2015-05-30 ساعت 14:17
(2015-05-29 ساعت 08:37)قصه گو نوشته: دوستانم اجازه بديد من هم نظرم رو بدم. در اين مورد كه پنجاه تومن خيلي كمه ، شكي نيست كما اين كه نفري تقريباً پنج ميليون خرج بليط رفت و برگشت ميشه و چون بقيه اش بايد تبديل به دلار بشه تا بتونيد اينجا حساب باز كنيد و بايد به فكر كرايه ي منزل و خورد و خوراك هم باشيد كه ديگه بدتر. چون يك ماه يا بيشتر طول ميكشه تا سوشال نامبر و گرين كارت بياد و بعد بتونيد گواهينامه ي اينجا رو به عنوان يك ID داشته باشيد. خلاصه ماه هاي اول سخت مي گذره به خصوص اگه زبان بلد نباشيد. بعد از اون ميتونيد اپلاي كنيد و حتي از كار توي فروشگاه شروع كنيد كه اصلا و ابدا نه بده و نه زشته! ايالت واشينگتن، سياتل با ساعتي ده يازده دلار شروع مي كنه. بقيه ي ايالت ها قانون خودش رو داره. و خلاصه اينكه اصلا راحت نيست.
ما خونه و زندگي و ماشين رو توي ايران نگه داشتيم. همسرم مرخصي بدون حقوق چهار ماهه گرفت، طي اين مدت كار مرتبط گيرش نيومد، برگشت ايران و تنهايي چهار ماه رو سپري كرد كه بتونه اين بار مرخصي يكساله بگيره. حالا برگشته و باز هم كاري پيدا نكرده. نه ماهه خونه ي برادرم هستيم و ايشون ما رو ساپورت مي كنن. من چون طي دوره ي كليرنس دوره ي آشپزي و شيريني پزي رو گذرونده بودم ، بعد از پنج ماه توي كيترينگ كار پيدا كردم. الان كه مي خواهيم مستقل بشيم با حقوق دو هزاردلار هيچ كس قبولمون نمي كنه و باز هم برادرم كوساينر ما شده.
اگر طي اين يكسال نتونستيم به زندگيمون سر و سامون بديم ، يه نقشه ي ديگه مي ريزيم، اما دلخوشيم به اينكه پل هاي پشت سرمون رو خراب نكرده ايم. حساب بانكي رو هم نگه داشته ايم و همه اش رو تبديل به دلار نكرديم. چون اينجا بايد كار كني، دلار در بياري و دلار خرج كني. نه همه ي پولت رو تبديل به دلار كني كه سر يك ماه ميره.
خوب خوب فكر كن و همه ي جوانب رو در نظر بگير. موفق باشيد.
سلام
به نظر شما ما که ساپورت نداریم چقدر پول بیاریم؟
با توجه به اینکه زبانمون ضعیفه و شاید اوایل کار گیر نیاریم