2012-06-08 ساعت 14:10
عموی من در سن 20 سالگی سال 1354 به همراه دوست صمیمی اش رامین برای تحصیل به آمریکا رفتند. شش ماه اول رامین به علت مشکلات مهاجرت از جمله زبان و تحصیل و بی پولی و دلتنگی جا می زنه و عزم خودش رو جزم می کنه تا برگرده عموی من هم با تمام تلاشی که میکنه موفق نمی شه منصرفش کنه حتی میگه برای اینکه تشویقش کنم بمونه یه دوست دختر خوب براش پیدا کردم ولی باز هم بی فایده بود تا اینکه یه روز صبح که بطور جدی وسایلش رو برای برگشتن به ایران جمع می کرده.عموی من عصبانی میشه و پاسپورت ایشون رو قایم می کنه.... در حال حاضر رامین ساکن شیکاگو است و مدیر یک شرکت فعال در زمینه تجهیزات پزشکی و هفت هشت سال پیش یک خونه سه میلیون دلاری خرید دخترش هم وکیل است و با یه آمریکایی ازدواج کرده و جالبه رامین طی این سالها کاملا از جامعه ایران فاصله گرفته بطوریکه سال قبل عموی من به ایشون زنگ زد گفت من عید نوروز می رم ایران رامین گفته بود عید نوروز کی هست؟! ... نتیجه اینکه ما آدمها تمایل زیادی به فرار از مشکلات داریم ولی گاهی ایستادن جلو این مشکلات حتی اگر به زور هم باشه بعدا می تونه برامون به فرصت تبدیل بشه