دوستان عزیز سلام
من از برنده های خوش شانس سال ۲۰۱۴ بودم که خوشبختانه ویزا بهم رسید و الان از سن خوزه براتون پست میگذارم.
یه نکاتی بنظر من میرسه و میدونم که جای مطرح کردن اونها در این تاپیک نیست ولی چون میدونم بیشتر بچه ها اغلب وقتی که توی مهاجر سرا میذارن توی این تاپیک کلیرنس هست و خودم هم بخاطر همین موضوع خیلی به این تاپیک علاقه دارم و از طرفی وقتی کار بچه ها توی این تاپیک تمام میشه و کلیر میشن واقعا دیگه وقتی نمیمونه که بیان مهاجرسرا رو بخونن و تاپیک سفر به امریکا رو بررسی کنن این نکات رو اینجا مطرح میکنم که هم خودتون رو اماده کنیدو هم تحمل دوران کلیرنس براتون راحت تر بشه.
نکاتی که بنظم میرسه براتون مینویسم و امید وارم بدرتون بخوره. و البته اگر هر سوالی داشتید که بتونم راهنماییتون کنم خوشحال میشم. مصاحبه من ۱۷ دسامبر ۲۰۱۳ بو در آنکارا ود و البته مثل خیلی های دیگه کلیرنس هم شامل حال من و همسرم شد. آنکارا شهر بسیار زیبا و دوست داشتنی هست البته شاید بعضی ها که ویزا بهشون نرسید و با خاطره بد از این شهر رفتن نظرشون برعکس من باشه.
نصیحت من به دوستان این هست که اولا خودتون رو صاحب ویزا ندونید چون واقعا بدلیلی که در سالهای گذشته به همه ویزا ندادن ممکنه به شما هم ویزا نرسه بنا بر این همیشه این رو در نظر بگیرید که در صورتیکه خدای نکرده به شما ویزا نرسید زندگیتون رو ادامه بدین و دنیا رو به آخر رسیده در نظر نگیرید و از طرفی هم خیلی جدی نسبت به برنام ریزی برای مهاجرتتون اقدام کنید چون واقعا ممکنه خوش شانس باشید و ویزا بهتون برسه و در این صورت باید آماده باشید برای پشت سر گذاشتن اگر نگم سخت ترین روز های زندگیتون یکی از سخت ترین روزهای زندگیتون تا زمانی که توی امریکا جا بیفتین
در بهترین حالت ممکن ۶ ماه زندگی در شرایط سخت رو باید در نظر بگیرید و در حالت نرمال یک یا دوسال و در حالت بد شانسی تا سه سال. دوستان این مطالبی که براتون مینویسم فقط از روی دلسوزی برادرانه هست و نمیخام امید یا نا امیدی بیخود بهتون بدم. زندگی در امریکا با انچه که بسیاری از ما ها در ذهن داریم متفاوت هست. این رو در نظر بگیرید که اینجا برای هیچکدوم از ما ها در هر سطح تخصص و ثروت فرش قرمز پهن نکردن. و خودتون رو برای انجام هر کاری آماده کنید. از فروشندگی در فروشکاه که باید روزی ۸ ساعت سرپا بایستید تا کار در رستوران و یا حتی تمیز کردن منزل مردم. البته دوستان خوش شانس هم هستن که ممکنه کار اداری ساده ای نصیبشون بشه مثلا کار در اداره پست یو پی اس یا حتی بانک ها ولی کلا درامد برای تازه وارد ها خیلی خیلی کم هست و در کالیفرنیا که هزینه های زندگی واقعا کمر شکن هست تا دو نفر با هم کار نکنن نمیشه زندگی رو حتی در حد خیلی ساده گذروند. در مورد ایالت های مرکزی مثل نوادا و اریزونا شرایط بهتره و چون هزینه مسکن پایین تر هست امکان زندگی با درآمد پایین تر وجود داره و البته کار هم در اونجا کمتر پیدا میشه. ایالت های شرقی هم هزینه هاشون دست کمی از کالیفرنیا نداره. و اگر خوش شانس باشید میتونید یه کار ساده پیدا کنید و بخشی از هزینه هاتون رو پر کنید و به پس اندازی که با خودتون میارید کمتر ناخنک بزنید.
نکته بسیار مهمی که برای همه وجود داره دونستن زبان هست. من خودم این نصیحت رو از تمام دوستای قدیمی تر شنیده بودم و با توجه به اینکه به زبان انگلیسی و المانی تسلط داشتم فکر میکردم که مشکلی نخواهم داشت ولی مساله زبان تنها گذشتن خر شما از روی پل نیست که بگین گلیم خودم رو میتونم از آب بیرون بکشم. مساله اینه که هر چقدر تسلط شما به زبان و فرهنگ امریکا بیشتر باشه (چون واقعا دونستن زبان بدون دونستن فرهنگ مردم ، شوخی هاشون، کنایه هاشون، تفریحاتشون و.... کافی نیست) راحت تر میتونید کار پیدا کنید. وقتی به مصاحبه استخدام میرید اگر بتونید خیلی روان و تاثیر گذار صحبت کنید شانس بیشتری از سایر رقبا خواهید داشت. فراموش نکنید که در بهترین حالت شما هنوز نسبت به یه آدم معمولی اینجایی زبان خوبی ندارین. اگر نتونید از کلمه های درست استفاده کنید مطمئنا نمیتونید تاثیر کافی روی مصاحبه کننده بگذارید. بنا بر این باز هم جمله معروف زبان زبان زبان.
نکته دوم اینه که اگر کسی رو در آمریکا دارید که میتونید روش بیشتر حساب کنید برای شروع پیش اون برید. داشتن یه پشتیبان اینجا خیلی مهمه چون روز اول که میاین اینجا نه بهتون خونه اجاره میدن چون کردیت کارت ندارید و اگر هم داشته باشید کردیت شما پایینه، نه ماشین دارین که بتونید برید خرید کنید و یا خونه پیدا کنید چون گواهینامه ندارین، نه جایی رو بلدین و از نظر قیمت و امنیت جایی رو میشناسید، نه حتی بدون سوشیال نامبرمیتونید حساب بانکی باز کنید چون خیلی بانک ها از شما کارت شناسایی میخان که همون گواهینامه رانندگیه و پاسپورت شما کافی نیست، بعبارتی توی یک پیچ تو در تو می افتین که هرجا رو میخاین بگیرید به جای دیگه وصله و نمیدونید از کجا شروع کنید اینجا یه پشتیبان خوب خیلی کمک میکنه. و یکی از این مشکلاتتون که حل بشه یواش یواش بقیه اش هم شروع به حل شدن میکنن.
اگه توی ایران گواهینامه ندارین حتما بگیرید و تا جایی که میتونید تمرین کنید که روان روان بتونید رانندگی کنید چون اینجا هر جلسه باید ۹۰ دلار پول مربی بدین و از دو سه جلسه تا حتی تا ۵۰ جلسه هم ممکنه لازم باشه کلاس برید. خودتون حساب کنید پول چند تا ماشین رو باید اینجا بدین برای یاد گرفتن رانندگی. التبه حتی اگر ۲۰ سال هم توی ایران و اروپا رانندگی کرده باشید باز هم روش رانندگی توی امریکا فرق داره و باید یکم اینجا تمرین کنید یاد بگیرید. چون خط کشی های خیابونهای امریکا خیلی با ایران و اروپا متفاوت هست. انشالاه میاین و میبینید. نکته دیگه اینکه اگر گواهینامه ایران رو دارید حتما ببرید گواهینامه بین المللی بگیرید که کار سختی نیست و خیلی از آژانسهای هواپیمایی که مجوز این کار رو از فدراسیون اتوموبیلرانی ایران دارن ظرف نیم ساعت با هزینه ۶۰ ۷۰ هزار تومان انجام میدن براتون و حتما گواهیناهمه بین المللی که همون ترجمه گواهینامه اصلی ایرانتون میشه رو به همراه اصل گواهینامتون با خودتون بیارین امریکا چون با داشتن این گواهینامه و قبولی در امتحان ایین نامه میتونید گواهینامه موقت دو ماهه بگیرید که نمیتونید تصور کنید چقدر مشگلات شما رو اینجا حل میکنه. گواهینامه رانندگی در امریکا مهمترین کارت شناسایی برای شما حساب میشه. حتما تا ایران هستین و وقت دارین کتاب آیین نامه ایالتی رو که میخاین برید رو دانلود کنید و کامل خودتون رو برای امتحان ایین نامه اینجا اماده کنید که بتونید ظرف دو سه روز اول برید امتحان ایین نامه رو بدین و گواهینامه موقت رو بگیرید. توی یو تیوب هم کلی نمونه سوال از امتحان های DMV هست که همون اداره راهنمایی رانندگی خودمونه اونها رو هم بخونید و اماده باشید (سرچ کنید دی ام وی تست ) البته این چیز ها که من گفتم مربوط به کالیفرنیا هست و لی ایالت های دیگه با کمی تفاوت در قوانینشون مشابه هستن. نمونه کتاب آیین نامه کالیفرنیا به زبان فارسی هم وجود داره ولی توصیه میکنم که اگر فارسی رو میخونید حتما انگلیسی رو هم مرور کنید که اصطلاحاتشو یاد بگیرید چون همه شهر ها در کالیفرنیا امتحان به زبان فارسی ندارن و بعضی جا ها مجبورید انگلیسی امتحان بدین.
نکته بعدی این هست که همه لوازم اصلی زندگی که لازم دارید با خودتون بیارید. شما بعنوان مهاجر میتونید تا ۵۰۰ کیلو بار رو بصورت فریت از طریق فرودگاه امام خمینی برای امریکا ارسال کنید. میتونید قیمت رو از هواپیمایی های مختلف بگیرید و ببینید کدومش براتون به صرفه تره و لازم نیست حتما از هواپیمایی که بلیط اومدنتون رو تهیه کردین برای فریت بارتون استفاده کنید ولی حتما لوازم اولیه زندگیتون رو با خودتون بیارید و در نظر داشته باشید که این وسایل باید حجمشون در حدی باشه که بتونید با ماشین یا وانت از فرودگاه به منزلتون بیاریدش. هرچی که روزانه یا حتی هفتگی یا ماهانه ازش استفاده میکنید با خودتون بیارید حتی اگه اینجا ارزون هم باشه بخاطر اینکه در روز های اول هزینه هاتون کمتر باشه به نفعتون هست که هرچی دارین بیارین و یا حتی ایران بخرید و بیارید اینجا. از قابلمه گرفته تا بشقاب و کارد و چنگال تا ادویه و پلو پز و لگن و صافی و .... میگن اینجا همه چیز هست و ارزون هم هست بله هست و خیلی چیز ها هم ارزون تر از ایران هست و لی فکرشو بکنید روز های اول کی میخاد بره این همه چیز رو براتون تهیه کنه؟؟؟ و چند دلار نازنین باید خرج خرید این چیز ها بکنید؟؟ فراموش نکنید ارزش یک دلار توی امریکا بسیار بیشتر از ارزش همون یک دلار توی ایران هست و البته برای مهاجر ها که کار پر درامد هم ندارن ارزشش خیلی خیلی بیشتر میشه.
از الان به عنوان شغلی که میخاین توی امریکا دنبالش باشین فکر کنید و ترجمه درست عنوان شغلیتون رو پیدا کنید و مطابق اون روی رزومه کاریتون کار کنید. اگر چه که رزومه کاملی هم که داشته باشید ولی اینجا باز هم باید روش کار کنید و تکمیلش کنید ولی اگر از الان روش کار کنید اینجا که میاین جلو تر هستین. فراموش نکنید اگر شما به کالیفرنیا بیاین روزانه حد اقل ۱۰۰ دلار هزینه زندگی خواهید داشت و اگر به ایالت های ارزون تر برید ۵۰ دلار یعنی روزی ۱۷۰ تا ۳۴۰ هزار تومن هزینه زندگی شما هست و اگر هر یک روز که بتونید زود تر برید سر کار چقدر از نظر هزینه مادی و روحی جلو تر خواهید بود.
و این همه حرف سخت و نا امید کننده رو زدم ولی فقط بخاطر این بود که بدونید اینجا استارت زدن یه زندگی جدید بسیار سخت تر از اونی هست که فکر میکنید. و خودتون رو اماده کنید . ولی حرفهای امید وار کننده هم هست اینجا ارامش به معنی واقعی هست. احترام اجتماعی به معنی واقعی هست. وقتی توی پیاده رو راه میرید و میخاین از جلوی پارکینگ عبور کنید که یه ماشین میخاد از پارکینگ خارج بشه و منتظر هست که ترافیک خیابون کم بشه که وارد خیابون بشه و شما رو میبینه و دنده عقب میگیره که راه برای شما باز بشه و بعد از عبور شما دوباره جلو میاد که منتظر خلوت شدن خیابون بشه که وارد خیابون اصلی بشه، اونقدر احساس خوبی بهتون دست میده که شما هم تصمیم میگیرید هرجا هر عابری رو دیدید همین احترام و احساس خوب رو بهش تقدیم کنید. و خبر خوب دیگه اینکه ایالات متحد امریکا به تدریج داره از حالت رکود اقتصادی خارج میشه و شرکت ها و سازمانها و بیزنس های کوچیک و بزرگ میزان استخدام هاشون رو بالا بردن و در بیکاری در طی چند سال اخیر به کمترین حد خودش رسیده و این بمعنی این هست که شما که تشریف بیارید احتمال پیدا کردن کار براتون بیشتر میشه و کار خوب در امریکا یعنی تضمین زندگی خوب.
روز های خوبی رو براتون ارزو میکنم و خوشحال میشم بتونم کمکی به هرکدوم از شما ها بکنم
من از برنده های خوش شانس سال ۲۰۱۴ بودم که خوشبختانه ویزا بهم رسید و الان از سن خوزه براتون پست میگذارم.
یه نکاتی بنظر من میرسه و میدونم که جای مطرح کردن اونها در این تاپیک نیست ولی چون میدونم بیشتر بچه ها اغلب وقتی که توی مهاجر سرا میذارن توی این تاپیک کلیرنس هست و خودم هم بخاطر همین موضوع خیلی به این تاپیک علاقه دارم و از طرفی وقتی کار بچه ها توی این تاپیک تمام میشه و کلیر میشن واقعا دیگه وقتی نمیمونه که بیان مهاجرسرا رو بخونن و تاپیک سفر به امریکا رو بررسی کنن این نکات رو اینجا مطرح میکنم که هم خودتون رو اماده کنیدو هم تحمل دوران کلیرنس براتون راحت تر بشه.
نکاتی که بنظم میرسه براتون مینویسم و امید وارم بدرتون بخوره. و البته اگر هر سوالی داشتید که بتونم راهنماییتون کنم خوشحال میشم. مصاحبه من ۱۷ دسامبر ۲۰۱۳ بو در آنکارا ود و البته مثل خیلی های دیگه کلیرنس هم شامل حال من و همسرم شد. آنکارا شهر بسیار زیبا و دوست داشتنی هست البته شاید بعضی ها که ویزا بهشون نرسید و با خاطره بد از این شهر رفتن نظرشون برعکس من باشه.
نصیحت من به دوستان این هست که اولا خودتون رو صاحب ویزا ندونید چون واقعا بدلیلی که در سالهای گذشته به همه ویزا ندادن ممکنه به شما هم ویزا نرسه بنا بر این همیشه این رو در نظر بگیرید که در صورتیکه خدای نکرده به شما ویزا نرسید زندگیتون رو ادامه بدین و دنیا رو به آخر رسیده در نظر نگیرید و از طرفی هم خیلی جدی نسبت به برنام ریزی برای مهاجرتتون اقدام کنید چون واقعا ممکنه خوش شانس باشید و ویزا بهتون برسه و در این صورت باید آماده باشید برای پشت سر گذاشتن اگر نگم سخت ترین روز های زندگیتون یکی از سخت ترین روزهای زندگیتون تا زمانی که توی امریکا جا بیفتین
در بهترین حالت ممکن ۶ ماه زندگی در شرایط سخت رو باید در نظر بگیرید و در حالت نرمال یک یا دوسال و در حالت بد شانسی تا سه سال. دوستان این مطالبی که براتون مینویسم فقط از روی دلسوزی برادرانه هست و نمیخام امید یا نا امیدی بیخود بهتون بدم. زندگی در امریکا با انچه که بسیاری از ما ها در ذهن داریم متفاوت هست. این رو در نظر بگیرید که اینجا برای هیچکدوم از ما ها در هر سطح تخصص و ثروت فرش قرمز پهن نکردن. و خودتون رو برای انجام هر کاری آماده کنید. از فروشندگی در فروشکاه که باید روزی ۸ ساعت سرپا بایستید تا کار در رستوران و یا حتی تمیز کردن منزل مردم. البته دوستان خوش شانس هم هستن که ممکنه کار اداری ساده ای نصیبشون بشه مثلا کار در اداره پست یو پی اس یا حتی بانک ها ولی کلا درامد برای تازه وارد ها خیلی خیلی کم هست و در کالیفرنیا که هزینه های زندگی واقعا کمر شکن هست تا دو نفر با هم کار نکنن نمیشه زندگی رو حتی در حد خیلی ساده گذروند. در مورد ایالت های مرکزی مثل نوادا و اریزونا شرایط بهتره و چون هزینه مسکن پایین تر هست امکان زندگی با درآمد پایین تر وجود داره و البته کار هم در اونجا کمتر پیدا میشه. ایالت های شرقی هم هزینه هاشون دست کمی از کالیفرنیا نداره. و اگر خوش شانس باشید میتونید یه کار ساده پیدا کنید و بخشی از هزینه هاتون رو پر کنید و به پس اندازی که با خودتون میارید کمتر ناخنک بزنید.
نکته بسیار مهمی که برای همه وجود داره دونستن زبان هست. من خودم این نصیحت رو از تمام دوستای قدیمی تر شنیده بودم و با توجه به اینکه به زبان انگلیسی و المانی تسلط داشتم فکر میکردم که مشکلی نخواهم داشت ولی مساله زبان تنها گذشتن خر شما از روی پل نیست که بگین گلیم خودم رو میتونم از آب بیرون بکشم. مساله اینه که هر چقدر تسلط شما به زبان و فرهنگ امریکا بیشتر باشه (چون واقعا دونستن زبان بدون دونستن فرهنگ مردم ، شوخی هاشون، کنایه هاشون، تفریحاتشون و.... کافی نیست) راحت تر میتونید کار پیدا کنید. وقتی به مصاحبه استخدام میرید اگر بتونید خیلی روان و تاثیر گذار صحبت کنید شانس بیشتری از سایر رقبا خواهید داشت. فراموش نکنید که در بهترین حالت شما هنوز نسبت به یه آدم معمولی اینجایی زبان خوبی ندارین. اگر نتونید از کلمه های درست استفاده کنید مطمئنا نمیتونید تاثیر کافی روی مصاحبه کننده بگذارید. بنا بر این باز هم جمله معروف زبان زبان زبان.
نکته دوم اینه که اگر کسی رو در آمریکا دارید که میتونید روش بیشتر حساب کنید برای شروع پیش اون برید. داشتن یه پشتیبان اینجا خیلی مهمه چون روز اول که میاین اینجا نه بهتون خونه اجاره میدن چون کردیت کارت ندارید و اگر هم داشته باشید کردیت شما پایینه، نه ماشین دارین که بتونید برید خرید کنید و یا خونه پیدا کنید چون گواهینامه ندارین، نه جایی رو بلدین و از نظر قیمت و امنیت جایی رو میشناسید، نه حتی بدون سوشیال نامبرمیتونید حساب بانکی باز کنید چون خیلی بانک ها از شما کارت شناسایی میخان که همون گواهینامه رانندگیه و پاسپورت شما کافی نیست، بعبارتی توی یک پیچ تو در تو می افتین که هرجا رو میخاین بگیرید به جای دیگه وصله و نمیدونید از کجا شروع کنید اینجا یه پشتیبان خوب خیلی کمک میکنه. و یکی از این مشکلاتتون که حل بشه یواش یواش بقیه اش هم شروع به حل شدن میکنن.
اگه توی ایران گواهینامه ندارین حتما بگیرید و تا جایی که میتونید تمرین کنید که روان روان بتونید رانندگی کنید چون اینجا هر جلسه باید ۹۰ دلار پول مربی بدین و از دو سه جلسه تا حتی تا ۵۰ جلسه هم ممکنه لازم باشه کلاس برید. خودتون حساب کنید پول چند تا ماشین رو باید اینجا بدین برای یاد گرفتن رانندگی. التبه حتی اگر ۲۰ سال هم توی ایران و اروپا رانندگی کرده باشید باز هم روش رانندگی توی امریکا فرق داره و باید یکم اینجا تمرین کنید یاد بگیرید. چون خط کشی های خیابونهای امریکا خیلی با ایران و اروپا متفاوت هست. انشالاه میاین و میبینید. نکته دیگه اینکه اگر گواهینامه ایران رو دارید حتما ببرید گواهینامه بین المللی بگیرید که کار سختی نیست و خیلی از آژانسهای هواپیمایی که مجوز این کار رو از فدراسیون اتوموبیلرانی ایران دارن ظرف نیم ساعت با هزینه ۶۰ ۷۰ هزار تومان انجام میدن براتون و حتما گواهیناهمه بین المللی که همون ترجمه گواهینامه اصلی ایرانتون میشه رو به همراه اصل گواهینامتون با خودتون بیارین امریکا چون با داشتن این گواهینامه و قبولی در امتحان ایین نامه میتونید گواهینامه موقت دو ماهه بگیرید که نمیتونید تصور کنید چقدر مشگلات شما رو اینجا حل میکنه. گواهینامه رانندگی در امریکا مهمترین کارت شناسایی برای شما حساب میشه. حتما تا ایران هستین و وقت دارین کتاب آیین نامه ایالتی رو که میخاین برید رو دانلود کنید و کامل خودتون رو برای امتحان ایین نامه اینجا اماده کنید که بتونید ظرف دو سه روز اول برید امتحان ایین نامه رو بدین و گواهینامه موقت رو بگیرید. توی یو تیوب هم کلی نمونه سوال از امتحان های DMV هست که همون اداره راهنمایی رانندگی خودمونه اونها رو هم بخونید و اماده باشید (سرچ کنید دی ام وی تست ) البته این چیز ها که من گفتم مربوط به کالیفرنیا هست و لی ایالت های دیگه با کمی تفاوت در قوانینشون مشابه هستن. نمونه کتاب آیین نامه کالیفرنیا به زبان فارسی هم وجود داره ولی توصیه میکنم که اگر فارسی رو میخونید حتما انگلیسی رو هم مرور کنید که اصطلاحاتشو یاد بگیرید چون همه شهر ها در کالیفرنیا امتحان به زبان فارسی ندارن و بعضی جا ها مجبورید انگلیسی امتحان بدین.
نکته بعدی این هست که همه لوازم اصلی زندگی که لازم دارید با خودتون بیارید. شما بعنوان مهاجر میتونید تا ۵۰۰ کیلو بار رو بصورت فریت از طریق فرودگاه امام خمینی برای امریکا ارسال کنید. میتونید قیمت رو از هواپیمایی های مختلف بگیرید و ببینید کدومش براتون به صرفه تره و لازم نیست حتما از هواپیمایی که بلیط اومدنتون رو تهیه کردین برای فریت بارتون استفاده کنید ولی حتما لوازم اولیه زندگیتون رو با خودتون بیارید و در نظر داشته باشید که این وسایل باید حجمشون در حدی باشه که بتونید با ماشین یا وانت از فرودگاه به منزلتون بیاریدش. هرچی که روزانه یا حتی هفتگی یا ماهانه ازش استفاده میکنید با خودتون بیارید حتی اگه اینجا ارزون هم باشه بخاطر اینکه در روز های اول هزینه هاتون کمتر باشه به نفعتون هست که هرچی دارین بیارین و یا حتی ایران بخرید و بیارید اینجا. از قابلمه گرفته تا بشقاب و کارد و چنگال تا ادویه و پلو پز و لگن و صافی و .... میگن اینجا همه چیز هست و ارزون هم هست بله هست و خیلی چیز ها هم ارزون تر از ایران هست و لی فکرشو بکنید روز های اول کی میخاد بره این همه چیز رو براتون تهیه کنه؟؟؟ و چند دلار نازنین باید خرج خرید این چیز ها بکنید؟؟ فراموش نکنید ارزش یک دلار توی امریکا بسیار بیشتر از ارزش همون یک دلار توی ایران هست و البته برای مهاجر ها که کار پر درامد هم ندارن ارزشش خیلی خیلی بیشتر میشه.
از الان به عنوان شغلی که میخاین توی امریکا دنبالش باشین فکر کنید و ترجمه درست عنوان شغلیتون رو پیدا کنید و مطابق اون روی رزومه کاریتون کار کنید. اگر چه که رزومه کاملی هم که داشته باشید ولی اینجا باز هم باید روش کار کنید و تکمیلش کنید ولی اگر از الان روش کار کنید اینجا که میاین جلو تر هستین. فراموش نکنید اگر شما به کالیفرنیا بیاین روزانه حد اقل ۱۰۰ دلار هزینه زندگی خواهید داشت و اگر به ایالت های ارزون تر برید ۵۰ دلار یعنی روزی ۱۷۰ تا ۳۴۰ هزار تومن هزینه زندگی شما هست و اگر هر یک روز که بتونید زود تر برید سر کار چقدر از نظر هزینه مادی و روحی جلو تر خواهید بود.
و این همه حرف سخت و نا امید کننده رو زدم ولی فقط بخاطر این بود که بدونید اینجا استارت زدن یه زندگی جدید بسیار سخت تر از اونی هست که فکر میکنید. و خودتون رو اماده کنید . ولی حرفهای امید وار کننده هم هست اینجا ارامش به معنی واقعی هست. احترام اجتماعی به معنی واقعی هست. وقتی توی پیاده رو راه میرید و میخاین از جلوی پارکینگ عبور کنید که یه ماشین میخاد از پارکینگ خارج بشه و منتظر هست که ترافیک خیابون کم بشه که وارد خیابون بشه و شما رو میبینه و دنده عقب میگیره که راه برای شما باز بشه و بعد از عبور شما دوباره جلو میاد که منتظر خلوت شدن خیابون بشه که وارد خیابون اصلی بشه، اونقدر احساس خوبی بهتون دست میده که شما هم تصمیم میگیرید هرجا هر عابری رو دیدید همین احترام و احساس خوب رو بهش تقدیم کنید. و خبر خوب دیگه اینکه ایالات متحد امریکا به تدریج داره از حالت رکود اقتصادی خارج میشه و شرکت ها و سازمانها و بیزنس های کوچیک و بزرگ میزان استخدام هاشون رو بالا بردن و در بیکاری در طی چند سال اخیر به کمترین حد خودش رسیده و این بمعنی این هست که شما که تشریف بیارید احتمال پیدا کردن کار براتون بیشتر میشه و کار خوب در امریکا یعنی تضمین زندگی خوب.
روز های خوبی رو براتون ارزو میکنم و خوشحال میشم بتونم کمکی به هرکدوم از شما ها بکنم
شماره کیس:2014AS12xx، تعداد افراد :2 نفر، ارسال فرمها:17 June،کنسولگری:آنکارا، کارنتی سری اول، مصاحبه:17 December، وضعیت: کلیرنس، آپدیت: 30 دسامبر، 6،2 ژانویه، ۲۹ و ۳۰ می و ۱۲جون همگی نفر دوم کیس تاریخ کلیر شدن ۱۹ جون، دریافت ویزا ۲۷ جون، تاریخ ورود به امریکا ۲۷ دسامبر، محل ورود به امریکا سانفرانسیسکو، دریافت گرین کارت ۲۷ اکتبر