2014-01-13 ساعت 23:07
(2014-01-13 ساعت 22:38)rs232 نوشته: نوبت من شد. گلاب میان کلامتان می خواستم بگویم که دوست داشتن و میزان بدی و خوبی یک چیز چندان ارتباط تنگاتنگی به هم ندارد. مثلا ممکن است ...
آرش جان، خلاصه فقط میخواستم عرض کنم که عامل جذب شدن یا نشدن در یک جامعه جدید هم یکی از مهمترین عاملها هست.
تصور کن با تمام دافعه هایی که در مورد ایران گفتی و گفتیم، در اینجا بالعکس با آغوش باز جامعه صد در صد پذیرفته میشدی هم باز همان احساس را داشتی؟
به مثال انیشتین نگاه کن؟ از جامعه آلمانی خودش با نفرت و انزجار و تبعیض رانده شده و در کشور دشمن که آمریکا باشه باز آغوش احترام و ارزش پذیرفته شد.
آیا فکر میکنی کماکان انیشتین نسبت به آلمان احساسی داشت؟ تا جایی که میدانم تا آخر عمرش حتی یک بار هم به آلمانی بودن خودش افتخار نکرد یا به فکر برگشت نبود.
حالا اگر به انیشتین در آمریکا به چشم یک مهاجری که اکثر جامعه نظری مثبتی به حضور آنها در آمریکا ندارن نگاه میشد، فکر نمیکنی که کماکان انیشتین همیشه به فکر بازگشت میبود یا کماکان احساس تعلق خاطر به آلمانی که بدترین خاطرات رو از اون داشت، داشت؟ (!!!)
همانطور که یک مهاجر افغان یا پاکستانی یا هندی اگه خودش رو بکشه و به اعلا درجه موفقیت هم برسه هیچوقت در جامعه ایران جذبه صد در صد نخواهد داشت، ما هم فکر میکنم که در این جامعه شرایطی تا حدی یکسان یا احتمالا کمی بهتر داریم.