ببینید من باید یک مسأله خیلی مهم رو برای شما بگم اینجا اون هم اینه که مثل انگشتای دست که با هم فرق دارن آدم ها و شرایط و روحیاتشون هم با هم فرق دارن .
از این مهم که بگذریم باید گفت شما ۲۵ سال سن دارید و متأهل هستید خب شما اگر متأهل نبودید شاید فشار کمتری رو این اول کار متحمل میشدید (البته این هم صد در صد نمیتونه باشه ) و یکمی هم شرایط الان شما برای این که روزهای اول مهاجرت رو میگذرونید قابل درکه همه شاید همین افکار از ذهنشون بگذره
فرضن من خودم هم یک شغل معمولی دولتی داشتم سه سال پیش برای ادامه تحصیل وارد اروپا شدم بعد از اتمام تحصیل آمدم امریکا من هم روزهای اول مهاجرتم خیلی به همین موضوعی که شما فکر میکنید فکر میکردم .
باید قبل از مهاجرت و یا روزهای اول مهاجرت سریع با هوش بالا برانداز کنید که چه چیزهایی از دست دادید و چه چیزهایی به دست آوردیدو میخواید به دست بیارید .
من تجربه یکی آشناهام رو برای شما میگم . یکی از آشناهای من برنده لاتاری شده بود و درست همین ۳ ماه پیش وارد آمریکا شد و اومد پیش من تا شروع کنه اما نتونست و برگشت ایران
شرایط این شخص اینجوری بود : ۴۲ سال سنش بود ، دیپلم نداشت و مدرک مربی گری رو جایگزین کرده بود و زبان هم هیچ چیز نمیدونست طوری که اگر من نبودم هیچکاری نمیتونست بکنه و عملن فلج بود تازه تو لس آنجلسی که پر از ایرانیه و حتا ادارات دولتیش هم کارمند ایرانی داره نتونست کارش رو پیش ببره
خب این فرد تو ایران برای خودش بساز بفروش بود و سریع برگشت سر زندگیش تو ایران .
این حالت در اروپا هم بود طرف سنش از درس خوندن گذشته بود ۳۰ سال رو رد کرده بود و گپ تحصیلی داشت با آشنا و پارتی پذیرش و ویزا گرفته بود و اومده تا به یک زبان دیگه درس بخونه مسلمن اون هم ناموفق بود و بعد از کلی هزینه برگشت .
پیرو نوشته قبلیم باز میگم هرکسی خودش رو بهتر میشناسه که آیا درس خون هست علاقه داره به تحصیل ؟
سن و سالش بهش اجازه مهاجرت رو میدن ؟ هرچقدر سن شما بیشتر باشه همون قدر مهاجرت سخت تر میشه
هدفش چی هست اصلن از مهاجرت ؟ شرایط فامیلی و دوستیش در ایران چه جوری هست فرضن دور و برش همیشه شلوغه ؟ (این خیلی مسأله ساده ایه ولی خیلی خیلی مهمه خودتون بهش فکر کنید شمایی که همیشه دورتون شلوغ بوده یک آن دور و برتون خالی میشه ، خطر غربت زدگی و هوم سیک خیلی برای اینجور افراد که این سبک زندگی رو داشتن هست مخصوصن برای ما ایرانی ها که فوق العاده احساساتی هستیم )
من میشنوم که در جواب سؤالم بهم میگن هدفمون زندگی راحت و بهتر هست از مهاجرت بعد من سؤال میکنم و میبینم همون زندگیی که دنبالش میگردن رو همین الان تو ایران دارن و متوجه نیستن .
یک مسأله مهم دیگه هم که هست من فکر میکنم چند سالی هست که مهاجرت کردن به یک چشم و هم چشمی ویک داشته بدل شده طرف حاضره بره موسکو و مجارستان و حتا بلغارستان زندگی کنه اما مهاجرت کنه و از این مسابقه جا نمونه، دیگه امریکا که جای خودش رو داره
من اینجا کسانی که در سرار دنیا و تمامی کشورها نه فقط ایران مهاجرت براشون دردی رو دوا میکنه به طور کلی نام میبرم شما خودتون اگر تونستید به این لیست اضافه کنید و یا از لیست انتقاد کنید.
۱ . کسانی که برای علم مهاجرت میکنن
۲ . کسانی که برای رشته اونها چه علمی فنی و ورزشی شغل مناسبی در وطنشون وجوود نداره
۳ . کسانی که مشکلات عقیدتی دارن و نمیتونن در کشور خودشون بمونن و ...(همونطور که اشاره شد منظور فقط ایران نیست این لیست کلی هست برای همه)
۴ . کسانی که سرمایه دار و کارآفرین هستن و در کشور خودشون در کارهای اقتصادی موفق هستن
۵ . کسانی که زندگی سختی دارن و چیزی ندارن که از دست بدن منظورم اموال و دارایی و همسر و فرزند و ... هست که با تغییر جغرافیا میتونن به آرامش نسبی برسن حداقل
از این مهم که بگذریم باید گفت شما ۲۵ سال سن دارید و متأهل هستید خب شما اگر متأهل نبودید شاید فشار کمتری رو این اول کار متحمل میشدید (البته این هم صد در صد نمیتونه باشه ) و یکمی هم شرایط الان شما برای این که روزهای اول مهاجرت رو میگذرونید قابل درکه همه شاید همین افکار از ذهنشون بگذره
فرضن من خودم هم یک شغل معمولی دولتی داشتم سه سال پیش برای ادامه تحصیل وارد اروپا شدم بعد از اتمام تحصیل آمدم امریکا من هم روزهای اول مهاجرتم خیلی به همین موضوعی که شما فکر میکنید فکر میکردم .
باید قبل از مهاجرت و یا روزهای اول مهاجرت سریع با هوش بالا برانداز کنید که چه چیزهایی از دست دادید و چه چیزهایی به دست آوردیدو میخواید به دست بیارید .
من تجربه یکی آشناهام رو برای شما میگم . یکی از آشناهای من برنده لاتاری شده بود و درست همین ۳ ماه پیش وارد آمریکا شد و اومد پیش من تا شروع کنه اما نتونست و برگشت ایران
شرایط این شخص اینجوری بود : ۴۲ سال سنش بود ، دیپلم نداشت و مدرک مربی گری رو جایگزین کرده بود و زبان هم هیچ چیز نمیدونست طوری که اگر من نبودم هیچکاری نمیتونست بکنه و عملن فلج بود تازه تو لس آنجلسی که پر از ایرانیه و حتا ادارات دولتیش هم کارمند ایرانی داره نتونست کارش رو پیش ببره
خب این فرد تو ایران برای خودش بساز بفروش بود و سریع برگشت سر زندگیش تو ایران .
این حالت در اروپا هم بود طرف سنش از درس خوندن گذشته بود ۳۰ سال رو رد کرده بود و گپ تحصیلی داشت با آشنا و پارتی پذیرش و ویزا گرفته بود و اومده تا به یک زبان دیگه درس بخونه مسلمن اون هم ناموفق بود و بعد از کلی هزینه برگشت .
پیرو نوشته قبلیم باز میگم هرکسی خودش رو بهتر میشناسه که آیا درس خون هست علاقه داره به تحصیل ؟
سن و سالش بهش اجازه مهاجرت رو میدن ؟ هرچقدر سن شما بیشتر باشه همون قدر مهاجرت سخت تر میشه
هدفش چی هست اصلن از مهاجرت ؟ شرایط فامیلی و دوستیش در ایران چه جوری هست فرضن دور و برش همیشه شلوغه ؟ (این خیلی مسأله ساده ایه ولی خیلی خیلی مهمه خودتون بهش فکر کنید شمایی که همیشه دورتون شلوغ بوده یک آن دور و برتون خالی میشه ، خطر غربت زدگی و هوم سیک خیلی برای اینجور افراد که این سبک زندگی رو داشتن هست مخصوصن برای ما ایرانی ها که فوق العاده احساساتی هستیم )
من میشنوم که در جواب سؤالم بهم میگن هدفمون زندگی راحت و بهتر هست از مهاجرت بعد من سؤال میکنم و میبینم همون زندگیی که دنبالش میگردن رو همین الان تو ایران دارن و متوجه نیستن .
یک مسأله مهم دیگه هم که هست من فکر میکنم چند سالی هست که مهاجرت کردن به یک چشم و هم چشمی ویک داشته بدل شده طرف حاضره بره موسکو و مجارستان و حتا بلغارستان زندگی کنه اما مهاجرت کنه و از این مسابقه جا نمونه، دیگه امریکا که جای خودش رو داره
من اینجا کسانی که در سرار دنیا و تمامی کشورها نه فقط ایران مهاجرت براشون دردی رو دوا میکنه به طور کلی نام میبرم شما خودتون اگر تونستید به این لیست اضافه کنید و یا از لیست انتقاد کنید.
۱ . کسانی که برای علم مهاجرت میکنن
۲ . کسانی که برای رشته اونها چه علمی فنی و ورزشی شغل مناسبی در وطنشون وجوود نداره
۳ . کسانی که مشکلات عقیدتی دارن و نمیتونن در کشور خودشون بمونن و ...(همونطور که اشاره شد منظور فقط ایران نیست این لیست کلی هست برای همه)
۴ . کسانی که سرمایه دار و کارآفرین هستن و در کشور خودشون در کارهای اقتصادی موفق هستن
۵ . کسانی که زندگی سختی دارن و چیزی ندارن که از دست بدن منظورم اموال و دارایی و همسر و فرزند و ... هست که با تغییر جغرافیا میتونن به آرامش نسبی برسن حداقل