سفرنامه و تجربهٔ مصاحبه در ایروان

[مهدی هژ]

با سلام به دوستان عزیز
برنده اصلی خانم و ماما درمانگاه نیمه دولتی همسر که خودم باشم سربازی معاف پزشکی شغل کاسب با یه کوچولو 2 سالو 2 ماه
گرفتن ویزا یکضرب خدا را شکر
بخش اول قبل از مصاحبه
یه چند سالی بود که ثبت نام میکردیم ولی این سال که قبول شدیم یه نشونه هایی از اون بالا بالا ها ندا میداد که قبول میشید که همش به خانمم میگفتم شاید این نشونه اینه که قبول میشیم امسال ولی همش میخندید و هیچ میلی به قبول شدن نداشت حتی وقتی که ثبت نامش کردم در لحظات آخر ثبت نام بود فکر کنم یکی دو ساعت آخر بود

بخش دوم بعداز قبولی
ما اولش فکر میکردیم برا عید میریم به مصاحبه ولی اصلا اینجور نبود و یک سالو نیم انتظار کشیدیم که همه برنامه هامونو به تعویق انداختیم تا زمانی که کارنت شدیم و تا زمانی که نامه دوم ما امد خیلی طول کشید که تا اون روز هیچ کس اینقدر دیر نامه دوم دریافت نکرده بود که نامه رو تو یه روز برا همه فرستادند و شدیم تو سایت سیس ready .
از روزی که نامه دوم امد تا زمان مصاحبه ما یک ماه دقیق بود که برا بچه های دیگه بیشتر بود و ما 3 آگوست مصاحبه داشتیم
مدارک رو ترجمه کردیم که حدود 400 تومن شد و بلیط هواپیما سه نفر 2میلیونو 700شد هتل هم میتروپل گرفتم برا هشت روز و هفت شب شد 1میلیونو 850 تومن با ماشین از شیراز رفتیم فرودگاه امام و ماشین رو تو فرودگاه گذاشتیم وراهی ایروان شدیم در تاریخ 27 جولای که 28 جولای برا ما وقت مدیکال دادن دوشنبه بود. که برا هر سه نفرمون 120هزار درام شد. به خاطر بچه پنج شنبه عصر جواب رو گرفتیم و دوشنبه هفته دیگش مصاحبه داشتیم .
این چند روز هم با خانواده بهار خانم اینا به تفریح و گردش گذروندیم من با آقا سعید که شوهر بهار خانم باشن خیلی جور شدم که اصلا بدون آقا سعید آمریکا رفتن بهم حال نمیده

بخش سوم روز مصاحبه
ما از چند روز قبلش خیلی استرس داشتیم شب قبلش هم تا صبح نخوابیدیم من که تا صبح صد بار بیدار شدم یه خواب هم دیدم که رفتیم مصاحبه و یکضرب گرفتیم این خیلی خیالمو راحت کرد ساعت 6 ونیم به هتل گفته بودیم بیدارمون کنه دو تا ساعت هم گذاشته بودیم رو زنگ ولی ساعت 6 بلند شدم ونشستم خخخخخخ . ساعت 9 مصاحبه داشتیم صبحانه خوردیم کوچولو رو آماده کردیم خودم کت شلوار و کراوات خانمم هم کت شوار کاملا رسمی با یه تاکسی که فکر کنم عمر ماشینه 30 سال بود با این تیپو قیافه خندمون گرفته بود رفتیم دم در سفارت چون بچه داشتیم سریع رفتیم داخل هیچ چی برا بچه نمیگذاشتن ببریم داخل نه غذا نه مامی هیچ چی فقط کالسکه رو گذاشتن خدا را شکر وارد سالن اصلی که شدیم آقا پیمان با خانمش بودن که اونا هم یکضرب گرفتن از ته قلب خوشحال شدم براشون یه دوست دیگه ای بود مجرد که ای پی خورد یه خانم و آقا سن بالا بودن اونا هم یکضرب یه خانم دیگه بود که متوجه نشدیم چی کار کرد. از اول که رفتیم کوچولو همش میدوید این ور و انور یه آب خوری بود خوشش امده بود ازش که بیش از 7 بار گفت آب منم میبردمش اونم همش میدوید منم با کت شلوار دنبالش و همش میگفت گرسنمه که ما هم هیچ چی براش نداشتیم .
باجه 8 صدا زدن که خیلی صداش خوب نمیومد اول خانمم مدارک رو داد منم کوچولو رو گرفته بودم شیتونی نکنه انگشت نگاری کردیم و واریز پول یه باجه دیگه
سوالاتی که باجه 8 پرسید
اسم مادر
شغل دولتی یا خصوصی
بیمارستان کار کردی
کار قبلیت کجا بود
دقیق کارتو توضیح بده
بعد نوبت من شد کوچولو رو خانم گرفت مدارک رو به ترتیب که میگفت دادم
کارت چیه
سربازی چرا معاف شدی
کارتو دقیق توضیح بده
اسم مادر
بعد نشستیم تا نوبتمون بشه خدا را شکر 10 دقیقه قبل از مصاحبه کوچولو خوابید ما نفر آخر از بچه های ایرانی بودیم
و اما لحظه ورود به اتاق 11
با سلام بلند و خوبید خوش آمد گویی کرد انگشت نگاری کرد از خانم پرسید
کارتون چیه دقیق
کار قبلیتون تو بیمارستان بودید
قبلا هم تو بیمارستان کار نکردید ......
بعد از من پرسید همش تو چشم آدم نگاه میکرد یه آدم حدود 50 ساله ته ریش عینک با فرام کوچک قد بلند و دستای کشیده خیلی برا ما تایپ نکرد در حد چند جمله و آروم سوالاتشو به فارسی میپرسید
کارت چیه
دقیق توضیح بده
چرا معاف شدی
منم معافیتم به خاطر عرق کف دست بود یه خورده براش عجیب بود بعد کارت معافیتم رو برداشت و یه چیزی از روش نوشت و گذاشت کنار بعد دستشو گذاشت رو برگه آبی فکر کنم میخاست عکسالعمل ما رو ببینه بعد رو به من کرد گفت شماره تماس داری مدارک رو پس داد و گفت تا چهار شنبه باید ویزاتون آماده باشه که خانمم گفت یعنی به ما ویزا دادید و میریم آمریکا اونم گفت اره و بلند شد از ما خدا حافظی کرد و همش تو چشام نگاه میکرد منم اشک توچشام جمع شده بود ولی آروم آروم بودم و دستشو بالا آورد به نشونه خدا حافظی از سفارت که خاستیم بیایم بیرون خانم گفت وایسا من نذر کردم دعامو قبل از بیرون رفتن از اینجا باید بخونم نگهبان اونجا هم گفت چرا نمیرید گفتم داره دعا میخونه . همه این صحنه ها رو تو خواب شب قبلش دیده بوم تمام مسیر رو انگار قبلا رفته بودم.
ما دوشنبه مصاحبه داشتیم و آفیسر جون به ما گفت چهارشنبه آماده هست منم بلیط کنسل کردم برا پنج شنبه گرفتم ولی نه چهارشنبه آماده بود نه پنج شنبه دو بار هم رفتم سفارت که گفتن آماده نیست و باید منتظر زنگ باشید که دوباره بلیط کنسل کردم برا شنبه و جمعه صبح ساعت 9 زنگ زدن گفتن ساعت 11 بیاید بگیرید منم خوشحال رفتم گرفتم که یه 5 روز هم خونه گرفتم با هزینه 60 دلار ولی کمتر هم گیر میاد. این چند روز بعداز سفارت با خانواده آقا پیمان و آقا مرتضی که من بدون آقا مرتضی آمریکا نمیرم خوش بودیم و خوب گفتیمو خندیدیم.


بخش چهارم نگات ریز اما مهم
تو سفارت همش لبخند بزنید اخموو نشینید و با اعتماد به نفس جواب بدید و به چشماشون نگاه کنید جواب درست رو بدید سوال پرسیدند سریع جواب بدید
آفیسر یک فرد فوق العاده باهوش و ریز بین و آدم شناس خیلی خوبی هست و با چند بار یک سوال رو چرخوندن میخاد طرفو کیج کنه
ویزا ارمنستان رو از سایت بگیرید پیرینت کنید توجه داشته باشید پشت و رو باشه رنگی نیاز نیست و پر کنید که تو فرودگاه راحت باشید
دلار یه 50 یا20 تا هم بیشتر تو فرودگاه چنج نکنید برید فروشگاه ساس یا یروان سیتی چنج کنید بهتره
تاکسی از فرودگاه با 2500 درام یا 3000 دارم همه جای شهر میبره. اون داخل فرودگاه بگید کسی میاد دنبالمون نمیخایم که ولتون نمیکنند . اولش میگن 10000 درام
فروشگاه ساس یکی تقاطع خیابان امیریان به ماشتوتس هست یکی هم خیابان تومانیان بعداز خیابان ماشتوتس یروان سیتی هم خیابان ماشتوتس هست که مشروب اونجا بهتره بخرید هم قیمتش خوبه هم همه جوری داره
کباب کوبیده مرغشون بهتره چون خوب گاو و خوک رو نمیپزند برا من یه خورده سفت بود
یکی از بچه ها آرتشیان مد کباب رو گفت رفتیم خیلی خوب بود تو خیابان ماشتوتس قبل از میدون (که نزدیک کاسکاد یا هزار پله هست) سمت چپ یه کوچه هست که داخل کوچه دو راهی میشه تقریبا سر نبش دو راهی کوچه هست
خط 67 هم هم بیمارستان میبره هم سفارت
دفتر آسمان هم تو خیابان نعلبندیان سمت چپ از طرف میدان جمهوری
یه پسری خوبی که اسمش علی بود یه ون هم داشت میشه ازش کمک گرفت درمورد خونه ماشین اینم شمارش
موبایلش 094661300
ارتور یه پسر ارمنی هم هست که خونه خودش داره و اجاره میده بدون واسته اینم
شمارش 098716997 و 055716997 فارسی هم بلده
منتظر سفرنامه آمریکا هم باشید

با آرزوی موفقیت تمام بچه های مهاجر سرا