2013-09-09 ساعت 19:48
(2013-09-08 ساعت 23:21)alaleh_al نوشته: حالا که همه درد دل کردن بزار ما هم بگیم.
برای دخترها این ماجرای صبر خیلی بدتره. من هنوز خودم کلی کار تو کلمه که باید انجام بدم. هر کاریم اینجا انجام بدم وقتی رفتی اونجا یعنی صفر. از اول. هر چقدرم که بگی زود بچه نمی خوام و حالا بچه چیه این یک مسئله ای که نمی شه ازش سر سری رد شد و احتمالا در سن 50 سالگی نمی شه در موردش فکر کرد. کلا فکر آینده داغون می کنه آدم رو.
پسرهام که فکر کار و در آمد با این اوضاع به هم ریخته آمریکا. هر چی دیرتر بری یعنی دیر شروع شدن یک زندگی.
من بعضی هفته دچار افسردگی شدید می شم و نه می خوام با کسی حرف بزنم نه از خونه برم بیرون. در هر صورت این فشارها برای هر کی خودش رو یک جور بروز می ده.
در حال حاضر هم اینقدر برخوردهای بسیار عالی دیدم(فعل معکوس بود) از آدمای این مملکت که اگه رفتم هیچ وقت آرزوی برگشت نکنم. هیچ خوبی نداشت موندن این یکی رو داشت.
خوب دوستان میبینم که همگی دارید خودتونو سبک میکنید منم.....
آلاله جونم منم کلی فکر دارم که نمیدونم چیکار کنم یکی اینکه امدم در اینجا و زندگی شروع کردم و کلی طول کشید که مثلا جا بیفتم حالا از اینجا باید برم آمریکا از طرفی سنم از طرفی یک زبان جدید از طرفی روحیات خودم در اونجا من چند ساله مستقل زندگی میکنم حالا باید اونجا استقلالم رو از دست بدم و زبان بخونم و دوباره حداقل استقلالم رو به دست بگیرم خانوادهٔ من ایران هستن خانوادهٔ همسرم همگی آمریکا هستن همسرم مرد خوبی هست ولی من اونجا تنها میشم حالا اضطراب این پرونده تنهایی اونجا تکیه به یک نفر دیگه بچه دار شدن و......
دسته بندىIR1
ارسال مدارك 2013/1/31
اپروو 2013/7/22
پرداخت آنلاين ٨٨$ و ٢٣٠$ در تاريخ 2013/9/12
نامه تكميل پرونده 2015/07/17
تاريخ مصاحبه؟؟؟؟
چقدر انتظار صبوره برعكس من
بچه ها روزهاى خوب تو راهه
ارسال مدارك 2013/1/31
اپروو 2013/7/22
پرداخت آنلاين ٨٨$ و ٢٣٠$ در تاريخ 2013/9/12
نامه تكميل پرونده 2015/07/17
تاريخ مصاحبه؟؟؟؟
چقدر انتظار صبوره برعكس من
بچه ها روزهاى خوب تو راهه