم چون دارم با برنامه میرم و ادم قوی در مقابل مشکلات هستم....با همه این ها روزی که قبولیم در لاتاری رو دیدم به جای خوشحالی اولین صحنه که جلوی چشمام اومد ناراحتی و دلتنگیه پدر ومادرمه، نمی دونم واقعاً بعد از رفتن من چی بهشون می گذره...یه روز هایی به خودم می گم خیلی خود خواهی الان که بهت احتیاج دارن می خوای بزاری بری؟ بعد دچار شک می شم که اصلا برم؟ اما فرداش که می رم تو خیابون چشمم به این گشت ارشاد و مردم و بی فرهنگی و فساد اجتماعی و خلاصه وضعیت وحشتناک ایران میوفته می گم چطور حتی یک لحظه شک می کنی؟ تو باید بری...اما باز میام خونه و ...
برای مادرتون آرزوی شادی روح می کنم و عمیقاً درک می کنم ناراحتیتون رو...امیدوارم هرگز برای کسی پیش نیاد...اما چیزی که من همیشه به خودم میگم اینه که من 25 سال از بهترین سال های زندگی ام رو از دست دادم،بقیه اش هم قرار نیست خیلی خوش بگذره چون تازه اول راه هستم اما حداقل می تونم برای نسل های بعد خودم آرامش بیارم و اونا به سرنوشت من دچار نشن...ما انتخاب کردیم...انتخاب ما برای خوشی خودمون نبود چون به ما هم قرار نیست خوش بگذره پس عذاب وجدان نداشته باشید هر چند خیلی ناراحت کننده است اما ما انتخاب کردیم تا آینده فرزندانمون رو بسازیم به قیمت از بین بردن یک قسمتی از وجود خودمون....
راستی از دوستانم که رفتن واقعاً کسی رو ندیدم ناراضی باشه،همه دلتنگن اما هیچ کدوم قصد برگشت ندارن....در کل با شرایط خیلی بد الان انگار هر جایی از ایران بهتره

وای چقدر حست شبیه من هست