علائم بیماری مهاجرت(Homesickness)

[rs232]

خوب من اگر برگردم ایران قایقم را هم با خودم می برم!
ولی حرف شما درسته و گمان کنم اگر الآن به هر جای دیگه ای هم برم دلم برای اینجا تنگ میشه.

سلام بچه ها داشتم به این فکر می کردم که چند ماهی هست که با شما ها آشنا شدم، هر روز چند ساعتی رو با سفرنامه هاتون با آرزوهاتون با لج بازی هاتون با اطلاعاتتون با همه چیزهایی که خیلی راحت و باشوق بیان می کنید سپری می کنم شاید یا نه بهتره قطعا بگم خیلی ها مثل من هستن. در دوستی های معمول به خاطر خیلی از مسایل راحت نمی شه بود ولی دوستانی که اینجا جمع شدن فکر کنم یک وابستگی ناخودآگاهی بین شون بوجود اومده .
چقدر لذتبخش هستش وقتی یکی از بچه ها می گه من توی این شهر هستم و می تونم برای روزهای اول و کارهای اولیه کمکتون کنم یا یکی دیگه از بچه ها اطلاعاتی رو میزاره که مشخصه خیلی براش وقت صرف کرده تا بدستشون بیاره
کدومتون میتونید تصور کنید اون روزی رو که همین دلبستگی مجازی ازتون گرفته بشه،
بهتر از شما نباشه (اینو ما جنوبیا خیلی استفاده میکنیم) یه دوست خیلی خوبی دارم یه روز داشتم از دلتنگی حرف می زدم براش و می گفتم دلم حتی برای چیزایی که ازشون بدم میومده تنگ شده حرفی بهم زد که هیچ وقت فراموش نمی کنم گفت همیشه به این فکر کن که روزی می رسه که دلت برای دوستایی که الان داری تنگ می شه.
می خواستم از آرش بپرسم اگه به ایران برگرده چقدر دلش برای قایقش تنگ میشه ؟؟؟؟؟
من اینجارو خیلی دوست دارم از همه دوستام ممنونم که هرچیزی تو دلشونه میگن،
قربون صفای همتون