کاش نمی اومدم
میدونم خیلی ها سرزنشم میکنید ولی خب این ذهنیتمِ .... متأسفانه
با آرزوی بهترینها برای همه
[/quote]
من هنوز نرفته ام اما من هم مثل شما از الآن استرس دارم، همش نگرانم که مبادا رفتنم باعث بشه پدر و مادر پیر و ناتوانم از غصه دوری من از پا در بیان. اونا مدتهاست که اشک می ریزن و غصه می خورن ...
[/quote]
سلام ما هم هنوز نیومدیم اما می دونم بیاییم مادر وپدر ما هم غصه می خورن اما هرکس باید بره دنبال سرنوشتش آینده منتظر ماست مادر و پدرهای ما درک خواهند کرد ما دوستشون داریم می فهممن برای ما زحمت کشیدن دستشون می بوسیم
[/quote]
شما هر وضعیتی در مهاجرت داشته باشید آخر پشیمون میشد چون دلیل هر پیش آمد را مهاجرت میزارید ولی حتی اگر تو ایران هم بودید این اتفاقات میافتاد .
شما حتی اگر همه خانواده را هم دعوت کنید و کنارتان باشند باز هم پشیمان میشوید .
زن و شوهر پیری را دیدم که پس از اینکه همه بچه ها مهاجرت کردند انها هم به خاطر تنهایی به امریکا امدند و الان پشیمان هستند که چرا بخاطر تنهایی مملکت خود را رها کردند چون اینجا هم تنها هستند هر کدام از بچه ها به ایالتهای دیگه رفته و مشغول کارند و پسر 40 ساله شان در اثر افسردگی خودکشی کرده و اینجا فقط هر روز نیم ساعت بیرون از خانه میایند و با هم قدم میزنند و در واقع امکاناتی که دولت امریکا بهشون داده یک پرستار دایمی خونه دولتی و حقوق استیت بازم خوشحالشون نمیکنه و بدلیل مریضی حق پرواز به ایران را ندارند و تازه اگر بیاین ایران که کسی را ندارند بیمه نیستند حقوق شان هم قطع میشود .
حتی میترسند از نزدیکی خونه شون دور بشن شاید گم بشن . این عاقبت لطفی که فرزندان در حق پدر و مادرشان کردند و بخاطر امکانات دولتی و تجهیزات پزشکی امریکا را برای زندگی پدر ومادرشان انتخاب کردند .
ولی من میبینم فقط اونا را تو یک زندان گذاشتند و خودشان با خیال راحت و بدون نگرانی از وضعیت والدین دارن به زندگیشون ادامه میدن .
میدونم خیلی ها سرزنشم میکنید ولی خب این ذهنیتمِ .... متأسفانه
با آرزوی بهترینها برای همه
[/quote]
من هنوز نرفته ام اما من هم مثل شما از الآن استرس دارم، همش نگرانم که مبادا رفتنم باعث بشه پدر و مادر پیر و ناتوانم از غصه دوری من از پا در بیان. اونا مدتهاست که اشک می ریزن و غصه می خورن ...
[/quote]
سلام ما هم هنوز نیومدیم اما می دونم بیاییم مادر وپدر ما هم غصه می خورن اما هرکس باید بره دنبال سرنوشتش آینده منتظر ماست مادر و پدرهای ما درک خواهند کرد ما دوستشون داریم می فهممن برای ما زحمت کشیدن دستشون می بوسیم
[/quote]
شما هر وضعیتی در مهاجرت داشته باشید آخر پشیمون میشد چون دلیل هر پیش آمد را مهاجرت میزارید ولی حتی اگر تو ایران هم بودید این اتفاقات میافتاد .
شما حتی اگر همه خانواده را هم دعوت کنید و کنارتان باشند باز هم پشیمان میشوید .
زن و شوهر پیری را دیدم که پس از اینکه همه بچه ها مهاجرت کردند انها هم به خاطر تنهایی به امریکا امدند و الان پشیمان هستند که چرا بخاطر تنهایی مملکت خود را رها کردند چون اینجا هم تنها هستند هر کدام از بچه ها به ایالتهای دیگه رفته و مشغول کارند و پسر 40 ساله شان در اثر افسردگی خودکشی کرده و اینجا فقط هر روز نیم ساعت بیرون از خانه میایند و با هم قدم میزنند و در واقع امکاناتی که دولت امریکا بهشون داده یک پرستار دایمی خونه دولتی و حقوق استیت بازم خوشحالشون نمیکنه و بدلیل مریضی حق پرواز به ایران را ندارند و تازه اگر بیاین ایران که کسی را ندارند بیمه نیستند حقوق شان هم قطع میشود .
حتی میترسند از نزدیکی خونه شون دور بشن شاید گم بشن . این عاقبت لطفی که فرزندان در حق پدر و مادرشان کردند و بخاطر امکانات دولتی و تجهیزات پزشکی امریکا را برای زندگی پدر ومادرشان انتخاب کردند .
ولی من میبینم فقط اونا را تو یک زندان گذاشتند و خودشان با خیال راحت و بدون نگرانی از وضعیت والدین دارن به زندگیشون ادامه میدن .
تعداد کیس : 4 نفر
ارسال مدارک : 91/4/21
نامه دوم :1 آذر مصاحبه: 21 دی
کلیرنس :12/1 تحویل پاس : 12/14
صدور ویزا : 12/17 دریافت ویزا برای 3 نفر : 12/21
ورود آمریکا 92/2/2
پورتلند اورگان
ارسال مدارک : 91/4/21
نامه دوم :1 آذر مصاحبه: 21 دی
کلیرنس :12/1 تحویل پاس : 12/14
صدور ویزا : 12/17 دریافت ویزا برای 3 نفر : 12/21
ورود آمریکا 92/2/2
پورتلند اورگان