نقل قول:من نظر شخصيم رو ميگم ...چون نميتونن ديگه برگردن..چون راه ديگه اي ندارن...چون زندگيشون رو، وقتشون، سرمايشون و همه چيشون رو اونجا گذاشتن ..چون ديگه به اونجا عادت کردن و ايران برگردن حتی رانندگی نميتونن بکنن
مگه چند بار ميشه يه زندگی رو از صفر شروع کرد..مگه چند بار ميشه يه آينده رو در يک جای متفاوت ساخت...اگه کسی مهاجرت کرد و در سال اول و دوم مهاجرت فهميد که اشتباه کرده راه برگشتی براش هست..اما اگه دو سالش شد 5 سال، شد 10 سال ديگه راهی نداره...ديگه چاره اي نداره...ديگه اصلا نميتونه به برگشتن فکر کنه چون طرف ديگه در کشورش غريبست و اصلا مايند ستش عوض شده و البته اونور هم داره زجر ميکشه و حتی از اونجايی که داره زندگی ميکنه متنفره...البته بگم من خودم طرفدار سفت و سخت مهاجرتم گرچه هيچوقت به کسی نميگم شما مهاجرت بکن يا نکن اما ميخوام بگم اون دوستان شما دروغ نميگن..از يه جايی ببعد در مهاجرت راه برگشتی نيست...
اين اتفاق حتی برای آمريکايی که اروپا ميره يا اروپايی که مثلا استراليا ميره هم ميفته ديگه چه برسه به مايی که ايرانی هستيم و اصلا از يه دنيا به دنيای ديگه ميريم
احسان جان حق با شماست ولی این بیشتر در مورد اروپا صدق میکنه تا آمریکا و یا استرالیا ...من چون خودم تجربه مهاجرت به اروپا رو دارم میدونم که چه مسائلی ممکنه برای آدم پیش بیاد و این که واقعا" نه راه پس دارین و نه راه پیش...اینو کاملا" لمس کردم ...در ضمن بیشتر کسانی که من از حسرت خوردن اونها تعجب میکنم آدمهای بسیار بسیار مرفهی هستن که حساب بانکی های بسیار پر دارن و حتی خونه ها و زمینها و حتی باور نمیکنین که ماشین هم توی ایران هنوز دارن و اگر همون لحظه هم تصمیم بگیرن که برگردن بهترین رفاه رو دارن ...من به اینها میگم که خب اگر اینجا بهشته چرا برنمیگردین ؟؟؟؟ حتی با یکی از اونها حدود یکماه پیش حسابی بحث کردم ...یعنی همیشه شنونده بودم ولی این بار ول کن نشدم تا یه جواب بهم بده ولی فقط نگاه میکنن بدون اینکه جوابی بدن ...به هر حال به قول همسرم "هر چه پیش آید خوش آید , ما که خندان میرویم
€€€ ღ 2013AS آنکارا ۳ نفر ღ آخر نوامبر ღ کلیرنس118 روز ღ سفرنامه ღ اطلاعات کلیرنس ღ منتظر سرا ღ ۱۱۸ مهاجرسرا