به نظر من مشکل از اونجا ناشی میشه که تا وقتی یک فارسی زبان رو میبینیم احساس میکنیم آشنا دیدیم. در عجبم از این جماعت که تا یکماه پیش در ایران داخل خیابان جواب کسی که آدرس میخواسته رو نمی دادند و یا به گدا محل نمی گذاشتند در حالی که اینها هم فارسی صحبت میکنند اما درست وقتی که می افتند داخل یک جماعت انگلیسی زبان، فقط و فقط زبان مشترک باعث میشه که احساس کنند رفیق صمیمی هم هستند!
ما که دستمون به ینگه دنیا فعلا نرسیده و در آینده نزدیک میرسه اما در سفر های کوچک به کشورهای اطراف هم این رفتار رو دیدیم! دبی رفته بودیم جایی از این تبلیغات میکردند ما رو هم زوری دعوت کردند تبلیغات به دستموم بدن. یک زوج دیگه هم همزمان گیر افتادند. طرف با لحجه عربی و به زور پرسید ایرانی هستید گفتیم بله اونها همچین زوق کرده بودند و میخواستند سر صحبت رو باز کنند اما من و خانمم محلی نگذاشتیم! اصلا محل میگذاشتیم چی میشد؟ میخواستند بپرسند از کجا آمدید؟ کجا رفتید کجا تفریح کردید کجا میخواید برید؟! اصلا چه دلیلی داره مسائل شخصی و خصوصی رو به خاطر شنیدم 4 کلام فارسی وسط بیاری؟ خیلی شیرینی فارسی زیر زبانتون مزه کرده رادیو روشن کنید یا یه زنگ به خانواده بزنید و برای موضوعات منطقی و جذابتر وقت بگذارید . برای ما که بازجویی به زبان فارسی لذتی نداره!
به نظر بنده که زبان مشترک دلیل محکمی برای شروع رابطه نیست!! مگرنه من باید از صب تا شب داخل کوچه باشم رفیق جدید پیدا کنم!!
اما مشکل اونجا ادامه پیدا میکنه که کسی سئوال شخصی از شما میپرسه دوست آشنا و یا از همین هم زبان های سرزده و شما خود رو ملزم میدونید که بهش جواب بدید. برادر، خواهر، هموطن اگر به نظرت سئوال شخصی است لازم نیست طفره بری یا با ناراحتی جواب بدی. یک جمله مودبانه که سئوال شخصیه و بهش جواب نمیدم کافیست. گور بابای غریبه ی همزبانی که از این جواب شما ناراحت بشه! اصلا چه کسی گفته که باید شما دوست همزبان داشته باشید؟ این قضیه همکاری و پشتیبانی ایرانی ها از هم در خارج از کشور به درد من و امثال من نمیخوره. به درد کاندید شهردار کالیفرنیا میخوره که میخواد از این اتحاد استفاده کنه. به درد اون مسئول تبلیغاتش میخوره که میخواد از این راه نون بخوره و به درد اون هموطن فضول که میخواد ادامه ی این خاله زنک بازیش در ایران رو بره!
ما در ایران هم این روش رو داریم. نمیگم که رفیق و دوست و فامیل از سر کولمون بالا میرن و همه با ما حال میکنند اما از اون طرف تنها هم نیستیم. خوب یه سری فامیل فضول و حسود داشتیم با اینکه نزدیک بودند ترجیح دادیم از ما برنجند و قیافه نازنینشون رو زیارت نکنیم تا هفته ای یکبار تحملشون کنیم. خیلی هم اینجوری خوش میگذره. برای خودمون زندگی میکنیم نه برای دیگران و برای خودمون خوشیم و نه دیگران. اتفاقا برای اونها هم فکر کنم بهتر شده باشه. احتمالا در هر مراسم که دور هم جمع میشوند ما موضوع داغشون هستیم و حسابی با هم پشت ما صحبت میکنند حرص میخورند مسخره میکنند و گرم میگیرند.
ما که دستمون به ینگه دنیا فعلا نرسیده و در آینده نزدیک میرسه اما در سفر های کوچک به کشورهای اطراف هم این رفتار رو دیدیم! دبی رفته بودیم جایی از این تبلیغات میکردند ما رو هم زوری دعوت کردند تبلیغات به دستموم بدن. یک زوج دیگه هم همزمان گیر افتادند. طرف با لحجه عربی و به زور پرسید ایرانی هستید گفتیم بله اونها همچین زوق کرده بودند و میخواستند سر صحبت رو باز کنند اما من و خانمم محلی نگذاشتیم! اصلا محل میگذاشتیم چی میشد؟ میخواستند بپرسند از کجا آمدید؟ کجا رفتید کجا تفریح کردید کجا میخواید برید؟! اصلا چه دلیلی داره مسائل شخصی و خصوصی رو به خاطر شنیدم 4 کلام فارسی وسط بیاری؟ خیلی شیرینی فارسی زیر زبانتون مزه کرده رادیو روشن کنید یا یه زنگ به خانواده بزنید و برای موضوعات منطقی و جذابتر وقت بگذارید . برای ما که بازجویی به زبان فارسی لذتی نداره!
به نظر بنده که زبان مشترک دلیل محکمی برای شروع رابطه نیست!! مگرنه من باید از صب تا شب داخل کوچه باشم رفیق جدید پیدا کنم!!
اما مشکل اونجا ادامه پیدا میکنه که کسی سئوال شخصی از شما میپرسه دوست آشنا و یا از همین هم زبان های سرزده و شما خود رو ملزم میدونید که بهش جواب بدید. برادر، خواهر، هموطن اگر به نظرت سئوال شخصی است لازم نیست طفره بری یا با ناراحتی جواب بدی. یک جمله مودبانه که سئوال شخصیه و بهش جواب نمیدم کافیست. گور بابای غریبه ی همزبانی که از این جواب شما ناراحت بشه! اصلا چه کسی گفته که باید شما دوست همزبان داشته باشید؟ این قضیه همکاری و پشتیبانی ایرانی ها از هم در خارج از کشور به درد من و امثال من نمیخوره. به درد کاندید شهردار کالیفرنیا میخوره که میخواد از این اتحاد استفاده کنه. به درد اون مسئول تبلیغاتش میخوره که میخواد از این راه نون بخوره و به درد اون هموطن فضول که میخواد ادامه ی این خاله زنک بازیش در ایران رو بره!
ما در ایران هم این روش رو داریم. نمیگم که رفیق و دوست و فامیل از سر کولمون بالا میرن و همه با ما حال میکنند اما از اون طرف تنها هم نیستیم. خوب یه سری فامیل فضول و حسود داشتیم با اینکه نزدیک بودند ترجیح دادیم از ما برنجند و قیافه نازنینشون رو زیارت نکنیم تا هفته ای یکبار تحملشون کنیم. خیلی هم اینجوری خوش میگذره. برای خودمون زندگی میکنیم نه برای دیگران و برای خودمون خوشیم و نه دیگران. اتفاقا برای اونها هم فکر کنم بهتر شده باشه. احتمالا در هر مراسم که دور هم جمع میشوند ما موضوع داغشون هستیم و حسابی با هم پشت ما صحبت میکنند حرص میخورند مسخره میکنند و گرم میگیرند.
کیس نامبر: 2015AS2XXX>سفارت: ابوظبی> ارسال فرم ها: 19 می> کارنت: 8 سپتامبر> مصاحبه : نوامبر> کلیر: فوریه|| تعداد اعضای کیس: دو نفر || مقصد : هیوستون 