تا حالا پشیمون شدید از رفتن؟

[Arashslm]

اگر از زندگيتون ايران راضي هستين نياين امريكا. غير ممكنه كه ادم هم اينور راضي باشه هم اونور!! بهر حال ايران يا زندگي خوبي داريد يا بد! اگه خوبه كه ارزو ميكنم اينجوري باشه اينجا از دستش ميدي. يا اينكه كمرنگتر ميشه.

من در مورد خودم بگم من از زندگیم تو ایران راضی بودم دو تا کار داشتم و زندگیم خوب بود از نظر مالی تامین بودم الان هم یک ماه دیگه میشه یک سال که اومدم آمریکا الان هم از زندگیم راضی هستم بستگی داره که چه جوری بهش نگاه کنید مسلماً در مهاجرت یک چیزایی رو از دست میدین و یک چیزایی رو بدست میارین کاری که من کردم اینه که اینها رو با هم مقایسه نکردم و نگاهمم این جوری نبوده که آیا ارزش رو داره این چیزهایی که بدست آوردم به نسبت چیزهایی که از دست دادم چون اونها اصلاً قابل مقایسه نیستن این کارو گذاشتم چند سال دیگه انجام بدم داشته های اون موقع خودم رو با داشته های قبلم مقایسه کنم الان نمیشه این کارو کرد و منطقی نیست چون همیشه در این سطح باقی نمیمونم که همین طور هم بوده روز اولی که پا تو خاک آمریکا گذاشتم یک کلمه نمی تونستم صحبت کنم با وجودی که زبان هم خونده بودم با هیچکس نمی تونستم ارتباط برقرار کنم برای هر کاری باید از بقیه کمک می گرفتم ولی الان با همه ارتباط برقرار میکنم به سادگی همه کارامو خودم انجام میدم به راحتی به بقیه که مثل روزهای اول خودم بودن کمک می کنم که یک زمانی فکرش رو نمی کردم بتونم این کارو انجام بدم دو ماه اول همه چی برام جدید بود و جذاب و مثل یک توریست نگاه می کردم به همه چی از ماه سوم دیگه اون جذابیت از بین رفت و شروع کردم به غر زدن و پشیمانی و مقایسه تا ماه ششم از ماه ششم به خودم اومدم و دست و پام رو جمع کردم شروع کردم به زندگی بدون مقایسه و اگرم مقایسه می کنم چیزهای درست رو مقایسه می کنم کار الانم رو با کار قبلم مقایسه میکنم زندگی الانم رو با قبلم مقایسه میکنم خوب مسلماً کار قبلم بهتر بوده ولی قرار نیست من همیشه این کارو بکنم که با تلاش دارم سطحم رو میبرم بالا مثلاً کالج میرم زبانم در حد معقولی شده و باید بد از رزیدنت ایالت شدن برم سرتیفیکیت مربوط به کار اصلیم رو بگیرم بعد سعی کنم برم سر کار خودم الانم تو کارم شرایطم بهتر شده و کارم با روز اول متفاوت که این فقط به دید مثبتت بستگی داره و تلاشت شرایط زندگی قبلم رو با حالا مقایسه می کنم میبینم تقریباً برابره از نظر مسکن خانه ای که توی ایران داشتم بهتر بود ولی ماشینی که الان اینجا دارم قابل مقایسه با اونی که تو ایران دارم نیست حالا اگر بخوام با دید منفی به اون نگاه کنم مثل خیلی از آدم ها بله باید بگم این ماشین مال خودم نیست و لیس هست و بعد سه سال باید پسش بدم ولی اگه با دید مثبت بهش نگاه کنم می بینم خیلی فرقی نمی کنه و من یکی از مدل های خوب ساله دنیا رو سوارم پس به دیده من بستگی داره بعد به موقعیت اجتماعیم نگاه می کنم می بینم اصلاً قابل مقایسه نیست به آرامشم نگاه می کنم می بینم قابل مقایسه نیست چیزهای دیگر هم خیلی فرقی نمی کنه اینجا زیاد کار میکنم ایران هم عادت داشتم زیاد کار کنم و ازش لذت می برم ولی اینجا بیشتر مطالعه می کنم که در ایران اصلاً این کارو نمی کردم و الان ازش حسابی لذت می برم تفریحم به نسبت کمتر شده و فقط ورزش کردن هست که روزی که داشتم قدم توی این راه میگذاشتم این رو برای خودم جا انداختم تا سه سال اول خبری از تفریح نیست ولی اونجوری که فکر می کردم نبوده که اصلاً خبری نباشه تمام اینها رو گفتم که بگم همه چیز به دید ما بستگی داره مثلاً دوستی دارم که مثل من هست با این تفاوت که دو سال از من زودتر اومده و من اینجا باهاش آشنا شدم الان هم هر شش ماه یکبار برای باطل نشدن گرین کارت سفر می کنه و رفته ایران وقتی شروع می کنه به شکایت واقعاً خنده ام می گیره از آسفالت کف خیابان هم شکایت می کنه از رانندگی اینجا هم شکایت می کنه که همه جا تابلو هست و باید به همه اونها توجه کنی و دیدش کلاً منفی هست در صورتی که من از همین هایی که اون شکایت می کنه لذت می برم خلاصه کلام دیدت به زندگی هر جوری باشه همونطور خواهی بود از نظر من هم این که میگن شرایط آدم ها با هم فرق می کنه رو من اصلاً قبول ندارم آدم ها سه دسته هستن در مهاجرت یک شرایط مالی خوب که هر جا باشن خوشحالن شرایط مالی متوسط (مثل خودم)که این گروه هم اگه نگاهشون درست باشه خوشحال خواهند بود و اینجوری فکر نکنن که یک شبه به همه چی میرسن مثل بعضی ها در ایران ، کما اینکه خودشونم طی سال ها به این جایگاه در ایران رسیدن با این تفاوت که تجربه ای که از ایران دارن کمکشون می کنه و طی سه چهار پنج سال بسته به تلاششون به جایگاه قابل قبولشون میرسن اگرم تلاش نکنن مثل خیلی از دوستان که در اینجا می بینم دچار روزمرگی میشن و سال ها توی همون شغل های پایین میمونن دسته سوم هم کسانی هستن که از نظر مالی ضعیفن که به عقیده من اونها از همه موفق تر هستند خودم دوتا مورد سراغ دارم که بدون هیچی اومدن و بعد از پانزده سال میلیون دلار ثروت دارن چون اینجا با فرصتی مواجه شدن که از دستش ندادن که تو ایران به خواب هم نمی دیدن باز هم میگم نگاهت به زندگی خیلی خیلی مهمه تو روزهای سخت یک وقت آدم دچار پریشانی و پشیمانی میشه که این دید مثبت خیلی به آدم کمک میکنه در ضمن خیلی ها میگن سن هم عامل مهمی هست درست هست ولی صد در صد نیست مسلماً یک نفر که در دهه بیسته زندگی هست با من که در دهه چهل زندگی هستم فرق داره ولی بازم نسبی هست آدم های زیادی رو می بینم که در دهه بیست زندگی هستن قدر زمان رو نمیدونن در کنارشون هم آدم هایی رو میبینم که در دهه چهل و پنجاه زندگین و تازه مهاجر قدر ثانیه ها رو می دونن و نمیگذارن هدر بره