حقیقتهای زندگی در لس آنجلس کالیفرنیا

[sayeh_m]

تو تاپيكهاي مختلف چند بار در مورد شان اجتماعي نوشتم ولي ميبينم باز م مهاجران عزيز از كم شدن شان اجتماعيشون هراس دارن . اين متاسفانه يكي از فرهنگ هاي پوسيده و نخ نماي ماهاست كه شايد كم كم و با شرايط فعلي اقتصادي از بين بره .
من خودم خانوم و اقاي دكتري رو تو كاليفرنيا ديدم كه بعد از ٨ ماه حتي نتونسته بودن تو فروشگاه كار پيدا كنن و تو يه چلوكبابي مشغول بودن ، البته اقا دكتر بود و خانم نرس . تازه تو چلوكبابي هم گارسن نبودن ، كه در اون صورت نونشون تو روغن بود ، اون پشت اشپزخونه مواد رو كات ميكردن با ساعتي ٨ دلار و ٢٥ سنت . كه البته خانوم همونجا هم نگران شان اجتماعيش بود ولي اقاهه خودشو با محيط وفق داده بود .
حقيقت زندگي در لس انجلس شانسه . واگرنه كه ادم روزي صد بار بايد دعا كنه كه يه رستوران پيدا بشه تا بتونه توش همبرگر سرخ كنه البته همبرگر سرخ كردن واقعاً كار سختيه ، من تجربه اش رو بصورت كار داوطلبانه داشتم ، در حقيقت در كنار اون اجاق پوست ميندازي
البته يك چيزي رو هم اضافه كنم ،خيلي از هموطنان لس انجلسي مخصوصاً كساني كه سالهاست اينجا هستن ، هنوز هم بعضي از فرهنگ رو دنبال خودشون ميكشن ولي خوشبختانه ، اينجا حق انتخاب بيشتري داري ، ديگه مجبور نيستي تو رودربايستي كسي بموني ، وقتي از كسي خوشت نيومد ميذاريش كنار و نگران حرفهاي فاميل و اشنا هم نيستي