تحصيل در مالزي

[usa.lover]

خواهش می کنم ادبیاتتون رو عوض کنید تا کسانی که میان اینجا تجربیاتشون رو میزارن و از تجربیات دیگران استفاده می کنند دلسرد نشن.
روزی 18 ساعت پای اینترنت یه خورده زیاده ولی میشه نشست ولی به عنوان یه دوست (البته اگه قبولم کنی) یه خورده از این وقت رو صرف یادگیری زبان کن اول انگلیسی بعد فرانسه
منظورتون رو از اینکه میگید:" خواهش میکنم برای من یکی دیگه از این چیزا نگو... این یک!!! " و همچنین این جمله شما " خواهش میکنم حرف الکی نزنید! "متوجه نمیشم فکر نکنم چیزهای بدی گفته باشم یا حرف الکی!!!
من وقتی تصمیم گرفتم که از ایران خارج بشم در حال تحصیل بودم. اگر فضای فرهنگی و س ی ا س ی کشور مناسب باشه خیلی ها برمیگردند این رو به جرات می گم هرکدوم از کسانی که دارن توی یه کشو دیگه زندگی می کنن یا درس می خونن می تونن نظر من رو رد کنن آخه مهاجرت و کندن از وطن چیزی نیست که به همین سادگی به اون تن بدی و عوارضی داره که بچه ها زحمت کشیدن و به خاطرش تاپیک زدن
شما وقتی میای توی یک کشور دیگه درس بخونی همش خلاصه نمیشه به دانشگاهت باید اونجا نفس بکشی پس هوا و محیط تمیز می خای که مثلا هند، اندونزی، فیلیپین(برخی از دانشگاههاشون رنک بالایی دارن) ندارن امنیت می خای که چین نداره البته هند و اندونزی هم. یکسری هزینه های مسکن، غذا و غیره داری که اون بستگی به جیبت داره اگه مثل جیب من باشه ماهی 1تومن با زن و بچه میای مالزی و ژاپن و اروپا و امریکا نمی ری
پس شما حداقل 3 سال می خای زندگی کنی
در ضمن طبیعت خوبی داره مثل شمال ایران هوای اینجا توی بهترین شرایط 20 درجه و توی بدترین 32 درجه میانگین 26 هواش برای بچه های جنوب مثل من خوبه برای بچه های تبریز و شهرای سرد یه کم گرمه ولی بد نیست همیشه سال همینجوری 6-7 ماهی یه خورده بارون بیشتر میشه و یه خورده هم سردتر 2-3 درجه
به قول دوستمون شبها هوا خنک هستش 2-3 جای خیلی خنک هم داره که بالای کوهه و جاهای تفریحی و سرگرمی های برای همه سنین هست از جمله یکیش Genting هستش که بعد لاس وگاس بزرگترین مرکز قمار توی دنیاس جای باحالیه
دوروبرش زیاد جزیره هست که آب دریای شمال و جنوب پیشش مثل بگم چیه مثل لجنه ، اونهایی که توی آب اقیانوس خصوصا جزایر لنگکاوی ، پرهنتیان، پیننگ و ... شنا کردن می دونن من چی میگم آخه تمون استرالیای ها جاشون اینجاس
پس دو روزی که تعطیل هستی می تونی از زندگی در اینجا لذت ببری
اینها رو به خاطر این گفتم که فرموده بودید گیج شدید و نمی دونید چکار کنید و احتمالا نتونستید اطلاعات کافی از اینترنت بگیرید و الا من نمی خواستم خیلی توضیح بدم توی پستهای قبلی گفته بودم واسه چی
و الا راجع به امکانات دیگه ای مثل انواع ماساژها که خصوصا واسه نشیمن گاه مناسب هست توضیحات کافی رو می دادم
راجه به ورود و خروج به اینجا هیچ چیزی اعم از دین مسلک مذهب لباس قیافه .... بجز مواد مخدر که حکم اعدام داره حتی یک گرم که این روزها 34 نفر از هموطنان گل ایرانی ما در عرض 5 هفته در فرودگاه به دلیل حمل مواد دستگیر شدن و کم کم دارن آبروی ایرانی ها رو که مردم این کشور احترام خاصی براشون قایلن (این رو روزهای اول که اینجا بودم با تمام وجود حس می کردم) و فکر کنم این تنها کشوری هست که اینقدر به ایرانی ها احترام میزارن و کم کم دارن اینرو هم خرابش می کنن
راستی وقتی می خای وارد اینجا بشی کسی به سفارت نمی ره در واقع کاری با سفارت نداری و حتی ایرانی ها در بدو ورود یک مهر که به منزله ویزای 3 ماهه است توی پاستون می زنن
فکر کنم اسلامی تر از اسم من هم نباشه که قبل از ورودم به اینجا ویزای یکساله گرفتم بدون اینکه سفارت هم برم که اگه قصد رفتن داشتید بهتون میگم تا اینکه نخاین 500 تومن به شرکت ایران مالزی بدید
خواهش می کنم استدعا دارم بازم می گم خیلی به این مطالب سایتها توجه نکنید من توی هزینه های زندگی یه کوچولو دچار اشتباه شدم فقط به خاطر همین سایتها و قدر انجمن مهاجر سرا و دوستانی که میان و خوبی و بدی های جاهایی رو که دارن زندگی می کنن رو میگن بدونید
باید ببخشید خیلی زیاد شد

---

سلام

الان محمد عزیز دوست خوب من ازم دلخور شده و میشه که چرا از حرف سایر دوستان تشکر کردم و منظورش از تشکر صورتی رنگ متوجه میشم کنایه به منه . ایرادی نداره دوستان ماهم اینجوری هستیم دیگه

راجع به اسم اسلامی و سفارت و این حرفها که مطرح شد لازم میدونم یک تجربه خیلی ارزشمند که یکی از اقوام نزدیک خودم توی مالزی داشت رو تعریف کنم تا یکمی بحث باز بشه و به روال منطقی برگرده.

حدود سه یا چهار سال پیش بود که (سید علی) یکی از اقوام نزدیک من برای تحصیل به مالزی و KL رفت . 6 ماهی اونجا بود و وقتی که می خواست برای تعطیلات به ایران برگرده (قرار بود شنبه پرواز داشته باشه) روز پنج شنبه برای درخواست ویزای آمریکا به سفارت آمریکا مراجعه می کنه و بعد از اینکه کارمند سفارت با اهانت شدید بخاطر اسمش اونو تر////وری/////ست و ... خطاب می کنه با توجه به روحیه ای که داشت از کوره در می ره و باهاشون درگیر می شه و اونو بخاطر درگیری که ایجاد کرده بود در سفارت بازداشتش کردند (آمریکایی ها نه مالاییایی ها) . یک جلسه بازپرسی براش تشکیل دادند که توی اون جلسه هم میز بازپرس رو می شکنه و به نشیمن گاه سرباز سفارت لگد می زنه و اون رو پرت می کنه اونور . اینجاست که توی تر...و///ر/..ی...ست بودن اون یقین حاصل می شه و بخاطر ناراحتی اعصابی که پیدا کرده اون رو به تخت می بندند و بهش مرفین تزریق می کنند.
حالا میایم ایران و مایی که هیچ خبری ازش نداریم و اون هم بر نگشته ، حتما حس هممون رو درک می کنید ، نگرانی ، فکر و خیال ، حدس و گمان و هزاران تشویشی که نمی شه جلوش رو گرفت . دوستانش هم توی مالزی ازش خبری ندارند . پلیس مالزی ازش خبری نداره . هیچ کسی خبری نداره ، دوستش که دم سفارت رسوندسش و دو روز بعد برگشته ایران از ترس که ممکنه چه اتفاقی افتاده باشه ، گم گور شده و ...
بعد از یک هفته بی خبری پدرش به همراه داییش عازم مالزی میشند تا حداقل جنازه اش رو برگردونند ایران.
اونجا هم یک هفته جستجوی همه جا با کمک مستقیم سفیر ایران در مالزی هیچ خبری نمیشه و انگار آب شده رفته توی زمین ، تا اینکه روزی که مایوس و ناامید قرار بوده پدر و داییش به ایران برگردند دوستش به پدرش زنگ می زنه و میگه همین الان علی به من زنگ زد و گفت توی کمپ زندانیان آمریکاست . به وسیله کمک سفیر ایران کمک چند مقام س..ی...ا....س...ی از ایران اون رو همون روز آزاد می کنند و درجا به ایران دیپورت میشه.

یادمه تعریف می کرد کمپی که رفته بود 2000 متر بوده و 2500 نفر توش زندانی بودند یعنی نفری 80 سانتی متر فضا!!!!! که بقول محمد کم از گوانتانامو نداره و با پرداخت 400 دلار به یکی از زندانیان سابقه دار تونسته بصورت غیر مجاز 30 ثانیه با دوستش تماس بگیره و اعلام موقعیت کنه.

دوستان این مساله یک اتفاق بود و در سفارت آمریکا رخ داده بود نه در سفارت مالزی یا جای دیگه .

به نظر من ما از ایران نمی تونیم در مورد هیچ کجای دنیا حتی بصورت 24 ساعت سرچ 100 % مطمئن بشیم حتی در همونجا هم این توانایی رو نداریم حالا این جا میتونه هند باشه ، مالزی باشه ، آمریکا باشه ، اروپا باشه یا حتی همین ایران باشه.

ما اگر بدون جبهه گیری و با لحنی ملایم و دوستانه باهم تبادل نظر کنیم موفق میشیم بصورت نسبی اطلاعات بدست بیاریم.

از نظر من استادان ایرانی که در دانشگاه های سراسری و مادر ایران تدریس می کنند و یا حتی در دانشگاه های مادر آزاد مثل تهران ، اصفهان ، تبریز ، شیراز ، مشهد و در کل شهر های بزرگ و مهم از اساتید کشور هایی مثل هند ، مالزی ، فیلیپین یا حتی همین ترکیه هم سرتر هستند و یک موی گندیده شون به صد تا از این اساتید جهان سومی می ارزه ، البته اساتید خوب و بد در همه ی کشور ها وجود داره و توی ایران هم استاد های بد داریم و توی کشور های دیگه هم استادای خوب داریم.