انتظار برای مصاحبه برندگان لاتاری ۲۰۱۳

[Saeedv13]

منکه برنده اصلی نیستم و خانمم برنده اصلیه ولی برای دولت کار می کنم آیا به من هم برگه آبی می دند و اگه اینطوری بشه چقدر دیگه طول می کشه ایا باز هم باید به یران لبرگردیم و بعد از چند ماه دوباره بریویم یا نه لطفا اگهکسی اطلاع موثقی داره راهنمایی بکنه لطفا.

احتمالاً خانم شما یک ضرب بگیره و شما برگه ی آبی. ولی هیچیش قابل پیش بینی نیست. اگر آبی گرفتی هر وقت کلیر شدی دوباره تشریف می بری آنکارا تا ویزاتو بگیری.

یه سوالی
کار کردن تو بیمارستان ایرانی های دبی که وابسته به هلال احمر ایران هست کار دولتی محسوب میشه یا نه ؟

تا جایی که من می دونم هلال احمر نیمه دولتی محسوب میشه. چون کارش هم مربوط به امورات بشر دوستانه است شاید حتی امتیاز هم محسوب بشه برات.
یک چیزی یادم افتاد. یه همکاری داریم تو اداره که دکتری خاکشناسی داره. دو سه سال پیش می خواست برای یک همایش تخصصی بره آمریکا. هیئت علمی و کارمند با سابقه ی دولت که اتفاقاً رزمنده ی سابق هم بود. اینجور که برای ما تعریف می کرد مکالمه اش با افیسر یه چیزی تو این مایه ها بوده:
افیسر: شما تو جنگ با عراق شرکت داشتی؟
دکتر: بله.
افیسر: چند نفرو کشتی؟
دکتر: نمی دونم. اونجوری که شما تصور می کنید نبود. ما تیر اندازی می کردیم به سمتشون، اونها هم به سمت ما. همدیگرو نمی دیدیم. این که با تیراندازی من چند نفر مردن نمی دونم.
افیسر: چرا تو جنگ شرکت کردی؟
دکتر: شما اگر به مملکتت حمله می کردن از کشورت دفاع نمی کردی؟
افیسر: چرا این کارو می کردم.
دکتر: خوب منم وظیفمو انجام دادم. اگر دوباره هر کشوری به ایران حمله کنه بازم از کشورم دفاع می کنم و از کاریم که کردم پشیمون نیستم.
....
افیسر: از شما ممنونم. به ایالات متحده خوش اومدید. نتیجه: ویزای یک ضرب.
درود به کسانی مثل دکتر، به افراد دیگه ای که بدنشون تو جنگ ناقص شد و به روح کسانی که جونشون رو تو این راه از دست دادن، برای این که من امروز راحت بشینم گوشه ی خونه ام و با شما درد دل کنم و لعنت به کسایی که می تونستن (اگر واقعاً می تونستن) که این جنگ رو زودتر تموم کنن و نخواستن و نکردن.
نتیجه گیری اخلاقی: هر جور هستید راستشو به آفیسر بگید و اکیداً از دروغگویی اجتناب کنید. حتی اگر دروغگوی قهاری باشید ناخودآگاه یک سری علایم از خودتون بروز می دین که افیسر برای دیدن این علایم آموزش کامل دیده. مثلاً سعی می کنید مستقیم و طولانی مدت به چشم هاش نگاه نکنید. صداتون می لرزه، تغییر رنگ می دین یا عرق می کنید و .... برای یک دروغ کوچیک یا بزرگ بیخود و بی جهت برگه سفید رو با آبی و خدای نکرده آبی رو با قرمز عوض نکنین. هر سئوالی پرسید صاف تو چشمهاش نگاه کنید و محکم و با اعتماد به نفس جوابشو بدین. این فکر رو که ممکنه از جواب شما ناراحت بشه از کله تون بیرون کنین. در یک کلام: خودتون باشید و سعی نکنید خودتون رو یک جور دیگه نشون بدین. همگی موفق باشید.