اندر وصف خوبیهای آمریکا

[rasarasa]

باز خدا رو شکر میکنم که از تمام ارسالهایی که شده میشه چند تا نکته راجع به آمریکا در آورد.ولی من باز از رو نمیرم و به حرف خودم و موضوع عنوان شده ادامه میدم.تا ببینم بلاخره چند نفر حاضرند با من همراه شوند.

از دیگر نکات مثبت آمریکا رعایت قوانین ایمنی ساختمانهاست.همانطور که در موضوع عوارض اشاره کردم ،خانه هایی که من در کالیفزنیا و نوادا دیده ام اکثرا با تیرهای چوبی ساخته شده اند و علت این قضیه مقاومت در برابر زلزله است.من که هنوز به چشم خود ندیده ام ،ولی فامیلی که در کالیفرنیا داریم میگفت انجا خیلی زلزله میآید و هنگام زلرله خانه مثل یک گهواره با زلزله میرود و میاید و هیچ آسیبی خانه را تهدید نمیکند.

نکته بعدی اهمیت معلولان در ساختار قوانین شهریست.در اینجا چیزی که کاملا مشهود است رسیدگی خیلی زیاد به معلولان است.

در تمام پارکینگهای عمومی ،بهترین و نزدیکترین پارکینگها به درب ورودی ،به معلولان اختصاص داده شده.در تمام فروشگاهها برای معلولان ویلچیرهای مخصوص سبد داری وجود دارد که معلول در واقع آن را میراند.
تمام معلولها در تمام فروشگاهها و ادارات باجۀ مخصوص خود را دارند و نیازی نیست در صف معمولی بایستند.

در اتوبوسها صندلیهای نزدیک به درب جلویی طوری تعبیه شده که قابل جمع شدن است .اگر معلولی در ایستگاه وجود داشته باشد ،همه مردم موظفند صبر کنند تا اول معلول سوار شود.رمپی در درب اتوبوس باز میشود و معلول به کمک راننده سوار میشود .
اگر کسانی روی صندلیهای مذکور نشسته باشند موظفند که بایستند ،راننده صندلیها را جمع میکند و معلول را در جایگاه قرار داده ،کمربند مخصوص معلول را میبندد و تازه از این به بعد ،دیگران حقِ سوار شدن دارند.
در تمام این پروسه با اینکه خیلی وقت گیر است ،کسی زبان به اعتراض نمیگشاید و همه در نهایت صبر منتظر میمانند .

حتی من یکبار دیدم که راننده به درخواست معلول مدتی ایستاد و در نهایت صبر پای معلول را ماساژ داد، حالا شما حساب کنید ،اگر کسی عجله داشته باشد ،چه حالی میشود از اینهمه خونسردی !! اینست که در جاهاییکه من بودم اتوبوسها اکثرا آنتایم نبودند.بنابراین طبق تجربه شخصی، توصیه میکنم که در آمریکا فقط در اوقات فراغتتان سوار اتوبوس شوید.البته شاید در دیگر ایالتها اوضاع اینچنین نباشد،این را باید بقیۀدوستان بگویند.