(2013-02-05 ساعت 17:53)yashim نوشته:من به تو چی بگم آخه دختر خوب(2012-12-27 ساعت 02:50)iranian1 نوشته: یکی از دوستانم حرف خوبی زد: ما درصورتی پیروز می شویم که همان احساس خوشحالی برنده شدن در لاتاری را حفظ کنیم دراینصورت نه تنها اون لحظه موفقیت آنی را فراموش نخواهیم کرد بلکه با حفظ اون خاطره وموفقیت هر لحظه انرژی جدیدکسب می کنیم.واي خدا. من كلير بشم بايد برم ويزا بگيرم. 100 در 100 پشيمونم. اين مطالب خوندم و با بسياري از دوستان و اشناياني كه در امريكا هستند صحبت كردم دقيقا همين حرفهارو ميزدن و همه پشيمون. بهتره اصلا ديگه جلو نرم مثل باتلاق هر چي دست و پا بزنم بيشتر فرو ميرم. من ترسيدم والا.تازه با 16 سال سن.
ما برندگان کمی ناشکر هستیم کمی از مرز کشورمان عبور کنیم عده ای هستند در کنار خیابان وپشت درهای بسته مانده اند ودر حسرت یک کلمه اوکی یک دربان امورپناهندگان میباشندو...
اوکی شما تصمیمت رو عوض می کنی و نمی ری بعدش چی 2 سال دیگه در بهترین حالت با تلاش زیاد از صد کنکور رد میشی و دانشگاه شریف قبول میشی
درست تموم میشه و میوفتی دنبال پذیرش جی آر ای تافل... میری مصاحبه آمریکا ....
رسیدی کجا؟ جایی که الان هستی
یک لحظه از تصمیمی که گرفتی مردد نشو هر چند که قلبا دوست ندارم نابغه های کشورم رو تشویق به رفتن کنم ولی مگه راه دیگه ای هست؟؟؟
تو اولین تفری نیستی که تو این سن می خواهی بری قطعا آخرین نفر هم نخواهی بود
ممکن سختی های زیادی داشته باشه ولی بهت اطمینان می دم که ارزشش رو داره
هر شهری که بری مطمئن باش می تونی رو کمک بچه های مهاجرسرا حساب کنی پس صبر کن تا کلیرت بیاد و به امید خدا بری به سرزمین فرصت ها
کیس نامبر:2013AS8900/تعداد افراد کیس:3 نفر/اورنج کانتی کالیفرنیا