دوستان من چند وقت پیش یدونه pm دادم به ی کاربری امریکا و اونم جواب داد میخام اسمش پنهان بمونه فقط شما متن بخونید ...گفتم شاید بدردتون بخوره ....البته اگه این متن رو میبینه خودش منو حلال کنه .....شایدم بشناسیدش ..
متن این هست ::::
سلام. از لطفتون ممنونم.
من حاشینه نمیرم و مستقیم میرم سر اصل مطلب!
بذار اول یه مقدمه ای بگم و بعد دوست دارم خودت از مطالبم نتیجه گیری کنی.
1- من سال آخر دبیرستان از 2 درس مهم تجدیدی -اونم با نمرات بسیار وحشتناک- اووردم. طوری که دبیرمون بمن میگفت: فلانی! تو دانشگاه که هیچ. اصلا دیپلم هم نمیتونی بگیری.
اما هم دیپلم گرفتم. و هم در دانشگاه تهران تا مقطع دکترا پیش رفتم. اینو گفتم که بدونی خیلی چیزها بنظر محاله. ولی شدنی هستند. حالا چه تهران چه پیام نور.
من یه چیزی رو که اینجا متوجه شدم اینه که اساتید اینجا بیشتر از اونچه که به دانشگاه طرفشون نگاه کنن، بیشتر به قابلیتها و توانایی دانشجو اهمیت میدن. اینطور نیست که تا ببینند شما پیام نوری هستید بلافاصله شما رو حذف کنند. شما باید رزومه و مقاله داشته باشید. زبانتون هم باید خوب باشه و برای ارشد و دکترا باید مدرک تافل یا جی آر ای داشته باشید. البته پذیرش گرفتن از دانشگاههای آمریکا خیلی هم ساده نیست. ولی اگر بخواهید میشه و باید دائم به دانشگاهها و خصوصا استاد مورد نظرتون نامه نگاری کنید و اپلای کنید و رزومه تون رو بفرستید.
2- گفتی ایران جهنمه! نفهمیدم منظورت چیه. آیا این حرف رو واقعا از ته دلت گفتی؟ یا فقط صرف اینکه از چندنفر شنیدی تو هم به زبون اووردی؟ بله من هم ایران بودم. میدونم نظم نداره. حقوق و مزایایی برای کسی نیست. و اصولا عدالتی هم وجود نداره. گرونی، خونه، ازدواج....
ولی ایکاش آمریکا رو هم میدیدی و بعد نظرت رو میگفتی. من از مدتها قبل میخواستم برای فرصت مطالعاتی و حتی دوره فوق دکترا بیام آمریکا. الان که لاتاری برنده شدم و فعلا آمریکا هستم ، دارم برای برگشتنم به ایران که 3 هفته ی دیگه هست لحظه شماری میکنم. نمیدونم چه نظری در مورد آمریکا داری. نمیدونم هم که چی از آمریکا توی ذهنت درست کردی. دوست من(که نمیدونم دختری، پسری، مجردی، متاهلی، چندسالته) آمریکا اصلا اون چیزی نیست که فکرشو میکنی. کاش میتونستم اینو به همه بگم. ولی متاسفانه همه چون شوق و اشتیاق اومدن به این کشور رو دارند نمیخوان به این حرفها گوش بدن. ولی وقتی میان اینجا می مونند توی گِل و گرفتار میشوند.
فکر کردی توی آمریکا ازدواج، خونه خریدن، ماشین خریدن، کار کردن و پول دراووردن راحته؟؟؟
اگر شنیدی که میگن آمریکا سرزمین فرصتهاست، از من بشنو که اینطور نیست. وگرنه من قبل از شما همینجا موندگار میشدم.
البته نمیدونم. شاید ته دلتون به این حرفها بخندید. قضاوتش با خودتونه!
ولی یه پیشنهاد دارم. ارشدت رو همون ایران بخون. و برای دکترا برای آمریکا اقدام کن. نمیخوام نا امیدت کنم. ولی دلم نمیخواد وقت و زندگیتو صرف لاتاری کنی. من خواهرانه با شما اینها رو گفتم. وگرنه زیاد هم عاقلانه نیست که آدم برای کسی که نمیشناسه، وقت بگذاره و این مطالب رو بگه. ولی چون بجث درس و زندگی شما بود لازم دونستم اینها رو بدونید.
البته امیدوارم هرچیزی که برای شما خوشی و صلاح باشه پیش بیاد.
لطفا خوب به حرفام فکر کنید.
متن این هست ::::
سلام. از لطفتون ممنونم.
من حاشینه نمیرم و مستقیم میرم سر اصل مطلب!
بذار اول یه مقدمه ای بگم و بعد دوست دارم خودت از مطالبم نتیجه گیری کنی.
1- من سال آخر دبیرستان از 2 درس مهم تجدیدی -اونم با نمرات بسیار وحشتناک- اووردم. طوری که دبیرمون بمن میگفت: فلانی! تو دانشگاه که هیچ. اصلا دیپلم هم نمیتونی بگیری.
اما هم دیپلم گرفتم. و هم در دانشگاه تهران تا مقطع دکترا پیش رفتم. اینو گفتم که بدونی خیلی چیزها بنظر محاله. ولی شدنی هستند. حالا چه تهران چه پیام نور.
من یه چیزی رو که اینجا متوجه شدم اینه که اساتید اینجا بیشتر از اونچه که به دانشگاه طرفشون نگاه کنن، بیشتر به قابلیتها و توانایی دانشجو اهمیت میدن. اینطور نیست که تا ببینند شما پیام نوری هستید بلافاصله شما رو حذف کنند. شما باید رزومه و مقاله داشته باشید. زبانتون هم باید خوب باشه و برای ارشد و دکترا باید مدرک تافل یا جی آر ای داشته باشید. البته پذیرش گرفتن از دانشگاههای آمریکا خیلی هم ساده نیست. ولی اگر بخواهید میشه و باید دائم به دانشگاهها و خصوصا استاد مورد نظرتون نامه نگاری کنید و اپلای کنید و رزومه تون رو بفرستید.
2- گفتی ایران جهنمه! نفهمیدم منظورت چیه. آیا این حرف رو واقعا از ته دلت گفتی؟ یا فقط صرف اینکه از چندنفر شنیدی تو هم به زبون اووردی؟ بله من هم ایران بودم. میدونم نظم نداره. حقوق و مزایایی برای کسی نیست. و اصولا عدالتی هم وجود نداره. گرونی، خونه، ازدواج....
ولی ایکاش آمریکا رو هم میدیدی و بعد نظرت رو میگفتی. من از مدتها قبل میخواستم برای فرصت مطالعاتی و حتی دوره فوق دکترا بیام آمریکا. الان که لاتاری برنده شدم و فعلا آمریکا هستم ، دارم برای برگشتنم به ایران که 3 هفته ی دیگه هست لحظه شماری میکنم. نمیدونم چه نظری در مورد آمریکا داری. نمیدونم هم که چی از آمریکا توی ذهنت درست کردی. دوست من(که نمیدونم دختری، پسری، مجردی، متاهلی، چندسالته) آمریکا اصلا اون چیزی نیست که فکرشو میکنی. کاش میتونستم اینو به همه بگم. ولی متاسفانه همه چون شوق و اشتیاق اومدن به این کشور رو دارند نمیخوان به این حرفها گوش بدن. ولی وقتی میان اینجا می مونند توی گِل و گرفتار میشوند.
فکر کردی توی آمریکا ازدواج، خونه خریدن، ماشین خریدن، کار کردن و پول دراووردن راحته؟؟؟
اگر شنیدی که میگن آمریکا سرزمین فرصتهاست، از من بشنو که اینطور نیست. وگرنه من قبل از شما همینجا موندگار میشدم.
البته نمیدونم. شاید ته دلتون به این حرفها بخندید. قضاوتش با خودتونه!
ولی یه پیشنهاد دارم. ارشدت رو همون ایران بخون. و برای دکترا برای آمریکا اقدام کن. نمیخوام نا امیدت کنم. ولی دلم نمیخواد وقت و زندگیتو صرف لاتاری کنی. من خواهرانه با شما اینها رو گفتم. وگرنه زیاد هم عاقلانه نیست که آدم برای کسی که نمیشناسه، وقت بگذاره و این مطالب رو بگه. ولی چون بجث درس و زندگی شما بود لازم دونستم اینها رو بدونید.
البته امیدوارم هرچیزی که برای شما خوشی و صلاح باشه پیش بیاد.
لطفا خوب به حرفام فکر کنید.