من چند بار در زندگی به خاطر این که نمی خواستم اطرافیانم موضوعی را بدانند دروغ گفتم و به شدت پشیمان شدم. می دانید چرا؟ برای این که بعدا وقتی راستش را بفهمند از آدم طلب کار می شوند که چرا در مورد آن موضوع دروغ گفتی! الآن دیگر خودم را دروغگو نمی کنم و اگر کسی چیزی را بپرسد که نخواهم بداند خیلی راحت می گویم به شما مربوط نیست و یا نمی خواهم بگویم. مثلا اگر لاتاری قبول شده باشم و همه از من بپرسند چطوری می خواهی به امریکا بروی خیلی راحت می گویم راهش را به شما نمی گویم. اگر بپرسد چرا؟ می گویم دلم نمی خواهد. و یا می گویم به خاطر این که دست زیاد نشود! بعدها هم اگر بفهمند می گویند که خوب نگفته بود حالا ما خودمان فهمیدیم. ولی اگر دروغ بگوییم مردم هزار تا پلیس یازی در می آورند تا مچ ما را بگیرند و همه جا جار بزنند که طرف دروغگو است. مثلا اگر بگوییم از طریق دانشگاه پذیرش گرفتیم تمام کار و زندگی خودشان را ول می کنند و لیست پذیرش دانشگاه ها را نگاه می کنند تا ببینند که ما راست گفته ایم یا خیر. بعضی وقت ها آدم باید مردم را سر کار بگذارد و یا بپیچاند مخصوصا آنجایی که مربوط به زندگی خصوصی شما است و به کسی ربط ندارد.
با آرزوی موفقیت برای شما