اولین سفر به آمریكا برای فعال سازی گرین کارت

[j1970]

امیدوارم هر کجا که هستین اول سلامتی و بعد شادی داشته باشین.خوشحالم میشنوم که به ایده التون رسیدین.امیدوارم همه اونهایی که بار میکنن و میان اینجا مثل شما موفق باشن.ولی خوب شاید بعضی ها هم باشن مثل من که فعلا یا کلا قصد موندن نداشته باشن.حالا یا مشکلات دارن یا اینجا بهشتی که فکر میکردن نبوده یا کارهاشون در ایران هنوز لنگه.من خودم مهندس عمرانم و هنوز ناظر کلی ساختمون که باید اخلاقا پاسخگو باشم.شما یه جورایی آمادگی مهاجرت را داشتین.البته منم واسه آمریکا و آمریکایی بودن ارزش زیادی قائلم ولی با همه مشکلاتی که ایران داره تابعیت ایرانم را خیلی بیشتر دوست دارم.نظر شما هم محترمه.

مرسی، ممنونم.
مهاجرت کار سخت و طاقت‌فرساییه و ممکنه همه دارایی‌ها (پول، شهرت کاری...) تو ببلعه پس بنظر من لازمه خوب و منطقی روش فکر بشه و نه فقط هیجان و آخ جون برم راحت شم! من ایران هم که بودم هر جای دنیا رو فکر میکردم آسمون آبیه و مشکلات خودش رو داره اما نوعش فرق میکنه و من ترجیح دادم نوع مشکلات ایرانی رو نداشته باشم با اینکه واقعا کیف و حالم تو ایران به راه بود و با اینکه پولدار نبودم اما مفتی و راحت همون پول رو در میاوردم (من به شخصه معتقدم ایران کشور عشق و حاله و کافیه پولت از یه میزانی بالاتر باشه تا بتونی هر جوری که دوس داری زندگی کنی)
قصد من از باز کردن این بحث اینجا این بود که بقیه هم همفکری کنن تا شاید خیل کسایی که پشیمون میشن کمتر شن (یعنی از اولش نیان اصلا) چون واقعا همه چی تو مصرف میکنه این مهاجرت.
مثلا همین برنامه چند ماه الان و شیش ماه یه بار و دو سال آخر رو اگه فرض کنیم درست کار کنه، میدونی نتیجش چی میشه؟ این میشه که یه نفر اخلاق‌گرا که پاسخگوی کاراش هست عملا باید شیش ماه قبل از اومدن کاری قبول نکنه و دوسال هم اینجا بمونه و با دو سال و نیم دوری از بازار کار عملا وقتی برگرده ایران باید از صفر شروع کنه (با فرض اینکه اینجا دکترا هم بخونه و با عنوان دکترا برگرده) همه اینا میشه هزینه بابت چیزی که نه افتخاری داره، نه بهشته و نه طرف رو راضی کرده.
من واقعا ناراحت میشم وقتی میشنوم یکی همه زندگیشو هزینه کرده اومده و الان میبینه اونی که فکر میکرد نیست.
مرسی، و قطعا نظر شما هم همینطور.