2012-05-17 ساعت 21:47
ازدواج برای کسی که مهاجرت می کند همیشه یک مسئله پیچیده است. زیرا مهاجر در واقع یک شترمرغ است که از نظر فرهنگی تکلیفش با خودش مشخص نیست. من که به کل بی خیال این قضیه شده ام زیرا هر طوری که حساب می کنم به نتیجه درستی نمی رسم.
مشکل هم در اینجا است که ما تنها جنبه هایی از فرهنگ غربی و فرهنگ ایرانی را که به نفع ما است بر می گزینیم و به آن عمل می کنیم. مثلا خودمان خیلی راحت و آزاد و غربی هستیم و انتظار داریم که طرف مقابل ما با حیا و چشم پاک و آب و آفتاب ندیده باشد. هر جایی که به نفع ما باشد ایرانی هستیم و هر جایی هم که باز به نفع ما باشد امریکایی می شویم. مثلا همچون زن های ایرانی دوست داریم که شوهرمان تمام هزینه های زندگی و تفریح ما را بدهد و مثل زن های امریکایی دوست داریم هر جایی که دلمان خواست برویم و کسی کاری به کارمان نداشته باشد. یا مثل مردهای ایرانی دوست داریم زن ما در خانه بماند و قرمه سبزی درست کند و با هیچ مرد دیگری حرف نزند و از طرف دیگر مثل مردهای امریکایی دوست داریم همیشه آزاد و راحت باشیم و هر جایی دوست داشتیم برویم.
این حکایت ما هم مثل حکایت خرید و فروش کردن ما است که اگر فروشنده باشیم سعی می کنیم به گران ترین قیمت ممکن جنس خودمان را بفروشیم و بعد هم بگوییم عجب معامله خوبی کردم و سر طرف را شیره مالیدم و جنس خودم را به او قالب کردم. اگر خریدار باشیم سعی می کنیم به ارزان ترین قیمت جنس مورد نظر خودمان را از چنگ طرف بیرون بکشیم و باز خوشحال باشیم که عجب معامله خوبی انجام دادیم. اگر باز خریدار باشیم و طرف یک جنس را گران به ما بفروشد می گوییم عجب آدم کلاهبردار بی شرفی بود که جنس خودش را به ما گران فروخت و اگر فروشنده باشیم و یک نفر یک جنس ما را ارزان از چنگ ما در بیاورد می گوییم عجب آدم فلان فلان شده ای بود که جنس من را ارزان از چنگم در آورد. یعنی این که در ذهن ما گران فروشی خیلی خوب است اگر و فقط اگر ما فروشنده باشیم و بسیار بد است چنانچه ما خریدار باشیم. همین مورد هم در دو فرهنگی بودن ما وجود دارد و آزادی غربی فقط در صورتی خوب است که ما عمل کننده به آن باشیم نه طرف مقابل ما.
مشکل هم در اینجا است که ما تنها جنبه هایی از فرهنگ غربی و فرهنگ ایرانی را که به نفع ما است بر می گزینیم و به آن عمل می کنیم. مثلا خودمان خیلی راحت و آزاد و غربی هستیم و انتظار داریم که طرف مقابل ما با حیا و چشم پاک و آب و آفتاب ندیده باشد. هر جایی که به نفع ما باشد ایرانی هستیم و هر جایی هم که باز به نفع ما باشد امریکایی می شویم. مثلا همچون زن های ایرانی دوست داریم که شوهرمان تمام هزینه های زندگی و تفریح ما را بدهد و مثل زن های امریکایی دوست داریم هر جایی که دلمان خواست برویم و کسی کاری به کارمان نداشته باشد. یا مثل مردهای ایرانی دوست داریم زن ما در خانه بماند و قرمه سبزی درست کند و با هیچ مرد دیگری حرف نزند و از طرف دیگر مثل مردهای امریکایی دوست داریم همیشه آزاد و راحت باشیم و هر جایی دوست داشتیم برویم.
این حکایت ما هم مثل حکایت خرید و فروش کردن ما است که اگر فروشنده باشیم سعی می کنیم به گران ترین قیمت ممکن جنس خودمان را بفروشیم و بعد هم بگوییم عجب معامله خوبی کردم و سر طرف را شیره مالیدم و جنس خودم را به او قالب کردم. اگر خریدار باشیم سعی می کنیم به ارزان ترین قیمت جنس مورد نظر خودمان را از چنگ طرف بیرون بکشیم و باز خوشحال باشیم که عجب معامله خوبی انجام دادیم. اگر باز خریدار باشیم و طرف یک جنس را گران به ما بفروشد می گوییم عجب آدم کلاهبردار بی شرفی بود که جنس خودش را به ما گران فروخت و اگر فروشنده باشیم و یک نفر یک جنس ما را ارزان از چنگ ما در بیاورد می گوییم عجب آدم فلان فلان شده ای بود که جنس من را ارزان از چنگم در آورد. یعنی این که در ذهن ما گران فروشی خیلی خوب است اگر و فقط اگر ما فروشنده باشیم و بسیار بد است چنانچه ما خریدار باشیم. همین مورد هم در دو فرهنگی بودن ما وجود دارد و آزادی غربی فقط در صورتی خوب است که ما عمل کننده به آن باشیم نه طرف مقابل ما.
با آرزوی موفقیت برای شما