آیا از سگ واهمه دارید؟؟ یا " چگونه با یک سگ تعامل کنیم؟ "

[rasarasa]

من قبل از مهاجرت به شدت از سگ میترسیدم و همین باعث میشد که هر سگی مرا میبینه وحشی بشه و بهم حمله کنه.شنیده م وقتی آدم میترسه آدرنالینی که تو بدنش ترشح میشه بویی ایجاد میکنه که سگها به آن بو حساسند و برای همین حمله میکنند نمیدونم این قضیه تا چه حد علمیست ولی وقتی از کنار سگ بزرگی رد میشدم امکان نداشت که به سمتم حمله نکنه .ریشه ی این ترس هم از اینجا بود که بچه که بودم در سفر شمال من و دخترخاله ام که همسن و سال بودیم داشتیم به سمت دریا میرفتیم دیدیم یک سگ ولگرد گوشه ای از راه نشسته بود و چرت میزد .دخترخاله ام به راحتی از جلوی سگ رد شد و رفت وسگ حتی نگاهش هم نکرد ولی همین که من خواستم رد شم سگ یکهو وحشی شد و دنبالم کرد من که یک کم از قد و قواره سگ بزرگتر بودم از ترس پا به فرار گذاشتم تا رسیدم به دریا و از بالای یک صخره نه چندان بلند پرت شدم داخل آب . سگ که انتقام پاره شدن چرت عصرگاهیش را ازم گرفت چند تا پارس کرد و رفت .از اون به بعد امکان نداشت سگی رو ببینم و بهم حمله نکنه. برای همین مثل سگ از سگ میترسیدم .

وقتی مهاجرت کردم مجبور شدم مدتی در منزل یکی از بستگان بمونم تا خونه پیدا کنیم . دست بر قضا همین فامیلمون یک سگ کوچک داشت . وقتی وارد خونه شدم سگ به سمتم دوید و با اینکه هیکلم پنج برابر سگ بود کز کردم گوشه ی در تا کسی دلش به رحم بیاد و نگذاره سگه من رو بخوره . ولی سگ کوچک برخلاف بقیه سگها فقط برایم دم تکون و بالا پایین پرید جهت خوشامدگویی .
چند وقتی که در خانه فامیلمون بودم فهمیدم که سگ چه موجود نازنینیست . فامیلمون میگفت سگ بچه ایه که هیچوقت بزرگ نمیشه .بعد از مدتی زندگی با اون سگ فهمیدم که واقعا هم همینطوره . در واقع سگ آدم پشمالوییست که به جای حرف زدن هاپ هاپ میکنه . از اون به بعد هر وقت سگی رو میبنم نه تنها نمیترسم بلکه خیلی راحت نوازشش هم میکنم حتی سگهای ولگرد ایران که با بدختی و گرسنگی و آزار و اذیت مردم هنوز زنده مونده اند و چقدر هم نیاز به کمک و محبت ما دارند .