حقیقتهای زندگی در لس آنجلس کالیفرنیا

[j1970]

تو تاپيكهاي مختلف چند بار در مورد شان اجتماعي نوشتم ولي ميبينم باز م مهاجران عزيز از كم شدن شان اجتماعيشون هراس دارن . اين متاسفانه يكي از فرهنگ هاي پوسيده و نخ نماي ماهاست كه شايد كم كم و با شرايط فعلي اقتصادي از بين بره...

ممنون بابت یادآوری دوباره.
شان اجتماعی که خیلیا هنوز درگیرشن منو یاد پلاستیک روی صندلی ماشین و دستک راهنما، سپر ماشین نو میندازه که کسی حاضر نیست بازش کنه! آقاااا اونو گذاشتن تا وقتی دست مشتری میرسه نه اینکه باهاش زندگی کنی (خوشبختانه اینجا هیچی ازین چیزا نمیبینی و اگه برچسبی باشه همون اول خود کارمنده جداش میکنه و عذرخواهی میکنه)
من همیشه میگفتم سخت‌کوشی آمریکایی رو از شلوار جینش درک کن و واقعا هم همینطوره (آمریکاییا اونقدرام که بعضیا فک میکنن خنگن و نفمیفهمن نیستن!)

بنظر من (که البته واسه خودم محترمه) آقا/خانوم میخوای بیای اینجا اول ببین میخوای زندگی کنی یا نه، اگه میخوای واقعا هزینه کن و بیا و حواست باشه که داری از صفر شروع میکنی. آقای مهندس و دکترم بذار کنار، اینجا کسی تره خورد نمیکنه واسش (یه نفر درب و داغون وارد یه فروشگاه بقول ایرانیا با کلاس! بشه هیچکی بهش نمیگه واسه چی میای تو، یه کارتن خوابم وارد اتوبوس میشه هزینه سفرشو میده)
اگه کسی به عنوان، شان اجتماعی، کلاس و اصل و نسب زنده باشه، اینجا نمیتونه زیاد نفس بکشه و لحظات خیلی سختی رو خواهد گذروند مگه اینکه پول زیادی بیاره و مجبور نباشه کار کنه.
بیشتر از اون شان مورد بحث باید کمی عزت نفس داشت.
کسی هست که بی‌ام‌دبلیو فلان سوار میشه، اونموقع واسه ماهی 50 دلار پارکینگ حاضره التماس کنه! بی‌ام‌دبلیو سوار شدنش نوش جونش ولی التماس واسه 50 دلار نشون میده که لباس بزرگتر از اندامش پوشیده