2010-05-19 ساعت 20:48
درود
از اونجایی که این تایپیک در گفتگوی آزاد غیر مهاجرتی بوده و بنده نیز اساس عضویت در فروم مهاجرتی را بر مفید بودن ارسالهایم برای هموطنانم میدانم ,یک تجربه شخصی را که فقط از یه ایرانی بر می آید را توصیف میکنم.
یکی از اون کارهایی که تو ایران ,سر هر کدوم از ماها اومده پارتی بازیه. یا یکیمون ازش یه جورایی نفع برده یا یکی هم مثل من, ازش ضرر کرده.!
تقریبا 1 سال و 4 روز پیش تو یکی از چهارراه های این ایران گل و گلابمون به عنوان یه افسر پلیس(افسر راهنمایی و رانندگی) روزگارمو میگزروندم,به امید اینکه یه روزی این خدمت سربازی دست از سر ما برداره.
ولی مثل اینکه ناف ما رو ,(با وجود اینکه محل استقرار من برای جریمه نوشتن یه چهار راه پایینتر از خونمون بود )با سختی کشیدن بریده بودند.
خلاصه...نزدیک 8 شب بود که چراغ راهنما برای ورودیه یه محور قرمز شد و از شانس من هنگامی که چراغ قرمز شد یکی از این آقایونی که صاحب چند تا کارخونه و پست و مقام بالای دولتی میباشد(احتمالا همه ء دوستان یه چند باری تو تلوزیون ایران مشاهدش کردین ),حوس کرد که از بریدگی آخر بلوار
(چهار راه) هنگام قرمزبودن چراغ, دور 180 بزنه.
از اونجا که دور زدن در چهارراهی که چراغ های آن 4 بانده(یه اصطلاح در میون پلیسها) میباشد ممنوع است من هم طبق مقررات آبگوشتی ایران مشغول انجام وظیفه شدم.و راننده را برای نوشتن جریمه ای که انتظارش را میکشید به سمت راست خیابان هدایت کردم.
خلاصه... بعد از مشاجره لفظی بین من و این آقای خپل,که نوع تخلفش را قبول نمیکرد,با ماشین 120 میلیونی اش یک تیک آف کشیده و به من توصیه ای کرد,که تو دیگه فردا صبح اینجا نیستی.من هم توصیه ایشان را با خنده جواب دادم. ولی غافل از اینکه 6 ماه از زندگی و وقت من به خاطر انجام وظیفه توسط این شخص به پوچی خواهد گذشت.
فردا صبح بدون اینکه جواب سلام منو بگیرن, با دریافت نامه تبعید ,به یکی از دور افتاده ترین مناطق ایران, تبعید شدم.!
شهری بود که خط تلفن برای ثبت نام در لاتری پیدا نکردم!
یکی از کوچکترین دلایل من برای مهاجرت, همین فرار از بند پ است.
موفق باشید
از اونجایی که این تایپیک در گفتگوی آزاد غیر مهاجرتی بوده و بنده نیز اساس عضویت در فروم مهاجرتی را بر مفید بودن ارسالهایم برای هموطنانم میدانم ,یک تجربه شخصی را که فقط از یه ایرانی بر می آید را توصیف میکنم.
یکی از اون کارهایی که تو ایران ,سر هر کدوم از ماها اومده پارتی بازیه. یا یکیمون ازش یه جورایی نفع برده یا یکی هم مثل من, ازش ضرر کرده.!
تقریبا 1 سال و 4 روز پیش تو یکی از چهارراه های این ایران گل و گلابمون به عنوان یه افسر پلیس(افسر راهنمایی و رانندگی) روزگارمو میگزروندم,به امید اینکه یه روزی این خدمت سربازی دست از سر ما برداره.
ولی مثل اینکه ناف ما رو ,(با وجود اینکه محل استقرار من برای جریمه نوشتن یه چهار راه پایینتر از خونمون بود )با سختی کشیدن بریده بودند.
خلاصه...نزدیک 8 شب بود که چراغ راهنما برای ورودیه یه محور قرمز شد و از شانس من هنگامی که چراغ قرمز شد یکی از این آقایونی که صاحب چند تا کارخونه و پست و مقام بالای دولتی میباشد(احتمالا همه ء دوستان یه چند باری تو تلوزیون ایران مشاهدش کردین ),حوس کرد که از بریدگی آخر بلوار
(چهار راه) هنگام قرمزبودن چراغ, دور 180 بزنه.
از اونجا که دور زدن در چهارراهی که چراغ های آن 4 بانده(یه اصطلاح در میون پلیسها) میباشد ممنوع است من هم طبق مقررات آبگوشتی ایران مشغول انجام وظیفه شدم.و راننده را برای نوشتن جریمه ای که انتظارش را میکشید به سمت راست خیابان هدایت کردم.
خلاصه... بعد از مشاجره لفظی بین من و این آقای خپل,که نوع تخلفش را قبول نمیکرد,با ماشین 120 میلیونی اش یک تیک آف کشیده و به من توصیه ای کرد,که تو دیگه فردا صبح اینجا نیستی.من هم توصیه ایشان را با خنده جواب دادم. ولی غافل از اینکه 6 ماه از زندگی و وقت من به خاطر انجام وظیفه توسط این شخص به پوچی خواهد گذشت.
فردا صبح بدون اینکه جواب سلام منو بگیرن, با دریافت نامه تبعید ,به یکی از دور افتاده ترین مناطق ایران, تبعید شدم.!
شهری بود که خط تلفن برای ثبت نام در لاتری پیدا نکردم!
یکی از کوچکترین دلایل من برای مهاجرت, همین فرار از بند پ است.
موفق باشید
من در جهان یک دوست داشته ام و آن هم خودم میباشم.(نیچه)