انتظار برای مصاحبه برندگان لاتاری ۲۰۱۳

[Mahbaran]

(این پست رو برای همتون نوشتم. ولی روی صحبتم به طور ویژه با کسی هست که خیلی دوسش دارم و احساس می کنم کم آورده.)
یک سریال ترکی هست که از یکی از این شبکه های منحط فارسی زبان پخش میشه. البته گفته باشم که ما اهل این حرفها نیستیم. هر وقت میریم خونه ی اقوام یه نیم نگاهی بهش میندازیم. دیشب یکی از کاراکترهای خانم سریال رو نشون می داد که سرطان گرفته و حاضر نبود برای جراحی عضو درگیرش اقدام کنه. حاج آقاشون با دکتر صحبت کرد و دکتر یک انجمنی رو بهش نشون داد که اعضای این انجمن همه مبتلایان به سرطان هستند. دکتر می گفت هر کسی مبتلا به این بیماری میشه اولش واقعیت رو قبول نمی کنه، سعی می کنه ندیده بگیرتش و به توصیه های پزشکی عمل نمی کنه ولی وقتی وارد جمعی میشه که همه این مشکل رو دارن و می بینه که بقیه با روحیه بالا با بیماریشون مبارزه می کنن او هم تشویق میشه تا پیگیر درمانش بشه. مورد مشابهش جلسات درمانی هست که برای افراد پاک شده از مواد مخدر برگزار میشه. داشتم فکر می کردم که دور از جونتون، بلا تشبیه، زبونم لال، گلاب به روتون، روم به دیفال حکایت ما و لاتاری و کاربرای این سایت هم یک همچین چیزیه. همه ی ما یک هدف مشترک داریم که اونم مهاجرته. کارمون خیلی سخته و اگر تنها بودیم امکان این که در هر مرحله ای جا بزنیم، کم بیاریم و کل جریان رو بی خیال بشیم خیلی زیاد. ولی وقتی می بینیم که یک عده دیگه مثل خودمون هستند که با وجود مشکلات بیشتر با چنگ و دندون برای هدفشون مبارزه می کنند تشویق میشیم، روحیه می گیریم و عزممون رو جزم می کنیم تا با همه ی سختی ها راه رو ادامه بدیم. شاید دلیل اصلی که وقتی یکی ویزا می گیره، کلیر میشه و پرواز می کنه و این وسط بقیه ذوق مرگ میشن همین باشه. بر عکسشم وقتی هست که یکی به هر دلیلی خدای نکرده ریجکت میشه و توتو می کنه تو اعصاب بقیه. بعد هر کسی پیش خودش فکر می کنه که چه جوری میشد جلوی این اتفاق رو گرفت و یه جورایی خودش رو ملامت می کنه که چرا راه حلی به نظرش نمی رسه. در صورتی که 99 درصد کاربرهامون هیچ وقت در ادامه ی زندگیشون همدیگر رو نمی بینن و اصلاً کار هیچکس هیچ ربطی هم به کاربر دیگه پیدا نمی کنه. اینجاست که همیشه به خالق این سایت درود می فرستم، آرزوی سلامتی برای خودش و پدر و مادرشو و بستگانش دارم و امیدوارم هر جای این دنیا هست موفق و پیروز باشه. به هر چی دست می زنه طلا بشه و از خدا هر چی می خواد بهش بده.
همه ی متقاضی های ویزای عضو مهاجرسرا و مخصوصاً 2013ایها:
صرفنظر از این که در چه مرحله ای هستین، کیس نامبرتون چنده یا هر چیز دیگه: هیچکدوم تحت هیچ شرایطی حق ندارین نا امید بشین. همه هستیم تا آخرین نفرمون راهی بشه. نبینم بریدین، نشنوم کم آوردین. تو چند ماه آینده همینطور پهن شدم روی زمین، زل زدم به مانیتور، تک تک پست هاتون رو می خونم، هر مرحله ای رو که رد می کنین براتون هورا می کشم و از جام تکون نمی خورم تا پرواز آخرین مهاجر. شب همگی بخیر.

خیلی عالی بود پیر مرد

واقعاً عالی بود ، خدا قوت به همه مهاجرسرایی ها و ای کاش که این اتحاد اون طرف هم ادامه پیدا کنه ، من شخصاً بدون مهاجر سرا خیلی گنگ و مبهوت بودم. و از صمیم دل برای مدیران این سایت دعا می کنم. به امید موفقیت همه مهاجرسرایی ها.