كليرنس برندگان ٢٠١٣

[alireza2753]

خدایا، تو رو به بزرگیت قسم، منتظرسرا رو امروز سبز سبز کن و بذار بعد این مدت، یه شب این بچه ها راحت سر رو بالششون بذارن.
15 شب بود که نخوابیده بودم. دیروز که کلیر شدم کل روز رو به خودم می گفتم امشب رو دیگه راحت و بدون دغدغه می خوابم. ولی زهی خیال باطل...
دیشب هم مثل شبای گذشته... تا خود صبح که آماده شدم بیام سر کار، مدام اسم دوستای خوبم تو مخم رژه می رفتن. تا linuxer میرفت کنار، shabah میومد سراغم، تا شبح میرفت و براش دعا می کردم Mehdi عزیز میومد، تا مهدی می رفت، mrbonbon نوبتش میشد، بعد نوبت Bigharar میرسید، بعد Asemaneabi بعد SK89 بعد مهرنگار بعد Sh-p بعد .... و همه و همه دوستانی که تو این دو هفته باهاشون زندگی کردم، سر آخر هم که پدی عزیز اومد و سراغم و دیگه بغضم ترکید.

4 ساله که درگیر پروسه مهاجرتم و هر روز بدون استثنا روزی 2، 3 ساعت تو ApplyAbroad پرسه میزنم و مطلب می خونم. تا سال پیش که شانس برنده شدن لاتاری نصیبم شد. اومدم به این فروم، بازم مثل سابق همون 2، 3 ساعت بود. منتها کشور جدید، هدف جدید، دوستای جدید... از پر کردن اولیه فرمها و ارسالشون که دوستان خیلی بهم کمک کردن، تا تاپیک نامه اول و کارنت شدن و نامه دوم و انتظار برای مصاحبه و سفر به امارات و .... و حتی پستهای بسیار مفید RS232 که آدم از خوندنشون سیر نمیشه...
حالا بعد 4 سال انتظار و کسب تجربه، می تونم به راحتی اون 4 سال رو بذارم یه طرف ، و این 2 هفته رو هم یه طرف... بعضی وقتها با خودم می گفتم این کسایی که کلیر شدن چرا راحتمون نمیذارن و دست از سرمون بر نمی دارن؟ آخه چی می خوان از جون این تاپیک؟ امثال خانم کریمی ، آقای فضلی و غیره که وجودشون خیلی محسوس و پررنگ و انرژی زای برای این تاپیک. واقعاً چرا؟؟؟؟!!!
ولی حالا خوب می فهمم چراشو...
درسته، زمانی که من اینجا بودم خیلی کم بود، آره، 2 هفته کجا و 200 روز کجا؟!! ولی این تاپیک اینقد قشنگ و پر انرژیه که من رو معتاد خودش کرده و هر 10 دقیقه یه بار هر جا که باشم با گوشیم on میشم و چکش می کنم. همه چی اینجا یه رنگ و بوی دیگه ای داره. حتی قهر و آشتیاش هم دوست داشتنیه. قضیه رنگ و فونت و .... حتی همونش هم برام جذاب بود و با اینکه (به عنوان کسی که کار و حرفه ام طراحی سایته) حق رو با مدیران می دونستم و همه اون چیزایی رو که مدیران می گفتم جز اصول برنامه نویسی وبه ، ولی واسه سایر دوستان خیلی ناراحت می شدم که چرا تو این استرس زیاد باید برن تو یه چارچوب خاص و محدود کننده؟! همین الانم که اینا رو تایپ می کنم، اشک تو چشمام حلقه زده و دلم واسه اون بحثا تنگ شده...
یه ماه دیگه، همه چی تموم میشه و همه دوستان عزیز کلیر میشن. اینو مطمئنم بچه ها. چنان انرژی از این تاپیک میاد بیرون که هر کی بهش اعتقاد داشته باشه حتماً کلیر میشه. حتمااااااااااً
ولی می دونم بعد این یه ماه این دوستی و ارتباطی که بین بچه ها بوجود اومده رو هیچی نمی تونه خدشه دار کنه ، حتی اگه این ارتباط همیشه و همیشه همینطور مجازی باقی بمونه.
از تمام دوستای خوبم که غر غرای (قر قر) من رو این مدت تحمل کردن، بهم انرژی و امید دادن و در نهایت بهم تبریک گفتن و بهم رتبه دادن تشکر می کنم و ازشون این خواهش رو دارم که اجازه بدن من تا آخر عمر این تاپیک مهمونشون و در کنارشون باشم که الان دیگه این تاپیک جزیی از زندگیمه و به این راحتیا ازش بیرون نمیره.
هر روز و هر لحظه دعاتون می کنم و آرزوی اون چیزی رو میکنم که از ته دلتون آرزوش رو دارین...

برادر کوچیکه همتون - محمد

مطمئنا تو این روزهای آخر همه چی درست میشه شک نکنید