لاتاری برنده شدم. برم آمریکا یا نرم؟

[leila42]

فکر میکنم هر کسی میتونه یه براوردی از زندگیش بکنه.اگر واقعا چیزی برای از دست دادن نداره باید بره .مثلا حتی دوری از پدر و مادر هم برای خیلی ها از جمله خود من مشکل خاصی نیست و من همیشه در حسرت یک پدرو مادر مهربان بوده ام وواقعا وقتی روابط دلسوزانه بعضی از پدر مادر ها و دخترهاشون را می بینم حسرت میخورم و گریه ام میگیره.توی خانواده ما متاسفانه فقط پسر ادم حساب میشه و بس .... یا مثلا داشتن کار دولتی با گرفتن چند سال مرخصی بدون حقوق حل میشه .البته من قبول نشدم شاید بیرون گود هستم و دارم زیاده روی میکنم ولی ای همه دوستانی که قبول شدید فراموش نکنید میتونید برگردید و فقط در این مدت مقداری پول از دست دادهاید که خوب ارزش دیدن جای جدید و زندگی در موقعیتی را که خیلیها تجربه نکرده اند داره. فکر نکنید نفسم از جای گرم بلند میشه من هم دیگه از نیمه ماه انتظار امدن اول ماه برای دریافت حقوقم را میکشم که داشتن این شرایط در مملکت خودت و تحملش خیلی سخت تر از کشوری هست که مال اونجا نیستی و مهاجری .اگه بخوام موضوع را مثلا به خودم ربط بدم مثلا در خانواده همسرم که بر عکس خانواده خودم دختر تاج سرشونه اصلا بابت توجهاتشون به دختر هاشون دلخور نمیشم و همیشه به خودم میگم: تو عروسی و عروس هیچوقت دختر نمیشه .کسی را مجبور نکن که تورا زوری تحمل کنه از همین احترامی هم که بهم میذارن ممنونم .اگه راست میگی برو رو مخ خانواده خودت کار کن که مثل افاغنه اصلا به دختر هاشون بها نمیدن. این روز ها فقط خداوند از دل پر من خبر داره و بس و البته کمی هم بچه های مهاجر سرا.امید وارم اگر واقعا اراده ای از خداوند در زندگیتون جاریست بهترین و موثرترین اثر را در تصمیم گیریتون بذاره .