دوستان گرامی
بازم سلام
راستش خیلی دلم میخواد معایب شیکاگو رو هم بنویسم تا دوستان دید بازتری داشته باشند.
ولی خب خدایی تا حالا چیزی پیدا نکردم. شاید بشه آب و هوای شیکاگو رو یکی از معایب دانست
اونم به این دلیله که زیاد ثبات نداره. یه روز سرد و یه روز گرم.
ولی خب تا الان که اینجا بودم آب و هوا عالی بوده . بهاری بهاری . البته یکی دو روز در اوایل در حد
7 یا 8 درجه سانتی گراد شد و سه چهار روز پیش تا 40 درجه هم رفت.
سرماش هم که میگن سرماست. تا حالا که تجربش نکردم.
خب تو این پست میخوام چیزای خیلی جزیی اما کاربردی و شاید خیلی مهم رو براتون توضیح بدم.
حتما تا حالا واقف شدید که در شیکاگو نیازی به ماشین شخصی ندارید. خب پس باید از وسائل حمل و نقل عمومی استفاده کنید.
ولی من این کارو نکردم . یه فکر بهتر داشتم که تا حالا خیلی خیلی جواب داده.
من در سه یا چهار روز اول که شرایط رو سنجیدم دیدم اینجا دوچرخه بهترین گزینه است.
پس سریع رفتم 120 دلار یه دوچرخه کوهستان خیلی شیک خریدم. دلایلم هم اینا بود:
1- اولا اینکه هزینه حمل و نقل نمیدم. پس حداکثر در ماه اول پول دوچرخه رو در میارید.
2- اگه بخوام همزمان از حمل و نقل عمومی هم استفاده کنم برام میسره . چون دوچرخم رو تا حالا چند باری در جای مخصوصی که در اتوبوس ها تعیین شده قرار دادم
ولی تا حالا باهاش مترو نرفتم ولی اونم امکان پذیره.
3- ورزش و تفریح هم هست.
4- از اونجایی که شیکاگو تخته پس خستگی هم نداره.
5- برا خرید هم یه کوله پشتی میندازم و میرم خرید.
6- با شهر بیشتر اشنا میشدید و اسم خیابون ها بیشتر در ذهن میمانند.
7- تنبلی هم تقریبا از بین میره چون شما اگه وسیله ( حالا چه دوچرخه یا ماشین ) نداشته باشید احتمال اینکه پاشید و برید 1 یا 2 مایل اونور تر و یه کاری انجام بدید خیلی کم خواهد بود.
فقط اگه بخوام با دوچرخه برم downtown چیزی حدود 30 دیقه باید رکاب بزنم . که اونم هم فاله هم تماشا چون میندازم پیست کنار دریا و حالشو میبرم.
راستش این ایده ی استفاده از دوچرخه از ایران تو ذهنم بود چون یه زمانی خوره ی دوچرخه سواری بودم . تو ایران یه دوچرخه داشتم که سال 78 نزدیک به 300 هزار تومن پولش رو داده بودم ( یه giant زرشکی بود که دهن همه رو باز میکرد) .یه پژو II کورسی آبی هم داشتم که اونم باحال بود. تا دلتون هم با دوستان با دوچرخه کوه میرفتیم. خب سرجمع که حساب کردم دیدم پس بهترین کار اینه که دوچرخه بگیرم .
حالا مطلبی هم در مورد پارک ماشین
در شیکاگو شما میتونید ماشین هاتون رو در کوچه ها و به صورت مجانی پارک کنید.فقط باید جا پارک گیرتون بیاد که سخت نیست.البته باید حواستون باشه که در روزهای خاصی در بعضی کوچه ها پارک کردن ممنوع میشه . خب شما هم میرید یه جای دیگه که اون روز ممنوع نیست پارک میکنید. اونطور که شنیدم امکان پارک ماشین در کوچه ها در شهرهایی مثله تورنتو کانادا و بعضی از جاهای کالیفرنیا میسر نیست.
اگه هم بخواهید میتونید از پارکینگ های عمومی استفاده کنید .که هزینش بستگی به منطقش داره. که تا جایی که شنیدم از 100 دلار شروع میشه الی ماشالا.
در مورد بنزین هم همانطور که کاوشگر عزیز هم گفت اینجا بنزین گالنی تقریبا 4 دلاره با کمی نوسان ( هر گالن 3.6لیتر)
فکر کنم اینا مسائل ریز اما در عین حال بسیار کاربردی هستند .
اینم عکس دوچرخم که از تارگت خریدمش. تو سایتش برید انواع و اقسام فراوان دوچرخه رو میتونید ببینید.
بازگشت به فهرست اصلی
دوچرخه سواری به غیر از ایجاد کمک هزینه یکی از تفریحات اصلی بنده و خیلی از مردمان دیگه به همراه دویدن در کنار Lake Shore Drive هست .
در اکثر خیابان ها هم مسیر دوچرخه سواری وجود دارد.
موفق باشید
بازم سلام
راستش خیلی دلم میخواد معایب شیکاگو رو هم بنویسم تا دوستان دید بازتری داشته باشند.
ولی خب خدایی تا حالا چیزی پیدا نکردم. شاید بشه آب و هوای شیکاگو رو یکی از معایب دانست
اونم به این دلیله که زیاد ثبات نداره. یه روز سرد و یه روز گرم.
ولی خب تا الان که اینجا بودم آب و هوا عالی بوده . بهاری بهاری . البته یکی دو روز در اوایل در حد
7 یا 8 درجه سانتی گراد شد و سه چهار روز پیش تا 40 درجه هم رفت.
سرماش هم که میگن سرماست. تا حالا که تجربش نکردم.
خب تو این پست میخوام چیزای خیلی جزیی اما کاربردی و شاید خیلی مهم رو براتون توضیح بدم.
حتما تا حالا واقف شدید که در شیکاگو نیازی به ماشین شخصی ندارید. خب پس باید از وسائل حمل و نقل عمومی استفاده کنید.
ولی من این کارو نکردم . یه فکر بهتر داشتم که تا حالا خیلی خیلی جواب داده.
من در سه یا چهار روز اول که شرایط رو سنجیدم دیدم اینجا دوچرخه بهترین گزینه است.
پس سریع رفتم 120 دلار یه دوچرخه کوهستان خیلی شیک خریدم. دلایلم هم اینا بود:
1- اولا اینکه هزینه حمل و نقل نمیدم. پس حداکثر در ماه اول پول دوچرخه رو در میارید.
2- اگه بخوام همزمان از حمل و نقل عمومی هم استفاده کنم برام میسره . چون دوچرخم رو تا حالا چند باری در جای مخصوصی که در اتوبوس ها تعیین شده قرار دادم
ولی تا حالا باهاش مترو نرفتم ولی اونم امکان پذیره.
3- ورزش و تفریح هم هست.
4- از اونجایی که شیکاگو تخته پس خستگی هم نداره.
5- برا خرید هم یه کوله پشتی میندازم و میرم خرید.
6- با شهر بیشتر اشنا میشدید و اسم خیابون ها بیشتر در ذهن میمانند.
7- تنبلی هم تقریبا از بین میره چون شما اگه وسیله ( حالا چه دوچرخه یا ماشین ) نداشته باشید احتمال اینکه پاشید و برید 1 یا 2 مایل اونور تر و یه کاری انجام بدید خیلی کم خواهد بود.
فقط اگه بخوام با دوچرخه برم downtown چیزی حدود 30 دیقه باید رکاب بزنم . که اونم هم فاله هم تماشا چون میندازم پیست کنار دریا و حالشو میبرم.
راستش این ایده ی استفاده از دوچرخه از ایران تو ذهنم بود چون یه زمانی خوره ی دوچرخه سواری بودم . تو ایران یه دوچرخه داشتم که سال 78 نزدیک به 300 هزار تومن پولش رو داده بودم ( یه giant زرشکی بود که دهن همه رو باز میکرد) .یه پژو II کورسی آبی هم داشتم که اونم باحال بود. تا دلتون هم با دوستان با دوچرخه کوه میرفتیم. خب سرجمع که حساب کردم دیدم پس بهترین کار اینه که دوچرخه بگیرم .
حالا مطلبی هم در مورد پارک ماشین
در شیکاگو شما میتونید ماشین هاتون رو در کوچه ها و به صورت مجانی پارک کنید.فقط باید جا پارک گیرتون بیاد که سخت نیست.البته باید حواستون باشه که در روزهای خاصی در بعضی کوچه ها پارک کردن ممنوع میشه . خب شما هم میرید یه جای دیگه که اون روز ممنوع نیست پارک میکنید. اونطور که شنیدم امکان پارک ماشین در کوچه ها در شهرهایی مثله تورنتو کانادا و بعضی از جاهای کالیفرنیا میسر نیست.
اگه هم بخواهید میتونید از پارکینگ های عمومی استفاده کنید .که هزینش بستگی به منطقش داره. که تا جایی که شنیدم از 100 دلار شروع میشه الی ماشالا.
در مورد بنزین هم همانطور که کاوشگر عزیز هم گفت اینجا بنزین گالنی تقریبا 4 دلاره با کمی نوسان ( هر گالن 3.6لیتر)
فکر کنم اینا مسائل ریز اما در عین حال بسیار کاربردی هستند .
اینم عکس دوچرخم که از تارگت خریدمش. تو سایتش برید انواع و اقسام فراوان دوچرخه رو میتونید ببینید.
بازگشت به فهرست اصلی
دوچرخه سواری به غیر از ایجاد کمک هزینه یکی از تفریحات اصلی بنده و خیلی از مردمان دیگه به همراه دویدن در کنار Lake Shore Drive هست .
در اکثر خیابان ها هم مسیر دوچرخه سواری وجود دارد.
موفق باشید
یقیــن دارم که ما روزی پــروانه خواهیــم شد. بگذار روزگار هـــر چه میـــخواهد پیــله کنـــد.
[font=Tahoma]زندگی در شیکاگو[/font]
[font=Tahoma]زندگی در شیکاگو[/font]