2012-09-11 ساعت 08:27
دوستان گلم اول از همه بگم که هرگز شرایطی که ما را به سمت مهاجرت سوق داده فراموش نکنین.من در بهترین نقطه شهر خودمون مطب داشتم تو بهترین محل خونه داشتم .دخترم تو بهترین مدرسه که از وقتی اومدیم فهمیدم اونی که ایران بود مدرسه نبود!!!!!!!درس میخوند ولی دریغ از یک لحظه ارامش.نمیخوام دردهای اونجا رو تازه کنم ولی از وقتی اومدیم اینجا با اینکه خیلی زوده قضاوت کنم ولی معنی ارامش و انسان بودن رو فهمیدم.واقعا ازاد و رها زندگی میکنن و اگه کار خوب داشته باشن که دیگه هیچ غمی ندارن.من میدونم که به خاطر مدرکم حداقل 2 سال باید از جیب بخورم ولی میدونم که در کمتر از یکسال جبران خواهم کرد .به نظر من ادم های ضعیف زود پس میوفتن و تسلیم میشن.من که تا اخر خط هستم و خداییش روزی صدها بار از خدا تشکر میکنم. کی تا اخر خط با منه دستها بالا.....
2012as55XXX
مصاحبه: 27 JUNE
کلیرنس: 8 august پس از 42 روز انتظار بسیار سخت
ورود به امریکا: 3 سپتامبر2012
مقصد:کالیفرنیا/اورنج کانتی
مصاحبه: 27 JUNE
کلیرنس: 8 august پس از 42 روز انتظار بسیار سخت
ورود به امریکا: 3 سپتامبر2012
مقصد:کالیفرنیا/اورنج کانتی