2013-12-27 ساعت 22:29
(2013-12-27 ساعت 02:25)shaman نوشته:(2013-12-17 ساعت 12:17)mohssen نوشته: دوستان خوبم...
ممنونم از همدلی صمیمانتان...
من همه کامنتهایی رو که به یادداشت من اشاره داشت رو خوندم و از همتون ممنونم ...به راستی حال بهتری پیدا کردم و خوشحالم که دوستان نامریی زیادی هستند که میتوانم بدون اینکه ببینم یا از قبل بشناسم از دور دوستی و خونگرمیشون رو حس کنم...درود بر تک تک شما
صحبت از درد مشترک همه ما ایرانیهاست...من حتی وقتی میبینم هموطنهایی که سالها اینجا زندگی کردن دیگر حتی فکر برگشتن به ایران رو هم نمیکنن و حتی ابرو در هم میکشن وقتی اسم ایران و برگشتن به ایران میاد، به راستی دلم میگیره...
من از این استحاله شدن هم میترسم...تهران دود زده و شلوغ ...هنوزم باور نمیکنم ازش دور شدم و میخوام که دیگه اونجا برنگردم..
همه ما میدونیم چرا با دست خود به مهاجرت ( تبعید خود خواسته) میریم ...
"کار و درآمد و ماشین و خانه داشتیم و در آسایش لازم بودیم در ایران اما دریغ از " X " که نداشتم. و اینک در راه غربتم برای یافتن " X " .... من قصد پرحرفی ندارم و توضیح واضحات... اما این x حالا به شکل دیگری در آمده است برای من ...خیلی خنده دار به نظر میرسه ولی این یه حس واقعیه که دارم...
زندگی، شوخی تلخی است!
محسن جان نمیدانم تابحال تصمیمت را برای بازگشت به ایران گرفتی یا نه ولی خیلی دلم میخواست حضوری باهات صحبت میکردم ومطمین هستم اگربه حرف هایم توجه میکردی وازتجربیات من وسایردوستانی که مثل من تجربه تلخ بازگشت به ایران رادارنداستفاده میکردی هیچگاه این افکارمنفی را به مغزت راه نمیدادی وبا توکل بخدا(همان خدایی که این شانس رابتو داد)وامید به فرداوفرداهای بهتر سعی وتلاش میکردی که با اوضاع وشرایط جدید خودت را وفق دهی .مختصری ازخودم برایت بگویم :پس از5سال زندکی درژاپن به یکباره تصمیم گرفتم که به ایران برگردم .(خوشی بعضی مواقع میزنه زیردل)خیلی ازدوستان سعی کردندمرااز تصمیمم منصرف کنندولی الا وبلا که مرغ ما یک پاداشت چشم که بازکردم خودم راسواربرهواپیما ودرراه ایران دیدم /بله کارازکارگذشته بود ومن بدترین تصمیم زندگیم راگرفته بودم 10ساعت از13ساعت پروازراگریه کردم ..... من پشیمان شده بودم(آنهم مثل .....) ولی افسوس که پشیمانی سودی نداشت وبیفایده بود خلاصه کنم اکنون که حدود 20 سال ازبازگشتم به ایران میگذردوسنی هم ازم گذشته هنوزهم مانندپرنده اسیردرقفس منتظردریچه ای هستم برای رهاشدن . من پس ازازدواج(که خوشبختانه موفقیت آمیزبود)دوباره تصمیم گرفتم از ایران بروم باوکیلی آشنا شدم که متاسفانه کلاهمان رابرداشت ودرسال85مبلغ36500دلارم را بالا کشیدوضربه روحی ومالی سنگینی به من وخانواده ام وارد کرد جالب است بدانی که آن خانم وکیل که ازمن و15نفردیگرکلاه برداری کرده بود دردادگاه تبریه شدوهنوزهم درایران وکانادامشغول کار است (( جالب تراینه که تو میخواهی به این مملکت برگردی)) ولی هنورناامیدنشدم وامسال برای اولین بارلاتاری ثبت نام کردم درسته ممکنه ارمن گذشته باشه ولی برای نجات فرزندانم حاضرم هرنوع سختی رابجان بخرم برادرعزیزم :دوستان بامحبت مهاجرسرا گفتنی هارا گفتندوالحق خوب هم گفتند کمی صبور باش باعجله وازروی احساسات تصمیم نگیرامیدوارم تصمیم اشتباهی نگیری که همانندمن یک عمر حسرت بخوری درخاتمه برای تو وهمه ایرانیان مهاجرومهاجرسرا آرزوی موفقیت وسلامتی دارم من2015ثبت نام کردم امیدوارم اسمم دربیاد اونجا ببینمت
عجب .... داستان زندگیت چقدر شبیه دوست من هست. اونم بعد از ده سال زندگی در ژاپن به ایران برگشت و هنوز که هنوزه بعد از فکر کنم نزدیک به 15 سال یا کمی بیشتر هنوز نتونسته اونطور که باید و شاید جا بیوفته.