کلیرنس برندگان ۲۰۱۴

[Moamma111]

دوستان، من خیلی با خودم کلنجار رفتم که اینو بگم یا نه، چون بعضی وقتا به قول بعضی از بچه ها، دلداری های بیخودی هم میتونن اعصاب خورد کن باشن.
اما در نهایت به این نتیجه رسیدم که تجربه ای که توی یک هفته اخیر داشتم را براتون بگم، شاید کمی دیدگاه مثبتی بهتون بدم.
ما توی بهمن گذشته اولین مصاحبه را داشتیم و خب کلیرنس خوردیم. اون موقع خیلی ناراحت بودیم و من کاملا ناامید شده بودم. قبل از اون، حدودا توی دی ماه از طرف مدرسه ی پسرم نامه ای برای ما اومده بود که توصیه کرده بودند که یه آزمایش شنوایی سنجی از پسرم انجام بدیم. ما گفتیم بعد از مصاحبه این کار را انجام میدیم و بعد از مصاحبه و کلیرنس هم انقدر حالمون گرفته شد که کلا این موضوع را فراموش کردیم. بعد از یکی دوماه، اواخر اسفند، همسرم سرگیجه های عجیبی گرفت و دکتر توصیه کرد که گوشش را چک کنیم. همون موقع به یاد شنوایی سنجی گوش پسرم هم افتادیم و تصمیم گرفتیم که همسر و پسرم هردو با هم تست شنوایی را انجام بدهند . خلاصه نتیجه این شد که ما فهمیدیم گوش راست پسرم 60 درصد افت شنوایی داشته و ما متوجه این موضوع نشده بودیم چون با گوش چپش خیلی خوب میشنید! دکتر متخصص تا نتیجه را دید بلافاصله ما را به دکتر جراح ارجاع داد و بعدش طی دو سه ماه گذشته، سی تی اسکن، عکس های مختلف، نوار گوش، آزمایش خون و بالاخره در پنج شنبه ی گذشته یک عمل جراحی 4 ساعته بسیار سنگین که در حقیقت جان پسرک ما رو نجات داد. دکتر جراح بعد از 4 ساعت عمل به ما گفت اگر فقط 6 ماه دیرتر اقدام کرده بودید، کمترین اتفاق این بود که سمت راست صورت پسرتون فلج دائم می شد و یا مننژیت می گرفت...
میخوام بگم که ما اگر ویزای یکضرب می گرفتیم ، حداکثر تا اردیبهشت گذشته از ایران می رفتیم و مسلما انقدر درگیر کارهای خروج از ایران و بعدش هم زندگی و فعالیت های اولیه در غربت می شدیم که فاجعه به بار میامد و توی آمریکا و با نداشتن بیمه ی مناسب و هزینه های وحشتناک، حتی تصورش را هم نمی تونم بکنم که چه اتفاقی رخ می داد.
نمیخوام این تجربه را به همه تعمیم بدم و بگم پس همه تون باید کلیرنستون را به فال نیک بگیرید، اما حداقل در مورد ما، الان معلوم شد که کلیرنس و فرصت پیش آمده، چقدر به نفع ما تموم شد و حقیقتا الان خداوند را بخاطر نگرفتن ویزای یکضرب شاکریم!
زندگی زیر و بم زیاد داره و معلوم نیست فردا چه چیزی در انتظار ماست، باید در لحظه زندگی کنیم و امیدوار باشیم. شاید رنج کوچک امروز، مقدمه ی شادی بزرگ فردامون باشه
شاد باشید و امیدوار

من هم به قسمت این که یک ضرب نگرفتیم ایمان آوردم ، همسرم از دو نفر پول می خواست حدودا 10 میلیون که دیگه امیدی به گرفتنش نبود ، اما دیروز یکی شون زنگ زد که پولت رو بگیر یکی دیگشون هم امروز رفت و تا 10 روز دیگه بهش میدن اما اگر رفته بودیم 10 میلیون پریده بود

برای من هم کلی اتفاق افتاده که اگه اینجا نبودم عواقب بدی داشت. اما نمیدونم چه اتفاقاتی افتاده !!!!!
این ها همش درده دچار روزمرگی شدنه ها !

کاشکی برای من هم همین طور بود
اما برای خاله سارای همیشه خندانتون همش بد بیاری اتفاق میفته
سر کار تحقیرم می کنند
توی خونه مشکل دارم
با نامزدم که هشت ساله با هم هستیم مشکل دارم
هر روز هم به جای اینکه بهتر بشه زندگیم داره گند تر می شه
همش هم منتظرم ببینم حکمت خدا کجای کارم بوده که نگهم داشته
اما تنها دل خوشیم از موندن همین جاست
دوستهای خوبی پیدا کردم اینجا که با هیچ چیز عوضشون نمی کنم

نبينم خاله ساراى ما اينقدر غصه دار باشه . ايشالا همه چيز درست ميشه عزيزم. شما فعلا يه دستى به سرو روى اون جاروت بكش كه قراره ب زودى همه بچه ها رو بندازى بيرون

منم خیلی فکر می کردم خوش شانسم که بالاخره خدا این شانس و بعد سالیان سال بهم داد ولی الان خیلی ناامیدم و اصلا حالم خوب نیست!