تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[reza123md]

سلام به همهٔ دوستی‌ خوبم
راستش من هنوز مهاجرت نکردم. اما همیشه اینو تو ذهنم داشتم که وقتی‌ این اتفاق برام بیفته بدون شک خشحال خواهم بود. چون می‌تونم به راحتی‌ مقایسه کنم قبل و بده زندگیمو. آمریکا به نظر من تنها برتری ای که نسبت به کشورهای دیگه داره نظام سرمایه دریشه. که این اجازه‌رو میده تا هرجا که می‌خوای پیش بری و این برای آدمای‌ بلند پرواز خبر خوش حال کننده ایه. بدون شک همیشه به این فکر خواهید کرد که چرا اومدین! مگه ایران چه مشکلی‌ داشت. من بهتون میگم چه مشکلی‌ داشت.
شما اگه حتی میلیاردها تومن تو حساب بانکیتون داشته باشین! با BMWتون اینور و اونور برین! صبح به صبح به کارخونتون سر بزنین! باز هم از نظر من یه شکست خرده این. میدونین چرا؟ چون دارین تو اجتمایی‌ زندگی‌ می‌کنین که هیچکس حتی پشیزی برای کنار دستیش ارزش قائل نیست.
تو خیابون موقه ی رانندگی‌ به راحتی‌ این رو میتونید حس کنید. شما هیچی‌ که تو آمریکا نداشته باشین! حداقل آرامش رو درین. وقتی‌ میخواین از خیابون رد شین میدونید حتا اگه حواستون نباشه یه نفر دیگه هست که حواسش به شماست و این دلگرمتون می‌کنه. اینه که یه اجتماع رو ارزشمند می‌کنه. آرامش!
حرف آخر اینکه درسته خیلی‌ از شماها خیلی‌ چیزا اینجا داشتین، اما زندگی‌ در آمریکا یعنی‌ تولدی دوباره اما بزرگ شدنی با سرعت. پس کسی‌ که تلاش می‌کنه مزدش رو میگیره. دست از تلاش بر ندارین و همیشه مثل صخره محکم باشین تا به بهترینها دست پیدا کنید. امیدوارم این تاپیک بعدها جای این باشه که فقط بگیم نه پشیمون نیستیم و موفق شدیم.
هرجا که هستین موفق باشین

بادرود
دوست عزیز خیلی ها بودند اولش مثل صخره سخت اما به مرور زمان چنان شکستند که فقط غباری از آن ها مانده خواهش میکنم برنامه " در تبعید " شبکه "منوتو 1 " را نگاه کن بعد هر چه گفتی نوکرت هم هستم
سالها باید که تا یک سنگ خاره ز آفتاب ..........در بدخشان لعل گردد یا عقیق اندر یمن

اما فقط همین را میگویم که هیچ مهاجری تا کنون نشده که حتی برای لحظه ای از مهاجرت و تصمیم خود پشیمان نشده باشد !!! همه گاهی چنین حسی را دارند و به هیچ عنوان هم قابل نکوهش نیست !!!

افشین جان من گویا از این قاعده ی شما مستثنی ام ...من بعد از 4 سال هنوز احساس پشیمونی نمیکنم ..نمیدونم شاید هنوز زود باشه ولی توی این 4 سال هر روز خدا رو شکر کردم .خیلی وقتها شده که زندگی روی سختش رو نشونم داده و خیلی وقتها شده که احساس کردم دارم زیر آب نفس میکشم ولی باز هم از اینکه مهاجرت کردم احساس پشیمونی نکردم ..بعضی وقتها افسوس میخورم که ای کاش زودتر اومده بودم و یا اینکه ای کاش شرایط کشورم طوری بود که ما مجبور نبودیم مهاجرت کنیم ولی با تمام این اوصاف هنوز از کاری که کردم پشیمون نیستم

مهاحرت کار ریسکی هست من خر کارهای ریسکی هستم کلا علاقه هام هم کارهای ریسکی است(نویسندگی ، کارآفرینی ، فایننس) عادم بشو نیستم خودم می دونم
من آمریکا هم به دنیا اومده بودم مهاجرت می کردم به یک جای دیگه
در هر صورت من هنوز دهنم بوی شیر می ده ولی پشیمون مشیمون اصلا تو کارم نیست کلا من ادم از خود راضی هستم همیشه از زندگیم راضیم ایران هم بودم خیلی راضی بودم خوش خورم که گاهی باعث شکایت دوستان یا خانواده میشد که خوب چرا اینقدر تو راضی هستی از دنیا بیا یک کوچول ناراضی باش

با درود
همان کلمات اولت را که خواندم{....شاید من مستثنی هستم....} برایت دعا کردم چون ضربه خواهی خورد آنهم بسختی . جسارت نمیکنم ولی این طرز تفکر " آشیلی " است میدانی که پاشنه پای آشیل نقطه ضعف او بود و او در حالی که مغرورانه در جدالی سخت هکتور را کشته بود با تیری که از کمان پاریس رها و بر پاشنه اش نشست به خاک افتاد . هکتور در این حماسه نماد زندگی است و آشیل کسی است که رویین تن است یعنی زندگی نتوانسته بر او چیره شود ولی در همان میدان از نقطه ضعف خود زندگی را برای همیشه بر باد میدهد .

بدون شک حرف شما صحیح هستش. اما من حرفم اینه که کسی با شکست خوردن خودشو می بازه بدون تردید هرجای ایم کره ی خاکی که باشه همیشه بازنده خواهد ماند. ما همیشه بهتره نیمه ی پر لیوان رو ببینیم. من ناراحت دوستانی میشم که اکیدشون رو از دست میدن و فکر میکنند که موفق نمیشن. چون شک ندارم که اونا چیری از کسانی که موفق شدن کم ندارن جز امید! دوست گلم رضای عزیز تو این دنیا هیچ چیز آسون به دست نمیاد. و شک نکن هدفی به این بزرگی به اراده ی بزرگ هم نیاز داره.
امیدوارم هرجا هستین شاد باشید و امیدوار. چون هیچ چیز همینطوری نخواهد ماند.

با درود
این قسمت را باهات خیلی موافقم . هر کس هر راندمانی داره هر جا بره همون راندمان رو داره لذا اول باید سعی کنه نگرش خود را تغییر بده . این ابتدایی ترین حرکت اولیه است . تغییر نگرش باعث تغییر ذهنیت و تغییر ذهنیت تحول در عمل را بدنبال خواهد داشت . پیروز باشی .