2015-11-05 ساعت 18:39
(آخرین تغییر در ارسال: 2015-11-05 ساعت 19:14 توسط mohsen.saadat.)
سلام دوستان عزیز ببخشید من سوالی دارم
رشته ام مهندسی صنایع 5سال هم سابقه دارم در برنامه ریزی تولید و کنترل پروژه ایا بازار کار خوبی در آمریکا دارد!! چه ایالاتی از نظر صنعتی می تونن بازار کار رشته من باشند ؟
البته خواسته من زیاد نیست در ابتداعی یک کار ساده را پیدا می کنم تا بعد یک سال که با همه چیز و زبان اشنا شدم به پیدا کردن کار تخصصی اقدام کنم
خیلی ها دالاس را پیشنهاد داده اند نظر شما چیست!؟
راستی من 29 سال دارم مجردم و برای شروع پولم زیاد نیست حدود 5000$ البته من به فکر کرایه یک اتاق یا هر چه که بتواند خرجم را پایین نگاه دارد هستم !
رشته ام مهندسی صنایع 5سال هم سابقه دارم در برنامه ریزی تولید و کنترل پروژه ایا بازار کار خوبی در آمریکا دارد!! چه ایالاتی از نظر صنعتی می تونن بازار کار رشته من باشند ؟
البته خواسته من زیاد نیست در ابتداعی یک کار ساده را پیدا می کنم تا بعد یک سال که با همه چیز و زبان اشنا شدم به پیدا کردن کار تخصصی اقدام کنم
خیلی ها دالاس را پیشنهاد داده اند نظر شما چیست!؟
راستی من 29 سال دارم مجردم و برای شروع پولم زیاد نیست حدود 5000$ البته من به فکر کرایه یک اتاق یا هر چه که بتواند خرجم را پایین نگاه دارد هستم !
هم آنهايي که رفته اند و هم آنهايي که مانده اند در يک چيز مشترکند:
آنهايي که رفته اند احساس تنهايي مي کنند.
آنهايي که مانده اند هم احساس تنهايي مي کنند.
آنها که می‌روند وطن‌فروش نیستند.
آنهایی که می‌مانند عقب مانده نیستند.
آنهایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند.
آنهایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند.
همه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند.
همه ی آنهایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند.
آنهایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود.
و آنهایی که می‌مانند، می مانند تا شاید وطن را جایی برای ماندن کنند
آنهايي که رفته اند احساس تنهايي مي کنند.
آنهايي که مانده اند هم احساس تنهايي مي کنند.
آنها که می‌روند وطن‌فروش نیستند.
آنهایی که می‌مانند عقب مانده نیستند.
آنهایی که می‌روند، نمی‌روند آن طرف که مشروب بخورند.
آنهایی که می‌مانند، نمانده‌اند که دینشان را حفظ کنند.
همه‌ی آنهایی که می‌روند سبز نیستند.
همه ی آنهایی که می‌مانند پرچم به دست ندارند.
آنهایی که می‌روند، یک ماه مانده به رفتنشان غمگین می‌شوند. یک هفته مانده می‌گریند و یک روز مانده به این فکر می کنند که ای کاش وطن جایی برای ماندن بود.
و آنهایی که می‌مانند، می مانند تا شاید وطن را جایی برای ماندن کنند