2012-12-14 ساعت 08:20
(آخرین تغییر در ارسال: 2012-12-14 ساعت 08:59 توسط hasti_banoo.)
دقیقا همینطوره که یوزر جان میگن. کالیفرنیا ایالت فرصتهاست در آمریکا. خیلی از مردم آمریکا تلاش می کنند که به نوعی به کالیفرنیا نقل مکان کنند. اگر با همسایه ها، دوستان یا همکارانتون در ایالتهای دیگه صحبت کنید ، می بینید که خیلی ها به دلایل مختلف تمایل به کالیفرنیا دارند. دلیلش هم در درجه اول به آب و هوای معتدلش بر می گرده که در بعضی جاها به ویژه جنوب کالیفرنیا، همیشه بهار است و مناطق دیگه هم هیچوقت برف و سرما یا گرمای آزار دهنده ندارن. شاید گرمای کمی زیاد دو سه هفته ای در تابستان، و سرمای یکی دو ماهه پاییز و زمستان ، که اون هم باز به نسبت خیلی ایالتهای دیگه ، معتدل محسوب میشه.
به دلیل همین آب و هوا و جاذبه های توریستی- تفریحی و البته حضور بسیاری از شرکتهای تجاری غول آمریکایی و غیر آمریکایی ، کالیفرنیا جاذبه شغلی هم بسیار داره و خیلی آمریکایی ها آرزو می کنن تو این ایالت کار کنند. اگه همه اینها رو روی هم بگذارید، یه حساب سر انگشتی ثابت می کنه که چرا این ایالت اینقدر گرونه!
گرونی که حرص آدم رو در میاره. 95% گرونی هم به اجاره خونه بر می گرده و 5 درصد هم انواع بیمه ها، وگرنه خورد و خوراک و پوشاک و .. تقریبا به لطف سیستم زنجیره ای تقریبا تمام فروشگاههای موجود در آمریکا! همه جا یکسان هست. هر چه به مناطق تفریحی ( به ویژه ساحل اقیانوس آرام) نزدیک تر بشید اجاره خونه بیشتر میشه.
به همین ترتیب هر چه به مناطق تجاری و صنعتی نزدیک بشید، اجاره خونه ها باز اضافه میشه. مثلا اورنج کانتی از اون مناطقی هست که تعداد شرکتهای غول پیکر در حد انگشتان دسته، ولی به دلیل نزدیکی به ساحل و البته سکوت و تمیزی و به عبارتی high class بودنش ، خونه ها خیلی گرونه.
اما همین ارونج کانتی افسانه ای رو وقتی با منطقه سیلیکون ولی در شمال کالیفرنیا مقایسه کنید، قیمتها بسیار کمتر هست.
منطقه سیلیکون ولی در واقع بخش جنوبی خلیج سن فرانسیسکو ، در سنتا کلارا کانتی قرار داره، و بزرگترین شهر اون که مرکزش هم محسوب میشه، سن حوزه است. حتما می دونید که به دلیل وجود n تا شرکت غول پیکر کامپیوتری مثل اپل، گوگل، یاهو، سیسکو، مک آفی، اچ پی ، آی بی ام، اوراکل که همه در کنار هم تو این منطقه جا دارند، اسمش شده سیلیکون ولی، یا درّه سیلیکون.
اگرچه شهر سن حوزه و شهرهای اطرافش از جمله سنتا کلارا، سانی ویل، مانتین ویو، کوپرتینو و .. 50 درصد اورنج کانتی هم شیک و با کلاس نیستند، ولی قیمت اجاره خونه دو برابره به راحتی. چرا؟ جون فرصت کاری اینحا برای مهندسان کامپیوتر و الکترونیک بسیار زیاده. واقعا زیاد، اگر ....
اگر سه شرط داشته باشید:
سواد کاری خوب ، زبان انگلیسی قابل قبول ( در حدی که بتونید ارتباط برقرار کنید و بفهمید و بفهمانید ! ) و سابقه کاری در آمریکا. نمی گم حتما باید از کالیفرنیا باشه، ولی باید از شرکت معتبری حتما باشه. مثلا اگر شما در یک شرکت شناخته شده در ایالت دیگری هم سابقه کار داشته باشید قبول می کنند، ولی نه یک جای کوچک و بی نام ونشون ، که اونوقت میشه حکایت سابقه کار ایران که دیگه اصلا به درد نمی خوره !
تو یکی دو سال اول معمولا بعید کسی بتونه تو یک جای خیلی خوب و معتبر کار بگیره. خود من از یک شرکت کوچک شروع کردم با 10 نفر کارمند. مدتی قرار دادی بودم، بعد شدم پاره وقت و بعد شدم تمام وقت که بیمه و .. هم داشتم. البته از همون دلار اول، مالیاتم رو مثل یک بچه خوب پرداخت کردم، یا بهتره بگم گرفتن ازم (:-) بعد دیدم که تو این شرکت بخوام بمونم آینده ندارم. دیدم با مدارک متعدد ایرانم ، یک دلار سبزی خوردن هم نمیدن ! تصمیم گرفتم درس بخونم حین کار. بعد با خودم فکر کردم که بسه هر چی دانشگاه درس خوندم و به دردم نخورد و عمر تلف شد. برم دنبال چند تا سرتیفیکیت درست و حسابی یا حداقل درسشو بخونم و دانشش رو پیدا کنم. رفتم کالج ثبت نام کردم که تو یه تاپیک دیگه داستانش رو نوشتم. بعد شش ماه کالج رفتن و در عین حال کار کردن، موقعیتش فراهم شد که چند جای دیگه اپلای کنم. همین موقع بود که همون شرکت محل کارم گفتند ما به نیروی تمام وقت دیگه نیازی نداریم، چون کارمون اونقدر زیاد نیست. تو یک هفته کارمو از دست دادم !
راحت بگم بهتون که دو هفته نکشید از وقتی از اون شرکت اومدم بیرون تا وقتی دوباره استخدام شدم. تو همین دو هفته مصاحبه دعوت شدم و قبول شدم و تا کارهای اداری مقدماتی اش انجام شد، یک ماه بعدش کار جدیدمو شروع کردم، تو جایی که به خواب شبم هم نمیدیم. هنوز بعد چند روز رفتن تو شوک هستم که خوابم یا بیدار؟
حالا می خوام به عنوان یک خواهر که دلش می خواد همه شما این لحظات شیرین رو تجربه کنید بهتون بگم دو سال اول رو طاقت بیارید. حتی الامکان اگه دنبال کارهای موقت هم می گردید، تا جایی که امکان داره سعی کنید اونقدر به شرکتهای مختلف رزومه بفرستید و مصاحبه بشید تا حداکثر بعد 6 ماه تو رشته خودتون مشغول کار بشید، حتی با حقوق کمتر.
کالج رفتن و کلاس برداشتن تو رشته خودتون و دقیقا تو رشته ای که می خواهید حتما کار آینده تون در اون مورد باشه، رو فراموش نکنید. از الان برای خودتون آینده رویایی خودتون رو تجسم کنید. بگید من می خوام تا دو سال دیگه رو این پله قرار بگیرم. پله ای که دور از ذهن نباشه. مثلا خودتون رو مدیر عامل گوگل تصور نکنید که نمیشه کاریش کرد (:-) اما استخدام شدن تو یک جای خیلی خوب و آینده دار امکان پذیره.
وقتی این قدم رو تعیین کردید، با خودتون بگید برای رسیدن به این مرحله سواد و سابقه کار لازم دارم. خوب بسم ا... شروع کنید. سوادش رو با کالج به دست بیارید و سابقه کارش رو هر چند در جای کوچک، internship یا هر صورت دیگه ولی ترجیحاً و ترجیحاً در رشته خودتون، به دست بیارید.
دیروز تو محل کارم یک ایمیل برام اومد که دیدم به همه کارمندان اون بخش در شعب مختلف شرکت هم فرستاده شده. محتوای نامه ، معرفی من به عنوان همکار جدید و خوش آمد گویی شرکت به من بود. توش حتی دقیق تعریف کرده بودند که فلان سال از ایران اومدم ، تحصیلاتم تو ایران چی بوده و اینجا 2 سال فلان جاها کار کردم و کالج هم می رم و فلان درسها رو دارم می خونم. بعد هم مدیر کل این بخش که نامه رو نوشته بود، تاکید کرد که فلانی نشون میده که چقدر به یادگیری و سخت کوشی تعهد داره و ما مطمئن هستیم که انتخاب خیلی خوبی انجام دادیم و ..
تازه فهمیدم که چقدر کالج رفتن من و همون کارهای نه چندان بزرگ ولی مرتبط با شغلم که تو آمریکا انجام دادم براشون مهم بوده. اینکه من 10 سال تو ایران کار کردم، پشیزی ارزش نداشته براشون (:-) اما همین دو سال اینجا و همین درسهای کالج تاثیرش فوق العاده بوده.
حالا حسرت می خورم چرا از همون اول که اومدم آمریکا نرفتم کالج تا خیلی جلوتر باشم. شاید خیلی زودتر می تونستم کار خوبی بگیرم.
برای همین توصیه می کنم از راه که اومدید حتی شده یکی دو درس بردارید تو یه کالج خوب. نه درسهای الکی، بلکه دقیقا همونی که می خواهید تو اون رشته کار کنید. بعد هم از طریق craigslist و سایتهای دیگری مثل monster و careerbuilder و ziprecruiter رزومه خودتون رو برای زمین و زمان ارسال کنید.
اگه زنده باشم، تو یه فرصت دیگه در مورد نوشتن رزومه و همینطور مصاحبه تلفنی و حضوری برای کار ، مفصل می نویسم. دلم می خواد هر روز که میام اینجا ببینم چند نفر از شما خبر خوش پیدا کردن یک کار خوب رو برامون بنویسین تا من بیشتر کیف کنم (:-)
آرزوی بهترینها رو برای همه مهاجرین ایرانی دارم
به دلیل همین آب و هوا و جاذبه های توریستی- تفریحی و البته حضور بسیاری از شرکتهای تجاری غول آمریکایی و غیر آمریکایی ، کالیفرنیا جاذبه شغلی هم بسیار داره و خیلی آمریکایی ها آرزو می کنن تو این ایالت کار کنند. اگه همه اینها رو روی هم بگذارید، یه حساب سر انگشتی ثابت می کنه که چرا این ایالت اینقدر گرونه!
گرونی که حرص آدم رو در میاره. 95% گرونی هم به اجاره خونه بر می گرده و 5 درصد هم انواع بیمه ها، وگرنه خورد و خوراک و پوشاک و .. تقریبا به لطف سیستم زنجیره ای تقریبا تمام فروشگاههای موجود در آمریکا! همه جا یکسان هست. هر چه به مناطق تفریحی ( به ویژه ساحل اقیانوس آرام) نزدیک تر بشید اجاره خونه بیشتر میشه.
به همین ترتیب هر چه به مناطق تجاری و صنعتی نزدیک بشید، اجاره خونه ها باز اضافه میشه. مثلا اورنج کانتی از اون مناطقی هست که تعداد شرکتهای غول پیکر در حد انگشتان دسته، ولی به دلیل نزدیکی به ساحل و البته سکوت و تمیزی و به عبارتی high class بودنش ، خونه ها خیلی گرونه.
اما همین ارونج کانتی افسانه ای رو وقتی با منطقه سیلیکون ولی در شمال کالیفرنیا مقایسه کنید، قیمتها بسیار کمتر هست.
منطقه سیلیکون ولی در واقع بخش جنوبی خلیج سن فرانسیسکو ، در سنتا کلارا کانتی قرار داره، و بزرگترین شهر اون که مرکزش هم محسوب میشه، سن حوزه است. حتما می دونید که به دلیل وجود n تا شرکت غول پیکر کامپیوتری مثل اپل، گوگل، یاهو، سیسکو، مک آفی، اچ پی ، آی بی ام، اوراکل که همه در کنار هم تو این منطقه جا دارند، اسمش شده سیلیکون ولی، یا درّه سیلیکون.
اگرچه شهر سن حوزه و شهرهای اطرافش از جمله سنتا کلارا، سانی ویل، مانتین ویو، کوپرتینو و .. 50 درصد اورنج کانتی هم شیک و با کلاس نیستند، ولی قیمت اجاره خونه دو برابره به راحتی. چرا؟ جون فرصت کاری اینحا برای مهندسان کامپیوتر و الکترونیک بسیار زیاده. واقعا زیاد، اگر ....
اگر سه شرط داشته باشید:
سواد کاری خوب ، زبان انگلیسی قابل قبول ( در حدی که بتونید ارتباط برقرار کنید و بفهمید و بفهمانید ! ) و سابقه کاری در آمریکا. نمی گم حتما باید از کالیفرنیا باشه، ولی باید از شرکت معتبری حتما باشه. مثلا اگر شما در یک شرکت شناخته شده در ایالت دیگری هم سابقه کار داشته باشید قبول می کنند، ولی نه یک جای کوچک و بی نام ونشون ، که اونوقت میشه حکایت سابقه کار ایران که دیگه اصلا به درد نمی خوره !
تو یکی دو سال اول معمولا بعید کسی بتونه تو یک جای خیلی خوب و معتبر کار بگیره. خود من از یک شرکت کوچک شروع کردم با 10 نفر کارمند. مدتی قرار دادی بودم، بعد شدم پاره وقت و بعد شدم تمام وقت که بیمه و .. هم داشتم. البته از همون دلار اول، مالیاتم رو مثل یک بچه خوب پرداخت کردم، یا بهتره بگم گرفتن ازم (:-) بعد دیدم که تو این شرکت بخوام بمونم آینده ندارم. دیدم با مدارک متعدد ایرانم ، یک دلار سبزی خوردن هم نمیدن ! تصمیم گرفتم درس بخونم حین کار. بعد با خودم فکر کردم که بسه هر چی دانشگاه درس خوندم و به دردم نخورد و عمر تلف شد. برم دنبال چند تا سرتیفیکیت درست و حسابی یا حداقل درسشو بخونم و دانشش رو پیدا کنم. رفتم کالج ثبت نام کردم که تو یه تاپیک دیگه داستانش رو نوشتم. بعد شش ماه کالج رفتن و در عین حال کار کردن، موقعیتش فراهم شد که چند جای دیگه اپلای کنم. همین موقع بود که همون شرکت محل کارم گفتند ما به نیروی تمام وقت دیگه نیازی نداریم، چون کارمون اونقدر زیاد نیست. تو یک هفته کارمو از دست دادم !
راحت بگم بهتون که دو هفته نکشید از وقتی از اون شرکت اومدم بیرون تا وقتی دوباره استخدام شدم. تو همین دو هفته مصاحبه دعوت شدم و قبول شدم و تا کارهای اداری مقدماتی اش انجام شد، یک ماه بعدش کار جدیدمو شروع کردم، تو جایی که به خواب شبم هم نمیدیم. هنوز بعد چند روز رفتن تو شوک هستم که خوابم یا بیدار؟
حالا می خوام به عنوان یک خواهر که دلش می خواد همه شما این لحظات شیرین رو تجربه کنید بهتون بگم دو سال اول رو طاقت بیارید. حتی الامکان اگه دنبال کارهای موقت هم می گردید، تا جایی که امکان داره سعی کنید اونقدر به شرکتهای مختلف رزومه بفرستید و مصاحبه بشید تا حداکثر بعد 6 ماه تو رشته خودتون مشغول کار بشید، حتی با حقوق کمتر.
کالج رفتن و کلاس برداشتن تو رشته خودتون و دقیقا تو رشته ای که می خواهید حتما کار آینده تون در اون مورد باشه، رو فراموش نکنید. از الان برای خودتون آینده رویایی خودتون رو تجسم کنید. بگید من می خوام تا دو سال دیگه رو این پله قرار بگیرم. پله ای که دور از ذهن نباشه. مثلا خودتون رو مدیر عامل گوگل تصور نکنید که نمیشه کاریش کرد (:-) اما استخدام شدن تو یک جای خیلی خوب و آینده دار امکان پذیره.
وقتی این قدم رو تعیین کردید، با خودتون بگید برای رسیدن به این مرحله سواد و سابقه کار لازم دارم. خوب بسم ا... شروع کنید. سوادش رو با کالج به دست بیارید و سابقه کارش رو هر چند در جای کوچک، internship یا هر صورت دیگه ولی ترجیحاً و ترجیحاً در رشته خودتون، به دست بیارید.
دیروز تو محل کارم یک ایمیل برام اومد که دیدم به همه کارمندان اون بخش در شعب مختلف شرکت هم فرستاده شده. محتوای نامه ، معرفی من به عنوان همکار جدید و خوش آمد گویی شرکت به من بود. توش حتی دقیق تعریف کرده بودند که فلان سال از ایران اومدم ، تحصیلاتم تو ایران چی بوده و اینجا 2 سال فلان جاها کار کردم و کالج هم می رم و فلان درسها رو دارم می خونم. بعد هم مدیر کل این بخش که نامه رو نوشته بود، تاکید کرد که فلانی نشون میده که چقدر به یادگیری و سخت کوشی تعهد داره و ما مطمئن هستیم که انتخاب خیلی خوبی انجام دادیم و ..
تازه فهمیدم که چقدر کالج رفتن من و همون کارهای نه چندان بزرگ ولی مرتبط با شغلم که تو آمریکا انجام دادم براشون مهم بوده. اینکه من 10 سال تو ایران کار کردم، پشیزی ارزش نداشته براشون (:-) اما همین دو سال اینجا و همین درسهای کالج تاثیرش فوق العاده بوده.
حالا حسرت می خورم چرا از همون اول که اومدم آمریکا نرفتم کالج تا خیلی جلوتر باشم. شاید خیلی زودتر می تونستم کار خوبی بگیرم.
برای همین توصیه می کنم از راه که اومدید حتی شده یکی دو درس بردارید تو یه کالج خوب. نه درسهای الکی، بلکه دقیقا همونی که می خواهید تو اون رشته کار کنید. بعد هم از طریق craigslist و سایتهای دیگری مثل monster و careerbuilder و ziprecruiter رزومه خودتون رو برای زمین و زمان ارسال کنید.
اگه زنده باشم، تو یه فرصت دیگه در مورد نوشتن رزومه و همینطور مصاحبه تلفنی و حضوری برای کار ، مفصل می نویسم. دلم می خواد هر روز که میام اینجا ببینم چند نفر از شما خبر خوش پیدا کردن یک کار خوب رو برامون بنویسین تا من بیشتر کیف کنم (:-)
آرزوی بهترینها رو برای همه مهاجرین ایرانی دارم