درود
ببخشید که خیلی مشغول بودم و یکی دو روزی نتوانستم به کافه سر بزنم
حالا برای جبران یه مقاله برایتان میگذارم امیدوارم خوشتان بیاید
این مقاله را مدتها پیش در یک سایت بسیار پرطرفدار منتشر کردم (حدود 6 سال قبل)
به یاد فئودور میخایلوویچ داستایوفسکی
جنایت و مکافات
داستايفسكي » اين غول ادبيات جهان، بد شانس ترين زنداني سياسي زمان خود بود . دولت تزاري دستور داده بود كه او را به جاي هم بند ساختن بازندانيان سياسي ، به زندان عادي يا بند او باش و جنايكاران بفرستند. بدين ترتيب اوچهارسال از بهترين سالهاي عمر خود را در ميان دزدها و آدم كشها و بطور كلي خلافكاراني گذراند كه از آن دوران مخوف در كتابي تحت عنوان «خاطرات خانه اموات »ياد مي كند.در اين مدت اوفرصت كرد تا پايين ترين طبقات جامعه را كه به قول خودش سيلي خورده و دشنام شنيده اند را از نزديك ببيند.
«راسكول نيكف » قهرمان رمان معروف جنايت و مكافات او روانكاو مجرماني است كه از احساس گناه و ترس از كيفرقانوني رنج مي برند . «راسكول نيكف» دانشجوي بيست و يكساله و فقيري است كه پيرزن رباخوار و خواهر كرولال او را از شدت نفرت و اسيتصال مي كشد و بعد، از شدت احساس گناه و ترس از قانون ، آنچنان تعادل رواني خود را از دست مي دهد كه براي رهائي، خودرا تسليم پليس مي كند. پيام داستايفسكي روشن است : قاتل اگر بتواند از چنگال قانون فرار كند، اما عذاب وجدان و ترس از كيفر او را رها نخواهد كرد. به قول معروف خون بيگناه و خجالت از مردم دامن او را مي گيرد.بعد از سقوط آلمان نازي ،تمام كساني كه به هر صورت دستشان به خون مردم آلود ه بود، دچار آنچنان احساس گناه و ترسو خجالت از مردم شدند كه عده اي ازكشور فرار كردند ، گروهي با تغيير ظاهر ،حتي جراحي صورت خود را ازمردم پنهان كردند، اما سرانجام همه گرفتار چنگال قانون شدند.
«فانون » روان پزشك و مبارز سرشناس الجزايري كه به علت حرفة خود ستمگران وستمديدگان را تواماً مورد معالجه قرار ميداد، در اين مورد به نتايج جالبي رسيده بود . از نظر او ، ستمگران نيز هنگام بازجوئي و شكنجه ستمديدگان فشارهاي شديدي را تحملمي كنند. او شاهد بود كه بازجويان و شكنجه گران فرانسوي در الجزاير غالباً دچاربدخوابي و بي خوابي و يا ناراحتي هاي رواني گوناگوني مي شدند كه گاهي براي خانواده خود و در نهايت براي جامعه مشكل آفرين مي شدند.هسته اصلي اين ناراحتي ها عذاب وجدان يا ترس از مجازات است كه از نظر درد شناسي رواني و آسيب شناسي اجتماعي بسيارخطرناك محسوب مي شود.سرهنگ «تي بس »خلبان آمريكائي كه «هيروشيما» و «ناكازاكي » را بمباران اتمي كرد،بعد از آگاهي از ابعاد فاجعه آنچنان دچار احساس گناه گرديدكه تعادل رواني و زندگي عادي او به هم خورد، آنقدر به او داروهاي خواب آور تزريق كردند كه معتاد به مرفين و ساير داروهاي مخدر گرديد و سرانجام در اوج عذاب وجدان وترس مرد .
«اوپن هايمر» دانشمند اتمي آمريكا كه در پروژه تهيه بمب اتمي دست داشت نيز دچار اين عارضه رواني گرديد، چون علناً به كاربري نظامي انرژي اتمي اعتراض كرد، براي او پرونده سازي شد و مورد محاكمه قرار گرفت .بعد ازجنگ ويتنام كه به علت اهميت ابعاد سياسي ، اقتصادي و نظامي قضيه به «عصر ويتنام» معروف شد ، جامعه آمريكا با سربازان و افسراني روبرو شد كه به علت كشتار مردم ويتنام وتخريب آن كشور و سرانجام شكست شرم آور نظامي ،دچار احساس كشنده گناه ،پوچي واحساس حقارت شده بودند. اين افراد هر چند وقت يكبار دست به خودكشي ، ديگر كشي ،آتش سوزي و برهم زدن نظم اجتماعي مي زدند.به طوركلي هر چقدر يك رژيم فاقدپايگاه اجتماعي باشد و از مردم بيشتر فاصله بگيرد دامنه سركوب آن شديدتراست . سركوب نيازمند سازمانهاي وسيع اطلاعاتي ،زنداني و ماموران بازجوئي و شكنجه گران است.به عبارت دقيق تر اينها ، خصوصاً تعداد زندانيان سياسي ، شاخص مشروعيت هر رژيم است .كودتاي 1965 اندونزي ، از جمله وحشتانك ترين كودتا هاي قرن بيستم، شايدتاريخ جهان است كه در آن ، رژيم دست نشانده اندونزي با پشتيباني مستقيم آمريكا وانگليس ، بيش ازيك ميليون نفراز مخالفان خود را قتل عام كرد .هدف رژيم كودتا ،فقط بدست گرفتن قدرت نبود ، بلكه گسترش روانشناسي ترس و خفه كردن هر گونه مخالفت حتي در ذهن مردم بود. به دستور ژنرال سوهارتو قصاب اندونزي ، بسياري از مخالفان رازنده زنده سر مي بريدند و سر آنها را براي ارعاب مردم به كوچه و خيابان پرتاب ميكردند .شكنجه گران كه آخرين تكنيك هاي شكنجه هاي جسمي و رواني را زير نظركارشناسان آمريكائي و انگليسي آموخته بودند از هيچ جنايتي براي خرد كردن زندانيان سياسي خود داري نمي كردند.خانم «كارملوبودي جاردو » فعال سياسي چپ گرا كه خاطرات خود را در زندانهاي كودتا تحت عنوان «جان بدربردن از گولاك اندونزي » نوشته ، به مواردي از شكنجه كه طي بازجوئي ها صورت مي گرفت اشاره مي كند كه به علت مقاومت زندانيان ،شكنجه گران از نظر شخصيتي و اخلاقي خرد مي شدند. بعد كينه و نفرت كورشكنجه گر تبديل به شرمساري و احترامي عميق به زنداني مي شد .يكي از زندانيان سياسي رژيم گذشته ،از شكنجه گري صحبت مي كند كه چون قادر به از پا در آوردن زنداني نشد ، به گريه و التماس افتاد.
تيمسار «آ» از روساي معروف دادگاه هاي بعد از كودتاي 28 مردادبود. افتخارش محاكمه و مجازات خائين به شاه و مردم بود و عميقاً اعتقاد داشت كه رهبر مملكت از يك فّره ايزدي و حمايت الهي در اداره مملكت برخوردار است .دادگاههايعلني و غير علني ،زنداني و شكنجه گاه ها و بالاخره جوخه هاي اعدام زير نظر تيمسارهر طور بود سكوت قبرستان را به جامعه تحميل نمودند .تيمسار با سينه هاي پر ازمدال ،آنچنان با غرور و افتخار در محافل ظاهر مي شد كه گوئي «فيلد مارشال رمل»براي عرض گزارش به حضور «پيشوا» مي رود . اسم او لرزه بر اندام تمام مردم ، خصوصاًزندانيان سياسي مي انداخت . هر چقدر به دوران بازنشستگي نزديكتر مي شد، احساس ميكرد كه دراين مسابقه تملق و دروغ از ديگران بيشتر عقب مي ماند و بالاخره وقتي به افتخار بازنشستگي !! نائل شد، مانند تمام رجال كشوري و لشگري حتي تا حدي مردم عاديپا به دروازه بيماري گذاشت.ديگر از جلال و شكوه دوران گذشته خبري نبود، نه تنها مردم ، بلكه خانواده نيز زياد اعتنائي به او نداشتند . گاهي در خيابان مردم عادي او را با انگشت به هم نشان ميداند كه : اوناهاش جلاد كودتا !!كم كم متوجه شد كه از آنطرف رانده و از اين طرف مانده است و اربابان ،كلاه سرش گذاشته اند . بيخوابي و بدخوابي همراه با كابوسهاي و حشتناك سلامت او را مختل كرده بود. داروهاي روان گرداني كه پزشكان به او مي دادند، بدترش كرده بودند. يك روز تمام پزشكان معالج خود را به فحش كشيد و تمام داروها را بيرون ريخت و به مشروب پناه برد.در شروعانقلاب به خارج گريخت و درآنجا زن و بچه هايش هم تركش كردند، بالاخره در اوج جنون و بيماري ،در يك اطاق اجاره ائي زير شيرواني مرد ……
اين درد و بدبختي فقط سرنوشت او نبود، گريبان تمام كساني را گرفته بود كه تا ديروز براي سگ خود ،بيشتر از مردم ارزش قائل بودند . بعد ازفرار ،در غربت مجبور شدند كه براي گذراندن زندگي ، راننده تاكسي ، دربان هتل ، كارگر سوپر يا حداكثر كارمند يك بنگاه مشاور املاك شوند .
آنجا ترس و پشيماني و اندوه گريبانشان را رها نمي كرد ،تلخ ترين ناسزاها را نثار خود و اربابهاي خود مي كردند و از سايه خود هم مي ترسيدند . وقتي هويت واقعي آنها در جامعه برملا مي شود، از خانواده خود هم خجالت مي كشند. ازطرف ديگر خانواده آنها هم دچار زجر وعذاب و خجالت مي شوند. اين مجرمان سياسي كه نه در غربت دلي شاد و نه روئي در وطن دارند بيشتر از همه از گذشته خود ميگريزند
جنايتكاران آلمان نازي چهره خود را جراحي كرده و ازترس خشم مردم به گوشه و كنار دور افتاده دنيا گريختند ــ «گوبلز» وزير تبليغات آلمان نازي مي گفت كه : دروغ هرچه بزرگتر باشد،مردم راحت تر قبول مي كنند !! اماهنگام سقوط رژيم ،ديگركسي گوش به حرفهاي او نمي داد، كلاه پيشوا ديگر پشم نداشت ،از چند سوء قصد تصادفاً جان بدر برد ، هنگامي كه متوجه شد كه دستگاه دروغ پردازي وسركوب او درحال واژگوني است، او و گوبلز و خانواده هايشان دسته جمعي خودكشي كردند.مارشال گورنيگ فرمانده نيروي هوائي در دادگاه با حقارت گفت : ما فقط فرمانهاي پيشوا را اجراء مي كرديم. «برشت »در مورد ملتي كه دچار كيش شخصيت و اطاعت كوركورانه شده بود به تلخي گفت : بيچاره ملتي كه به رهبر احتياج داشته باشد .در جنگ ويتنام بعد از شكست خفت بار آمريكا و متحدان او «وان تيو» رئيس جمهور دست نشانده ويتنام جنوبي در يك مصاحبه تلويزيوني بار اصلي شكست را متوجه اربابان آمريكائي خودكرد و به اتفاق ساير دولتمردان با حقارت و وحشت زننده ائي از كشور گريختند.
«وان تيو» در آمريكا گم شد، شايد هم سربه نيست گرديد تا بسياري از اسرار مخفي بماند. «ژنرال كائوكي »نخست وزير كشور مانند بسياري از شخصيت هاي كشوري و لشكري فراري جهان سوم و چهارم مشروب فروشي باز كرد و بعد وارد معاملات زمين و مسكن شد.بدين ترتيب كساني كه با كمك بيگانه دوميليون مردم كشور خود را قتل عام و زمينكشورشان را با بمب شخم زدند در غربت به دلالي و كلاهبرداري و مشروب فروشي پرداختند.
تاريخ ثبت نموده رژيمي كه مشروعيت خود را نزد مردم از دست بدهد ،كمكهاي خارجي هر چند هم كه زياد باشد ، سرنوشت نهائي او را عوض نخواهد كرد . تضادهاي حل نشده، او را از درون خواهد پوساند و سركوب و لجاجت و سرسختي، فقط زمان مرگ اور به جلو خواهد انداخت .
فرجام روشنفكران خود فروخته را در ادبيات جهان مي توان نمايشنامه «دكتر فاستوس» شاعر نمايشنامه نويس انگليس ديد . «دكتر فاستوس» دانشمندي است كه براي چشيدن تمام لذات جهان روح خود را به شيطان فروخته ـ اما روز كيفر غرور و مستي پيروزي ننگين جاي خود را به اندوه و پشيماني مي دهد سرخورده و هراسان از خداوند طلب بخشش مي كند. آرزو دارد كه زمان از حركت بايستد تا او نجات پيدا كند.
در شب تاريك و طوفاني ، وحشت زده از روز مجازات فرياد مي زند : اي اسبان چابك كه گردونه شب را بر فراز آسمان مي كشيد، آرامتر گام برداريد. اي ستارگان آسمان كه همه دم در جنبش و تكاپوئيد ، دمي از حركت بازايستيد تا مگر زمان محدود گردد و نيمه شب هرگز فرا نرسد .
اي ديدة درخشان و زيبايي طبيعت بار ديگر از خاور بدرخش و جهان تاريك را روشني ببخش ،تا مگر فاستوس بتواند توبه كرده و روح خويش را از عذاب برهاند.
نگاه كن ، خداوند دست قدرت خويش را دراز كرده و پيشاني از خشم پرچين ساخته است . اي كوه ها وقلل بلند ومرتفع ، مروت كرده به سرمن فرود آئيد و مرا پنهان كنيد، مگر غضب خداوندي به من اصابت نكند. نه فاستوس اگر به كسي بايد نفرين كني ، به خويشتن وشيطان نفرين كن كه ترا از مسرات بهشت محروم كرد.
ببخشید که خیلی مشغول بودم و یکی دو روزی نتوانستم به کافه سر بزنم
حالا برای جبران یه مقاله برایتان میگذارم امیدوارم خوشتان بیاید
این مقاله را مدتها پیش در یک سایت بسیار پرطرفدار منتشر کردم (حدود 6 سال قبل)
به یاد فئودور میخایلوویچ داستایوفسکی
جنایت و مکافات
داستايفسكي » اين غول ادبيات جهان، بد شانس ترين زنداني سياسي زمان خود بود . دولت تزاري دستور داده بود كه او را به جاي هم بند ساختن بازندانيان سياسي ، به زندان عادي يا بند او باش و جنايكاران بفرستند. بدين ترتيب اوچهارسال از بهترين سالهاي عمر خود را در ميان دزدها و آدم كشها و بطور كلي خلافكاراني گذراند كه از آن دوران مخوف در كتابي تحت عنوان «خاطرات خانه اموات »ياد مي كند.در اين مدت اوفرصت كرد تا پايين ترين طبقات جامعه را كه به قول خودش سيلي خورده و دشنام شنيده اند را از نزديك ببيند.
«راسكول نيكف » قهرمان رمان معروف جنايت و مكافات او روانكاو مجرماني است كه از احساس گناه و ترس از كيفرقانوني رنج مي برند . «راسكول نيكف» دانشجوي بيست و يكساله و فقيري است كه پيرزن رباخوار و خواهر كرولال او را از شدت نفرت و اسيتصال مي كشد و بعد، از شدت احساس گناه و ترس از قانون ، آنچنان تعادل رواني خود را از دست مي دهد كه براي رهائي، خودرا تسليم پليس مي كند. پيام داستايفسكي روشن است : قاتل اگر بتواند از چنگال قانون فرار كند، اما عذاب وجدان و ترس از كيفر او را رها نخواهد كرد. به قول معروف خون بيگناه و خجالت از مردم دامن او را مي گيرد.بعد از سقوط آلمان نازي ،تمام كساني كه به هر صورت دستشان به خون مردم آلود ه بود، دچار آنچنان احساس گناه و ترسو خجالت از مردم شدند كه عده اي ازكشور فرار كردند ، گروهي با تغيير ظاهر ،حتي جراحي صورت خود را ازمردم پنهان كردند، اما سرانجام همه گرفتار چنگال قانون شدند.
«فانون » روان پزشك و مبارز سرشناس الجزايري كه به علت حرفة خود ستمگران وستمديدگان را تواماً مورد معالجه قرار ميداد، در اين مورد به نتايج جالبي رسيده بود . از نظر او ، ستمگران نيز هنگام بازجوئي و شكنجه ستمديدگان فشارهاي شديدي را تحملمي كنند. او شاهد بود كه بازجويان و شكنجه گران فرانسوي در الجزاير غالباً دچاربدخوابي و بي خوابي و يا ناراحتي هاي رواني گوناگوني مي شدند كه گاهي براي خانواده خود و در نهايت براي جامعه مشكل آفرين مي شدند.هسته اصلي اين ناراحتي ها عذاب وجدان يا ترس از مجازات است كه از نظر درد شناسي رواني و آسيب شناسي اجتماعي بسيارخطرناك محسوب مي شود.سرهنگ «تي بس »خلبان آمريكائي كه «هيروشيما» و «ناكازاكي » را بمباران اتمي كرد،بعد از آگاهي از ابعاد فاجعه آنچنان دچار احساس گناه گرديدكه تعادل رواني و زندگي عادي او به هم خورد، آنقدر به او داروهاي خواب آور تزريق كردند كه معتاد به مرفين و ساير داروهاي مخدر گرديد و سرانجام در اوج عذاب وجدان وترس مرد .
«اوپن هايمر» دانشمند اتمي آمريكا كه در پروژه تهيه بمب اتمي دست داشت نيز دچار اين عارضه رواني گرديد، چون علناً به كاربري نظامي انرژي اتمي اعتراض كرد، براي او پرونده سازي شد و مورد محاكمه قرار گرفت .بعد ازجنگ ويتنام كه به علت اهميت ابعاد سياسي ، اقتصادي و نظامي قضيه به «عصر ويتنام» معروف شد ، جامعه آمريكا با سربازان و افسراني روبرو شد كه به علت كشتار مردم ويتنام وتخريب آن كشور و سرانجام شكست شرم آور نظامي ،دچار احساس كشنده گناه ،پوچي واحساس حقارت شده بودند. اين افراد هر چند وقت يكبار دست به خودكشي ، ديگر كشي ،آتش سوزي و برهم زدن نظم اجتماعي مي زدند.به طوركلي هر چقدر يك رژيم فاقدپايگاه اجتماعي باشد و از مردم بيشتر فاصله بگيرد دامنه سركوب آن شديدتراست . سركوب نيازمند سازمانهاي وسيع اطلاعاتي ،زنداني و ماموران بازجوئي و شكنجه گران است.به عبارت دقيق تر اينها ، خصوصاً تعداد زندانيان سياسي ، شاخص مشروعيت هر رژيم است .كودتاي 1965 اندونزي ، از جمله وحشتانك ترين كودتا هاي قرن بيستم، شايدتاريخ جهان است كه در آن ، رژيم دست نشانده اندونزي با پشتيباني مستقيم آمريكا وانگليس ، بيش ازيك ميليون نفراز مخالفان خود را قتل عام كرد .هدف رژيم كودتا ،فقط بدست گرفتن قدرت نبود ، بلكه گسترش روانشناسي ترس و خفه كردن هر گونه مخالفت حتي در ذهن مردم بود. به دستور ژنرال سوهارتو قصاب اندونزي ، بسياري از مخالفان رازنده زنده سر مي بريدند و سر آنها را براي ارعاب مردم به كوچه و خيابان پرتاب ميكردند .شكنجه گران كه آخرين تكنيك هاي شكنجه هاي جسمي و رواني را زير نظركارشناسان آمريكائي و انگليسي آموخته بودند از هيچ جنايتي براي خرد كردن زندانيان سياسي خود داري نمي كردند.خانم «كارملوبودي جاردو » فعال سياسي چپ گرا كه خاطرات خود را در زندانهاي كودتا تحت عنوان «جان بدربردن از گولاك اندونزي » نوشته ، به مواردي از شكنجه كه طي بازجوئي ها صورت مي گرفت اشاره مي كند كه به علت مقاومت زندانيان ،شكنجه گران از نظر شخصيتي و اخلاقي خرد مي شدند. بعد كينه و نفرت كورشكنجه گر تبديل به شرمساري و احترامي عميق به زنداني مي شد .يكي از زندانيان سياسي رژيم گذشته ،از شكنجه گري صحبت مي كند كه چون قادر به از پا در آوردن زنداني نشد ، به گريه و التماس افتاد.
تيمسار «آ» از روساي معروف دادگاه هاي بعد از كودتاي 28 مردادبود. افتخارش محاكمه و مجازات خائين به شاه و مردم بود و عميقاً اعتقاد داشت كه رهبر مملكت از يك فّره ايزدي و حمايت الهي در اداره مملكت برخوردار است .دادگاههايعلني و غير علني ،زنداني و شكنجه گاه ها و بالاخره جوخه هاي اعدام زير نظر تيمسارهر طور بود سكوت قبرستان را به جامعه تحميل نمودند .تيمسار با سينه هاي پر ازمدال ،آنچنان با غرور و افتخار در محافل ظاهر مي شد كه گوئي «فيلد مارشال رمل»براي عرض گزارش به حضور «پيشوا» مي رود . اسم او لرزه بر اندام تمام مردم ، خصوصاًزندانيان سياسي مي انداخت . هر چقدر به دوران بازنشستگي نزديكتر مي شد، احساس ميكرد كه دراين مسابقه تملق و دروغ از ديگران بيشتر عقب مي ماند و بالاخره وقتي به افتخار بازنشستگي !! نائل شد، مانند تمام رجال كشوري و لشگري حتي تا حدي مردم عاديپا به دروازه بيماري گذاشت.ديگر از جلال و شكوه دوران گذشته خبري نبود، نه تنها مردم ، بلكه خانواده نيز زياد اعتنائي به او نداشتند . گاهي در خيابان مردم عادي او را با انگشت به هم نشان ميداند كه : اوناهاش جلاد كودتا !!كم كم متوجه شد كه از آنطرف رانده و از اين طرف مانده است و اربابان ،كلاه سرش گذاشته اند . بيخوابي و بدخوابي همراه با كابوسهاي و حشتناك سلامت او را مختل كرده بود. داروهاي روان گرداني كه پزشكان به او مي دادند، بدترش كرده بودند. يك روز تمام پزشكان معالج خود را به فحش كشيد و تمام داروها را بيرون ريخت و به مشروب پناه برد.در شروعانقلاب به خارج گريخت و درآنجا زن و بچه هايش هم تركش كردند، بالاخره در اوج جنون و بيماري ،در يك اطاق اجاره ائي زير شيرواني مرد ……
اين درد و بدبختي فقط سرنوشت او نبود، گريبان تمام كساني را گرفته بود كه تا ديروز براي سگ خود ،بيشتر از مردم ارزش قائل بودند . بعد ازفرار ،در غربت مجبور شدند كه براي گذراندن زندگي ، راننده تاكسي ، دربان هتل ، كارگر سوپر يا حداكثر كارمند يك بنگاه مشاور املاك شوند .
آنجا ترس و پشيماني و اندوه گريبانشان را رها نمي كرد ،تلخ ترين ناسزاها را نثار خود و اربابهاي خود مي كردند و از سايه خود هم مي ترسيدند . وقتي هويت واقعي آنها در جامعه برملا مي شود، از خانواده خود هم خجالت مي كشند. ازطرف ديگر خانواده آنها هم دچار زجر وعذاب و خجالت مي شوند. اين مجرمان سياسي كه نه در غربت دلي شاد و نه روئي در وطن دارند بيشتر از همه از گذشته خود ميگريزند
جنايتكاران آلمان نازي چهره خود را جراحي كرده و ازترس خشم مردم به گوشه و كنار دور افتاده دنيا گريختند ــ «گوبلز» وزير تبليغات آلمان نازي مي گفت كه : دروغ هرچه بزرگتر باشد،مردم راحت تر قبول مي كنند !! اماهنگام سقوط رژيم ،ديگركسي گوش به حرفهاي او نمي داد، كلاه پيشوا ديگر پشم نداشت ،از چند سوء قصد تصادفاً جان بدر برد ، هنگامي كه متوجه شد كه دستگاه دروغ پردازي وسركوب او درحال واژگوني است، او و گوبلز و خانواده هايشان دسته جمعي خودكشي كردند.مارشال گورنيگ فرمانده نيروي هوائي در دادگاه با حقارت گفت : ما فقط فرمانهاي پيشوا را اجراء مي كرديم. «برشت »در مورد ملتي كه دچار كيش شخصيت و اطاعت كوركورانه شده بود به تلخي گفت : بيچاره ملتي كه به رهبر احتياج داشته باشد .در جنگ ويتنام بعد از شكست خفت بار آمريكا و متحدان او «وان تيو» رئيس جمهور دست نشانده ويتنام جنوبي در يك مصاحبه تلويزيوني بار اصلي شكست را متوجه اربابان آمريكائي خودكرد و به اتفاق ساير دولتمردان با حقارت و وحشت زننده ائي از كشور گريختند.
«وان تيو» در آمريكا گم شد، شايد هم سربه نيست گرديد تا بسياري از اسرار مخفي بماند. «ژنرال كائوكي »نخست وزير كشور مانند بسياري از شخصيت هاي كشوري و لشكري فراري جهان سوم و چهارم مشروب فروشي باز كرد و بعد وارد معاملات زمين و مسكن شد.بدين ترتيب كساني كه با كمك بيگانه دوميليون مردم كشور خود را قتل عام و زمينكشورشان را با بمب شخم زدند در غربت به دلالي و كلاهبرداري و مشروب فروشي پرداختند.
تاريخ ثبت نموده رژيمي كه مشروعيت خود را نزد مردم از دست بدهد ،كمكهاي خارجي هر چند هم كه زياد باشد ، سرنوشت نهائي او را عوض نخواهد كرد . تضادهاي حل نشده، او را از درون خواهد پوساند و سركوب و لجاجت و سرسختي، فقط زمان مرگ اور به جلو خواهد انداخت .
فرجام روشنفكران خود فروخته را در ادبيات جهان مي توان نمايشنامه «دكتر فاستوس» شاعر نمايشنامه نويس انگليس ديد . «دكتر فاستوس» دانشمندي است كه براي چشيدن تمام لذات جهان روح خود را به شيطان فروخته ـ اما روز كيفر غرور و مستي پيروزي ننگين جاي خود را به اندوه و پشيماني مي دهد سرخورده و هراسان از خداوند طلب بخشش مي كند. آرزو دارد كه زمان از حركت بايستد تا او نجات پيدا كند.
در شب تاريك و طوفاني ، وحشت زده از روز مجازات فرياد مي زند : اي اسبان چابك كه گردونه شب را بر فراز آسمان مي كشيد، آرامتر گام برداريد. اي ستارگان آسمان كه همه دم در جنبش و تكاپوئيد ، دمي از حركت بازايستيد تا مگر زمان محدود گردد و نيمه شب هرگز فرا نرسد .
اي ديدة درخشان و زيبايي طبيعت بار ديگر از خاور بدرخش و جهان تاريك را روشني ببخش ،تا مگر فاستوس بتواند توبه كرده و روح خويش را از عذاب برهاند.
نگاه كن ، خداوند دست قدرت خويش را دراز كرده و پيشاني از خشم پرچين ساخته است . اي كوه ها وقلل بلند ومرتفع ، مروت كرده به سرمن فرود آئيد و مرا پنهان كنيد، مگر غضب خداوندي به من اصابت نكند. نه فاستوس اگر به كسي بايد نفرين كني ، به خويشتن وشيطان نفرين كن كه ترا از مسرات بهشت محروم كرد.
به دلایل شخصی از مدیریت استعفا داده ام لطفا سولات مربوط به مدیریت را از من نپرسید