(2014-07-14 ساعت 15:03)آلیس-1980 نوشته: واقعا این پروسه ی لاتاری پیرمون کرد.خوشترین روزش تا حالا روزی بود که اسممون رو تو سایت جزء برنده ها دیدیم.چند بار نامه رو خوندم تا مطمئن شم اشتباهی نشده. لحظه ی خاصی بود.خدا می دونه چه حال عجیبی داشتیم. ولی از صبح روز بعد استرسها شروع شد اون موقع هنوز مهاجرسرا رو نمی شناختم و فکر می کردم حتی اگه 1 ساعت دیرتر فرمها رو پست کنم ممکنه شانسم رو از دست بدم .4 شب بیدار بودم تمام دستورالعمل سایتtravel.state رو که کم هم نبود با جزئیات پرینت گرفتم و خوندم.اگه اغراق نباشه شاید فرمها رو 30 بار تو خونه تایپ کردم . 50 بار خودم چک کردم 50 بار همسرم هی پرینت می گرفتم بازم می دیدم ی .اشکال کوچولو داره. تو نوشتن تاریخ ها به فرمت آمریکا . کامپیوتر و پرینتر هم که هی بازی در می آوردن. فرم 122 هم که پدرمون رو در آورد چون قفل بود .اولین فرمهام رو 4 می پست کردم ولی 1 اشتباه کردم اونم این بود که برای همسرم فرم نفرستادم . سوتی بزرگ.آخه 4 شب وقتی تا صبح بیدار باشی ضریب خطا رو می بره بالا.فکر کردیم دیگه تمومه . همسرم که دوست یکی از دوستاش سال قبل لاتاری برده بود تصادفا زنگ زده بود حالمون رو که جویا شد ما گفتیم آره خرابکاری کردیم و خیلی هم نا امید بودیم که اون شماره ی دوستش که تازه 8 روز بود رفته بود آمریکا رو به ما داد و من طی تماس تلفنی شماره وکیلی که باهاش کار می کرد رو ازش گرفتم . و بلافاصله به آقای وکیل زنگ زدیم .ایشون قبل از سلام گفتن 500000 تومان به حسابم بریزین،همسرم 10 دقیقه ای رفت پول رو ریخت و دوباره زنگ زد، پرسیدیم آیا شانسی داریم یا الکی دلمون رو خوش نکنیم؟ ایشون هم جواب داد شاید راه نجاتی براتون باشه و اگه کسی خطایی کرده باشه و یا جا اضافه بیاد به شما هم جا بدن و بتونید پروستون رو ادامه بدین.و من الان دیگه نمی تونم صحبت کنم.فردا زنگ بزنین.2 هفته ای طول کشید تا فهمیدم مهاجرسرا چیه،و نجات پیدا کردم از اون استرس،پشت بندش هم بقیه استرسها که دیگه طولانی می شه بگم.امیدوارم گرفتن ویزا و آرامش و آسایش نسبی که بعدش بدست میاریم این خستگی ها رو جبران کنه .
همه این چیزی که گفتید یک طرف اون وکیل آشغال یک طرف!