دوست خوبم من بجای یکربع روزی 4 ساعت پیاده روی میکنم
2 ساعت برای دنبال کار رفتن 2 ساعت هم برگشتن تازه امروز فهمیدم ماشین کرایه میدن ماهی صد دلار بیخود مفصل های پامو از بین بردم
البته اینچا همه چیز شرط داره و اون اینه که سه ساله قراردادببندید و بیش از 12هزار مایل در سال نرانید و اگر بیشتر رانندگی کنید مازداش را باید بپردازید .
خوب حالا بهتون میگم چرا برنمیگردم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
من مدیر مالی بودم با 16 سال سابقه کار و برگردم ایران بیکارم
شوهرم کارمند شهرداری بود و برگرده باید بره تو آژانس کار کنه
پسرم تازه دیپلمش را گرفته و سربازی رفته و میخواست کارشو شروع کنه و براش فرقی نمیکنه اینجا یا اونجا
16 سال کار کردیم کل پس اندازمون شده 60 م 15 میلیون ترکیه خرج کردیم 10 میلیون بلیط مون شد فقط یک مسیر 10
میلیون گذاشتیم ایران پسر دیگه ام سود پول بگیره ماهی دویست هزار تومان برای پول تو جیبیش بقیه اش هم دلار خریدم و امدیم آمریکا
با این پول سه ماه میتونیم سه نفری زندگی کنیم و بعدش حتی پول برگشت هم نداریم مگر همون ده میلیون ایران را برامون بفرستن تا برگردیم
تازه برگردیم نه وسایل خونه داریم که 20میلیون هزینه خرید وسایل میشه کار نداریم ماهی 600 هزار تومان هم اجاره خونه مون میشه دوباره باید 4 ماهی تو ایران سختی بکشیم تا کار پیدا کنیم و زندگیمون را سر و سامان بدیم یعنی 16 سال به عقب برگشتیم .
ما متاسفانه این زندگی را تو ایران نمیتونم تحمل کنیم خواسته هامون تو ایران خیلی بیشتر از اینجاست
مثلا تو ایران خونه سه خوابه داشتیم منطقه خوب شهر اینجا تو خونه یک خوابه زندگی میکنیم
اونجا هر اتاقی یک تلویزیون و کامپیوتر و سرویس اتاق خواب و دراور و ماهواره داشتیم اینجا سه تا بشقاب و 3 تا قاشق و یک کتری و تشک هم نخریدم چون هم خیلی گرونه هم اگر بخوایم جابجا بشیم کلی هزینه باربری باید بدیم
اونجا هر روز ماشین لباسشویی و ظرف شویی را به برق میزدیم اینجا از ترس پول برق ظرفها را با دست میشوریم و لباسها را هفته ای یکبار میشوریم
اونجا ماشین داشتیم و اگر هم نبود آژانس سوار میشدیم یا با تاکسی جایی میرفتیم اینجا پیاده میریم چون بلیط اتوبوس برای یک روز 5 دلاره و برای سه نفر میشه 15 دلار
اینجا یک چراغ تو خونه روشن میکنیم اونجا لوستر و تمام نور مخفی های خونه را روشن میکردیم و خلاصه ......
اگر همه ایرانیا بیان و زندگی و کار کردن امریکایی ها را ببین و الگو بگیرن با همین صرفه جویی ها ایران گلستان میشه
ولی باز من الا ن برگردم ایران نمیتونم با این شرایط زندگی کنم و میخوام مثل قبل زندگی کنم
اینا از زندگیش خیلی راضی هستند از یک راننده اتوبوس پرسیدم چند حقوق میگیری گفت هزار دلار گفتم فقط 700 میشه کرایه استودیو برای خرجت کم نمیاری گفت 6 تا دوست هستیم یک خونه گرفتیم سهم هر کدام میشه 300 دلار 700 هم برای خودم میمونه گفتم نمیخوای بیشتر کار کنی پول بیشتری داشته باشد گفت نه برام کافیه بهش گفتم ازدواج کنی بازم کافیه گفت بهش فکر نکردم
تو ایران کجا 6 نفر میتونن تو یک خونه زندگی کنند و راضی هم باشند اینجا پیر زنها اغلب راننده اتوبوس هستند ولی اگر مادر بزرگ ما رانندگی کنه میگیم مادر جون چقدر بهت حقوق میدن من بهت میدم ولی شما تو این سن سال کار نکن .
ولی هروز بجای دیدن مردم عصبی و اخموی ایران چهره هایی را می بینی که لبخند میزنند و بهت سلام میکنند و این بخاطر اینه که به همین زندگی قانع هستند و حرص و طمع ندارن البته مقدار زیادیش بخاطر اینه که تورم مثل ایران نیست که همش دنبال خرید و خونه و زمین و ملک باشی تا در اینده گرون بشه و.....همه چیز را خودتون میدونید
من هم ایران بودم گفتم چرا اونا که ناراضی هستند بر نمیگردند حالا درکشون کردم
بقول یک ایرانی میگفت ما خانم تکیه پاره شدیم شما اولشه
گفتم یعنی چی گفت شما مگر یک پسر تون ایران نیست خودتون اینجا پدر و مادرتون ایران نیستند گفتم چرا گفت تیکه پاره یعنی همین تازه وقتی پسرتون اینجا ازدواج کنه یا از این ایالت بره تنها شدین میفهمین یعنی چی !!!
گفت من یک پسرم کالیفرنیا یکی تگزاس و یکی دبی دارم و خودم هم اینجا و خانواده ام ایران و...... من کجا میتونم با شرایط برگردم ایران وقتی که بچه ها اینجا هستند
پیش این برم یا اون خودم هم که بیکار نیستم
خونه بچه ام خواستم برم گفته برات هتل میگیرم حتی تو خونش منو را نمیده این روشی هست که تو امریکا بچه ها یاد میگرند ما با عاطفه ایرانی بدنبال بچه هامون هستیم و اونا به روش امریکایی با ما برخورد میگنن تیکه پاره شدن یعنی این ......
ولی خوشحالم که امدم چون یاد گرفتم درست زندگی کردن یعنی چی؟ چی تو زندگی ارزش داره و چی نداره ؟؟ ارزو امریکا امدن دیگه ارزو نیست به حقیقت پیوسته
و امیدوارم تو دو سه سال خسارتی را که به خودمون زدیم جبران کنیم و برگردیم تو کشور خودمون بقیه سالهای زندگیمون را بدون عشق امدن به امریکا ادامه بدیم
همه چیز اینجا خوب و قشنگه ولی اگر اینجا بدنیا آمده بودیم من تا بحال سعی کردم از اینجا بودن لذت ببرم و همه جا را بگردم و این ها را نوشتم برای کسانیکه که میگن چرا اونایی که ناراضی هستند برنمیگردندند
واقعا شرایط برگشتن را ندارن و این به معنی نیست که راضی هستند و یا شما را متقاعد میکنند که نیایدید . اتفاقا به نظر من حتما باید بیاین و از نزدیک همه چیز را ببینید و بعد خودتون تصمیم بگیرید شما بعد از گرفتن گردیت کارت میتونید برگردید و 6 ماه بعد مجددا برگردید آمریکا ولی مجبور نیستید از اول همه چیز را بفروشید و از کارتون استفا بدید و پل های پشت سرتون را خراب کنید و مجبور باشید بمونید
امیدوارم همه کسانیکه برنده میشن و خوش شانس هستند این شانس همیشه باهشون باشه و تو آمریکا هم با خوش شانسی هایی که میارند زندگی خوبی داشته باشند.
2 ساعت برای دنبال کار رفتن 2 ساعت هم برگشتن تازه امروز فهمیدم ماشین کرایه میدن ماهی صد دلار بیخود مفصل های پامو از بین بردم
البته اینچا همه چیز شرط داره و اون اینه که سه ساله قراردادببندید و بیش از 12هزار مایل در سال نرانید و اگر بیشتر رانندگی کنید مازداش را باید بپردازید .
خوب حالا بهتون میگم چرا برنمیگردم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟
من مدیر مالی بودم با 16 سال سابقه کار و برگردم ایران بیکارم
شوهرم کارمند شهرداری بود و برگرده باید بره تو آژانس کار کنه
پسرم تازه دیپلمش را گرفته و سربازی رفته و میخواست کارشو شروع کنه و براش فرقی نمیکنه اینجا یا اونجا
16 سال کار کردیم کل پس اندازمون شده 60 م 15 میلیون ترکیه خرج کردیم 10 میلیون بلیط مون شد فقط یک مسیر 10
میلیون گذاشتیم ایران پسر دیگه ام سود پول بگیره ماهی دویست هزار تومان برای پول تو جیبیش بقیه اش هم دلار خریدم و امدیم آمریکا
با این پول سه ماه میتونیم سه نفری زندگی کنیم و بعدش حتی پول برگشت هم نداریم مگر همون ده میلیون ایران را برامون بفرستن تا برگردیم
تازه برگردیم نه وسایل خونه داریم که 20میلیون هزینه خرید وسایل میشه کار نداریم ماهی 600 هزار تومان هم اجاره خونه مون میشه دوباره باید 4 ماهی تو ایران سختی بکشیم تا کار پیدا کنیم و زندگیمون را سر و سامان بدیم یعنی 16 سال به عقب برگشتیم .
ما متاسفانه این زندگی را تو ایران نمیتونم تحمل کنیم خواسته هامون تو ایران خیلی بیشتر از اینجاست
مثلا تو ایران خونه سه خوابه داشتیم منطقه خوب شهر اینجا تو خونه یک خوابه زندگی میکنیم
اونجا هر اتاقی یک تلویزیون و کامپیوتر و سرویس اتاق خواب و دراور و ماهواره داشتیم اینجا سه تا بشقاب و 3 تا قاشق و یک کتری و تشک هم نخریدم چون هم خیلی گرونه هم اگر بخوایم جابجا بشیم کلی هزینه باربری باید بدیم
اونجا هر روز ماشین لباسشویی و ظرف شویی را به برق میزدیم اینجا از ترس پول برق ظرفها را با دست میشوریم و لباسها را هفته ای یکبار میشوریم
اونجا ماشین داشتیم و اگر هم نبود آژانس سوار میشدیم یا با تاکسی جایی میرفتیم اینجا پیاده میریم چون بلیط اتوبوس برای یک روز 5 دلاره و برای سه نفر میشه 15 دلار
اینجا یک چراغ تو خونه روشن میکنیم اونجا لوستر و تمام نور مخفی های خونه را روشن میکردیم و خلاصه ......
اگر همه ایرانیا بیان و زندگی و کار کردن امریکایی ها را ببین و الگو بگیرن با همین صرفه جویی ها ایران گلستان میشه
ولی باز من الا ن برگردم ایران نمیتونم با این شرایط زندگی کنم و میخوام مثل قبل زندگی کنم
اینا از زندگیش خیلی راضی هستند از یک راننده اتوبوس پرسیدم چند حقوق میگیری گفت هزار دلار گفتم فقط 700 میشه کرایه استودیو برای خرجت کم نمیاری گفت 6 تا دوست هستیم یک خونه گرفتیم سهم هر کدام میشه 300 دلار 700 هم برای خودم میمونه گفتم نمیخوای بیشتر کار کنی پول بیشتری داشته باشد گفت نه برام کافیه بهش گفتم ازدواج کنی بازم کافیه گفت بهش فکر نکردم
تو ایران کجا 6 نفر میتونن تو یک خونه زندگی کنند و راضی هم باشند اینجا پیر زنها اغلب راننده اتوبوس هستند ولی اگر مادر بزرگ ما رانندگی کنه میگیم مادر جون چقدر بهت حقوق میدن من بهت میدم ولی شما تو این سن سال کار نکن .
ولی هروز بجای دیدن مردم عصبی و اخموی ایران چهره هایی را می بینی که لبخند میزنند و بهت سلام میکنند و این بخاطر اینه که به همین زندگی قانع هستند و حرص و طمع ندارن البته مقدار زیادیش بخاطر اینه که تورم مثل ایران نیست که همش دنبال خرید و خونه و زمین و ملک باشی تا در اینده گرون بشه و.....همه چیز را خودتون میدونید
من هم ایران بودم گفتم چرا اونا که ناراضی هستند بر نمیگردند حالا درکشون کردم
بقول یک ایرانی میگفت ما خانم تکیه پاره شدیم شما اولشه
گفتم یعنی چی گفت شما مگر یک پسر تون ایران نیست خودتون اینجا پدر و مادرتون ایران نیستند گفتم چرا گفت تیکه پاره یعنی همین تازه وقتی پسرتون اینجا ازدواج کنه یا از این ایالت بره تنها شدین میفهمین یعنی چی !!!
گفت من یک پسرم کالیفرنیا یکی تگزاس و یکی دبی دارم و خودم هم اینجا و خانواده ام ایران و...... من کجا میتونم با شرایط برگردم ایران وقتی که بچه ها اینجا هستند
پیش این برم یا اون خودم هم که بیکار نیستم
خونه بچه ام خواستم برم گفته برات هتل میگیرم حتی تو خونش منو را نمیده این روشی هست که تو امریکا بچه ها یاد میگرند ما با عاطفه ایرانی بدنبال بچه هامون هستیم و اونا به روش امریکایی با ما برخورد میگنن تیکه پاره شدن یعنی این ......
ولی خوشحالم که امدم چون یاد گرفتم درست زندگی کردن یعنی چی؟ چی تو زندگی ارزش داره و چی نداره ؟؟ ارزو امریکا امدن دیگه ارزو نیست به حقیقت پیوسته
و امیدوارم تو دو سه سال خسارتی را که به خودمون زدیم جبران کنیم و برگردیم تو کشور خودمون بقیه سالهای زندگیمون را بدون عشق امدن به امریکا ادامه بدیم
همه چیز اینجا خوب و قشنگه ولی اگر اینجا بدنیا آمده بودیم من تا بحال سعی کردم از اینجا بودن لذت ببرم و همه جا را بگردم و این ها را نوشتم برای کسانیکه که میگن چرا اونایی که ناراضی هستند برنمیگردندند
واقعا شرایط برگشتن را ندارن و این به معنی نیست که راضی هستند و یا شما را متقاعد میکنند که نیایدید . اتفاقا به نظر من حتما باید بیاین و از نزدیک همه چیز را ببینید و بعد خودتون تصمیم بگیرید شما بعد از گرفتن گردیت کارت میتونید برگردید و 6 ماه بعد مجددا برگردید آمریکا ولی مجبور نیستید از اول همه چیز را بفروشید و از کارتون استفا بدید و پل های پشت سرتون را خراب کنید و مجبور باشید بمونید
امیدوارم همه کسانیکه برنده میشن و خوش شانس هستند این شانس همیشه باهشون باشه و تو آمریکا هم با خوش شانسی هایی که میارند زندگی خوبی داشته باشند.