لاس وگاس، ایالت نوادا

[yami]

سلام دوستان
کسی هست بتونه لیستی از عناوین شغل هایی که در زمینه هتل و رستوران باشه به همراه حدود دستمزد ارایه بده
با تشکر

هموطن جان، فقط یک کلمه میخواستم بگم این مشاغل مفتش گرونه.
مهارت بالا، زبان عالی، روحیه شاد، انرژی فراوان، عدم وجود رگ غیرت و گردن کلفتی و زیر بار زور نرفتن!، تمایل به دولا شدن در جلوی مشتری در حد خفن حتی اگه حرف کاملا مفت و بیجا بزنه، و علاقه بی اندازه به این مشاغل خدماتی و "خدمتگزاری دست به سینه" به دیگران میخواد که کلا در ذات ما ایرانیها و خاورمیانه ای ها نیست، ولی در جواب شندرقاز پول میدن.

شما خیلی امیدوارانه افرادراهنمایی نمیکنی کمی درپاسخ دادن به افراد دقت کن لطف کن یک مقدارازشغل خوبی که داری وسابقه نحوه بدست آوردن ومیزان فعالیت اگرتمایل داری برای افراد شرح بده تاببینیم که چه شغلی مفتش گرون نیست .خیلی پراکنده ازاین شاخه به اون شاخه بیشتراوقات درپستها توضیح میدی ومشخص نیست که هدفت ازبسط وتوضیح یک مطلب چیه یکی به نعل میزنی یکی به میخ.

از قضا من کاملا با دقت و بر اساس تجربه شخصی "هم از ایران هم از اینجا" به ایشان توضیح دادم. دوست عزیز جسارتا کسی یا باید در ایران در مشاغل خدماتی کار کرده باشه که بگه مشاغل خدماتی با این استاندارد بالایش هم چیزی نیست و یا اینجا هتل و رستوران تشریف نبرده باشه که فکر کنه حالا مثل ایران یک سینی بر میداره چهارتا بشقاب رو میبره میذاره جلوی مشتری و تمام.
آدم برای شناخت بهتر هر شغلی یا باید خودش داخل اون شغل بوده باشه یا با دقت تمام و خیلی ریزبینانه به مسئله نگاه کنه که باز هم تجربه شخصی نمیشه.
نمونه اش اینکه اینجا اویل به من میگفتن که برو در این کروز (کشتی های مسافرتی) کار کن. چند تا زبان بلدی و خلاصه خوبه.
به هر حال ما حرف گوش نکردیم و همان دو هفته ای هم که در یک کانتری کلاب کنترلر کیفیت بودم برای هفت پشتم بس شد و حسابی عیار کار دستم آمد که کنترل کیفی این باشه، وای بحال room keeper ها و سرور ها و گارسون ها و ... بقیه. تازه کانتری کلاب بود، چیزی در حد هتل 6 ستاره.
بهرحال سالها گذشت و ما جایتان خالی در سه ماه گذشته دو بار با کروز رفتیم گردش. هر کدام تقریبا یک هفته.
از روی کنجکاوی و البته بیکاری (!!) حسابی رفتن تو نخ پرسنل خدماتی از روم کیپر ها گرفته تا گارسونها و سرورها و بقیه و تازه فهمیدم که یک من ماست در اینجا چقدر کره میدهد.
روزی بیش از دوازده ساعت کار اما با سه چهار استراحت کوتاه مابین شیفتها. هفت روز هفته (بجز چند ساعت در بعضی از بنادر که اجازه میدن به بعضی هاشون چند ساعت از کشتی پیاده بشن) و حقوق ناچیز و خیلی مسائل دیگه.
نتیجتا اینکه بیشتر (بهتر بگم همه) پرسنل خدماتی شان اهل اندونزی و فیلیپین و هند و گاها آمریکای جنوبی بودن ولی یک نفر آمریکایی یا اروپایی در بین پرسنل خدماتی نبود. و البته خیلی مسائل دیگه که حال تایپ کردنش رو ندارم.
مردم هم فکر میکنن که این کشتی ها همش فان و تفریحه و اینا هم قاطی مردم چه عشقی میکنن.
اینجا هم دوست عزیز، اگه شما تشریف میبرید رستوران و خانمی زیبا و خندان با جان و دل برایتان خدمت میکند، نه به معنی این هست که ایشان از کارشان راضی هستن و نه اینکه ایشان پول خوبی میگیرند.
اما این به آن معنی هست که ایشان که خانم زیبای آمریکایی هستند و سفید پوست و زبان مادری انگلیسی و آشنا به اداب و رسوم و تعارفات خدماتی اینجا شده اند این از بابت نیاز مالی و نه عشق خدمتگزاری به مشتری، اما ایرانی هم نهایت برای ایشان میشود سینی بیار و ظرف شور و پیاز پوست کن و تی کش کف سالن.
باز هم عرض میکنم بنده یا هر کسی اینجا چیزی مینویسد صرفا بر اساس مشاهدات و تجربیات شخصی اش هست. حالا اگر شما در رستوران کار کرده اید و خیلی خوش گذشته و پول خوبی هم گرفته اید، شما هم تجربه مثبت تان را بیان کنید تا این دوست ما این وسط نتیجه ای برای خودش بگیرد. اینکه شما مهندس مثلا کامپیوتر باشید و تشریف ببرید رستوران و به شما خوش بگذرد دلیل بر این نیست که حتما گارسون تان هم از خدمتگزاری شما یا هر مشتری دیگری از صمیم دل شاد و راضی هست.

*** هدفم از بسط و توضیح مسائل هم ... بگذریم. شما ظاهرا قصد بحث و جدل دارید. روی صحبت من با شما نبود. کسی که سوال پرسید اگر فکر کند که حرف نامربوطی گفته ام مطمئنا اعتراض خواهد کرد و من اخلاقا موظف هستم که جواب بدهم. اما اینکه شما بدون شرکت در بحث و جواب به سوال ایشان از نقطه نظر خودتان، من را مواخذه کنید، صحیح نیست.

من فکرنمیکنم شما تجربه کاردرکروزداشته باشید با عرض شرمندگی ومعذرت.چون خیلی پراکنده وبا ازاین شاخه به اون شاخه پریدن توضیح میدید من بیشترپستهای شماروخوندم ودقت کردم خیلی پراکنده وعجیب وغریب وازهرمطلبی وشاخه ای یک چیزی تو ضیح دادن سعی براین دارید که بنویسیدتجربه منحصربه فردی داشتید .ودرهرزمینه ای تخصص داشتید.
امیدوارم که موفق باشید وبه زودی کاری پیداکنیدوازاین بحران خارج بشید

لزومی به عذرخواهی نیست دوست عزیز چون بنده هم اصلا نگفتم که در کروز کار میکنم یا کرده ام (ولی در کانتری کلاب کار کرده ام). عرض کردم که آن اوایل به من پیشنهاد میکردن در کروزها دنبال کار بگردم که بخاطر اینکه این کروزها اکثرا رجیستر آمریکا نیستند (تا پول کمتری به پرسنل بدهند) دیدم برای سیتیزنی ام بد میشود و بیخیال شدم. اما در این دو سفری که جدیدا با آنها داشتم به عمق فاجعه ای به نام کار در کروز پی بردم.
متاسفانه من مثل شما فرد با تجربه ای نیستم و هر چه هم در اینجا مینویسم نهایتا تجربیاتی هستن که یک یا دو یا حد اکثر سه سال سن دارند.
حتی من همیشه مدتی که این تجربه شخصی به دست آمده را هم همیشه قید کرده ام که خواننده متوجه باشد که این نتیجه گیری من از کار یا مشاهده ای یک هفته ای، دو هفته ای یا یک ساله هست. (با اینکه برای یک نفر هم بیشتر از آن ممکن از صرف وقت مقرون به صرفه نباشد)
اگر شما به تجربه یا مشاهده یک هفته ای میگویید تخصص، خوب من هم متخصص! ایرادی ندارد.
اما متوجه منظور شما از بحران نشدم. من الان دو سال هست که تمام وقت تحصیل میکنم و هنوز دو سال دیگر هم از درسم مانده است.
مدتی که از ایران و تکیه کلامهای کوچه بازاری جدید (که البته علاقه زیادی به انها دارم) دور بوده ام و خوب این قلم را هم از شما یادگرفتیم. تحصیل تمام وقت یا همان بحران.
تمام وقت یعنی اینکه هر ترم نزدیک به 15 واحد درسی بر میدارم و عملا حتی اگر بخواهم هم امکان کار کردن برایم میسر نیست مگر به قیمت پایین رفتن نمره هایم.
تازه که به آمریکا آمده بودم، هموطنان عزیزی مثل شما به اندازه کافی در حق من لطف کردند و با در باغ سبز نشان دادن باعث اتلاف نزدیک به یک سال از وقت من در چندین شغل مختلف شدند و نهایتا خودم به حرف آخر رسیدم که چاره کار از اول درس خواندن هست. حالا هم که آن هموطنان عزیز در اینجا حضور ندارند، شما به نمایندگی شان ناراحت هستید.

این دوست ما آمده در مورد شغلی سوالی پرسیده. من نظر و مشاهدات خودم را گفتم. شما هم اگر در این مشاغل کار کرده اید، یا از اطرافیانتان کسی کار کرده و تعریفش را شنیده اید یا اصلا خودتان یک تخیلاتی در موردش دارید، تشریف بیاورید و نظرتان را بنویسید. اما این وسط به من گیر دادنتان فقط این را نشان میدهد که متاسفانه مانند بعضی سرمایه داران خرد و کلان ایرانی در امریکا از نــــــــــبود طبقه کارگر و توسری خور و به نان شب محتاج و تحصیل نکرده در جامعه مهاجر ایرانی به شدت ناراحت هستید.