اولین سفر به آمريكا برای فعال سازی گرین کارت

[مامان خانم]

الان داشتم كليرنس ٢٠١٤ رو مي خوندم. از كجا به كجا رسيديم.همون روزها هم مي گفتم هيچ چيزي قابل پيش بيني نيست. شايد رفتيم و نشد!!
اما با همه ي مشكلاتي كه برام پيش اومده باز هم تلاش مي كنم اين شانس تغيير مثبت رو از خودمون نگيرم. البته اميدوارم واقعاً مثبت باشه!! يهو ديديد آنچنان همه چي بهم ريخت كه از ايران پست گذاشتم!! هيچ چيزي قابل پيش بيني نيست ، اما من كوتاه نميام مگر آنجايي كه.....ديگه واقعاً بايد كوتاه بيام!!
شرايط من شبيه بازماندگان از لاتاري شده......راستي آيا پشيمون شديد از اومدن؟ واسه من سخته اما پشيمون نيستم ، اينم يه بخش از زندگيمه كه بايد تجربه اش مي كردم . فقط اميدوارم پام گرون در نياد!

سلام دوست عزیزم
یادته برای همه دعا می کردی الان این پستت را خواندم انگار منتظر یک تلنگر بودم که برگردم به عقب حتی اشکهام هم توی چشمهام جمع شد اما تو عزیز ترین و امیدوارترین بودی بین ما
بانوی قصه ها سخته چرا دروغ بگوییم به خودمان که نمیتوانیم دروغ بگوییم
چند وقت پیش مریض شدم توی حالت مریضی ارزو میکردم از خواب بلند شوم و توی ایران باشم اما چه بگویم ان طرف هم فقط اخبار نا امیدی خشک سالی الودگی و .... این چیزهاست که پایبندم می کنه پایبند اینده بچه هایی که سرنوشتشان به من وصل شده
خیلی از برنامه های ما هم درست نشد جالبه با همسرم تا امروز کار مورد علاقه امان را پیدا نکردیم برعکس من که اصلا برای هیچ کار تمام وقتی هنوز مصاحبه نداشتم همسرم مدام در حال مصاحبه شدن است ان هم چی برای ترم پاییز کلا دیگه منتظر هیچ چیز نیستم اما یک جور عجیبی امیدوارم
همه می گویند باید صبر کرد خوب صبر می کنیم تنها قسمت عالی ماجرا بچه هایم هستند که در مدرسه غوغا کرده اند همین تا حدودی باعث دلگرمی هردو ما است
اما دلم می خواهد امشب به شیوه خودت برایت دعا کنم به شیوه قصه گو عزیزم
* با ارزوی صبر و خبرهای خوش و فردای زیبا برای *
قصه گو عزیزم
Reza noruzi
Shadi 79
Farshad varaste
Jojo hami
M saber
aaraam
حاجی واشنگتن
رضا۲۰۱۵
وتمامی دوستان گل و همسفران ۲۰۱۴ من پاینده و امیدوار باشید
با امید مامان خانم