2013-02-26 ساعت 09:58
سلام آرش عزیز. این دلتنگی که میگی و همه ما داریم. من هم که الان 24 سالمه و رویام اینه که بتونم بیام آمریکا ( البته من تو ایران زندگیه خوبی دارم) دلم برای گذشته ها تنگ شده. برای زمانی که با خانوادم با یه پیکان میرفتیم مسافرت و کلی خوش میگذروندیم. زمانی که همه دور هم بودیم. زمانی که دوستامو میدیدمو سربهسرشون میگذاشتم، همه ما شدیم مثله کش تنبون پاره شده. بعضی وقتا با خودم میگم خدایا همه زندگیمو ازم بگیر اما فقط یه بار دیگه منو برگردون به همون زمانی که با بچه ها از پنجره پشت کلاس از مدرسه فرار میکردیم یا اون روزی که بادکنک پر آب و از طبقه دوم انداختم رو سر مدیر بیچاره مدرسه. مهاجرتم همینه. من فکر میکنم شما به این دلیل فکر میکنی که مثله کش تنبون پاره شده ای چون اونجایی و میخوای همه تقصیراتو بندازی گردن این داستان. اگه فکر کنی میبینی شما هم وقتی تو ایران بودی دلت برای خاطرات قدیمت و بچگیت تنگ میشده. دعا کن ما هم یایم. خودم به شخصه قول میدم اگه پام برسه اونجا اینقدر اذیتت کنم که از اونجا فرار کنی! شوخی کردم. امیدوارم همه به رویاهای زیباشون برسن. به امید دیدار تو فرودگاه سن فرانسیسکو